Στις 27 Ιουνίου του 1913 στις 3 τα ξημερώματα η μοίρα πεδινού πυροβολικού της 6ης Μεραρχίας, κατέλαβε θέσεις ανατολικά των υψωμάτων του Αετοβουνίου. Με το πρώτο φως του ήλιου, το ξημέρωμα 27ης Ιουνίου, άρχισαν και πάλι οι συγκρούσεις.
Το βουλγαρικό πυροβολικό άρχισε να σφυροκοπεί τα ελληνικά τμήματα δυτικά της Βυρώνειας, αλλά και της πρώτης γραμμής και μέχρι τις 6 το πρωί, το 1ο σύνταγμα ευζώνων και το 5ο σύνταγμα πεζικού, εκτόπισαν τον εχθρό από σημαντικές θέσεις και υψώματα γύρω από το Νέο Πετρίτσι.
Στις 7 το πρωί η επίθεση γενικεύτηκε σε όλο το μήκος της γραμμής.
Η πεδινή μοίρα άρχισε να βάλλει κατά των εχθρικών θέσεων, γεγονός που διευκόλυνε την προέλαση των ελληνικών τμημάτων προς το Νέο Πετρίτσι.
Παρόλα αυτά, το εχθρικό πυροβολικό, συνέχισε να χτυπά τα προελαύνοντα ελληνικά στρατιωτικά τμήματα, χωρίς όμως να καταφέρει να τα πτοήσει.
Το 1ο σύνταγμα ευζώνων εξόρμησε κατά των εχθρικών θέσεων στο Νέο Πετρίτσι, στις 8 το πρωί και στις 9 το πρωί ο λόχος ευζώνων, με επικεφαλής τον λοχαγό Γεώργιο Παπαδόπουλο, κινήθηκε προς γενική επίθεση, σώμα με σώμα με τον εχθρό.
Ο γενναίος λοχαγός, με το περίστροφο στο χέρι, οδηγώντας τους άνδρες τους στα εχθρικά οχυρά, έπεσε νεκρός από βουλγαρικό βόλι.
Οι εύζωνοι όμως δεν πτοήθηκαν.
Προχώρησαν ακάθεκτοι και με την χαρακτηριστική ιαχή «Αέρα» κατέλαβαν τα 4 πυροβόλα, εκτοπίζοντας τους εναπομείναντες Βουλγάρους, που τράπηκαν σε άτακτη φυγή προς τον Στρυμόνα.
Στις 8.15 ο αντισυνταγματάρχης Παπαδόπουλος αναφέρει στον μέραρχο Μανουσογιαννάκη «Κατέλαβα τη Βέτρινα, εκτοπίζοντας τον εχθρό από τις θέσεις που κατείχε σε υψώματα βορείως του χωριού, μέχρι τώρα επτά διαδοχικά. Ο εχθρός υποχωρεί προς το βορρά».
Μετά από 530 χρόνια, το Νέο Πετρίτσι ήταν ελεύθερο και ελληνικό.
Ήδη από την τελική φάση των επιχειρήσεων νωρίς το πρωί της 27ης Ιουνίου, είχε αρχίσει η γενική υποχώρηση των Βουλγάρων, που γρήγορα μετατράπηκε σε άτακτη φυγή.
Η περιοχή από το Νέο Πετρίτσι, μέχρι τη γέφυρα του Στρυμόνα κατακλύστηκε από πανικόβλητους Βουλγάρους, που προσπαθούσαν να περάσουν τα στενά του Ρούπελ, ενώ οι απώλειες στη διήμερη μάχη της Βέτρινας, ανήλθαν σε 36 νεκρούς, 207 τραυματίες και 36 αγνοούμενους.
Μετά την ήττα τους στο Νέο Πετρίτσι, οι Βούλγαροι ανατίναξαν το πρώτο τόξο της σιδηροδρομικής γέφυρας του Στρυμόνα, πριν αφήσουν πίσω τους τα στενά του Ρούπελ.
Η μάχη της Βέτρινας, άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση του Σιδηροκάστρου, των Σερρών και ολόκληρης της ανατολικής Μακεδονίας, ενώ έδωσε ώθηση στην νικηφόρα προέλαση του ελληνικού στρατού προς το βορρά και τα στενά της Κρέσνας.
Το απόγευμα της 27ης Ιουνίου, μια ίλη ιππικού με διοικητή τον ανθυπολοχαγό Ιωαννίδη, μπήκε στο μαρτυρικό Σιδηρόκαστρο και ύψωσε την γαλανόλευκη στο βυζαντινό κάστρο.
Το Σιδηρόκαστρο μετά από πέντε αιώνες (και βάλε) ήταν και πάλι …Ελληνικό!
Γιώργος Τάτσιος – «Η 27η του Ιουνίου του 1913 ήταν η ημέρα της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ!
Η μάχη της Βέτρινας ή Δεμίρ Χισάρ, άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση του Σιδηροκάστρου, των Σερρών και ολόκληρης της Ανατολικής Μακεδονίας!
Το Σιδηρόκαστρο πνίγηκε στο αίμα…
Περισσότεροι από 140 Σιδηροκαστρινοί σφαγιάστηκαν από τους Βούλγαρους πριν αυτοί εγκαταλείψουν την πόλη.
Μεταξύ αυτών και ο Μητροπολίτης Μελενίκου Κωνσταντίνος Ασημιάδης!
Μετά από 530 χρόνια σκλαβιάς στην Οθωμανική αυτοκρατορία η Μακεδονία απελευθερώθηκε!»
Αυτό ήταν το μήνυμα του Δημάρχου Σιντικής Γιώργου Τάτσιου, για την 111η επέτειο της απελευθέρωσης του Σιδηροκάστρου
Χαλκιδική: Νεκρή 13χρονη που χτυπήθηκε από κεραυνό στο Ποσείδι
Το ΚΚΕ ζητά να παρθούν μέτρα στήριξης των βιοπαλαιστών Μελισσοκόμων
