Η μία έφυγε για 3 μέρες στη Σύρο με το αγόρι της.
Η άλλη πήγε σε μια φίλη στο Ναύπλιο και γυρνάει αύριο.
19 και 17 ετών τα παιδιά πια…
Στολίζω το δέντρο. Μόνη μου για πρώτη φορά εδώ και 19 χρόνια. Δεν φτάσαμε στα 20 αλλά τι σημασία έχει… σκέφτομαι με μια γλυκιά μελαγχολία…
Έβαλα όλα τα στολίδια και κοιτάω το δέντρο. Δεν μου αρέσει. Είναι υπερβολικά τέλειο.
Διαφορετικό και όμορφο από την άλλη. Έχει έρθει η ώρα να αγοράσω μάλλον αλλά στολίδια…
Ανοίγει μια νέα φάση για μένα… μια μετάβαση, όμορφη θα είναι και αυτή… θέλει χρόνο…
Μου έρχεται βίντεο μήνυμα. Είναι η «μικρή» στην παραλία του Ναυπλίου που μου λέει ότι περνάει τρέλα και στο τέλος ρωτάει με ένα γλυκό ύφος αν μπορεί να μείνει μια νύχτα παραπάνω στη φίλη της.
Ήξερα από την αρχή του βίντεο ότι κάτι τέτοιο θα ζήταγε και χαίρομαι τη σύνδεσή μας.
Της στέλνω το δέντρο φωτό και με χαρά της λέω ΝΑΙ.
Μου στέλνει πίσω καρδούλες και με ρωτάει τι έχει πάθει το δέντρο.
Της απαντώ ότι το δέντρο μεγάλωσε.
Απαντάει «😉»
Βάζω το μπουφάν μου και πάω να δω τη θάλασσα.
————————
Back to 2022
Το δέντρο είναι ξεμαλλιασμένο και τα παιδιά παίζουν UNO στο δωμάτιο. Ακόμα ακούω κάθε τρεις και λίγο να με φωνάζουν για κάποιο λόγο. Η Σοφία έχει γενέθλια σήμερα. 7. Μολις έψησα ένα γλυκό. Δεν είναι όμορφο στην εμφάνιση αλλά θα είναι νοστιμότατο.
Χαίρομαι που μεγαλώνουν και έχω κάποιες δικές μου παρενθέσεις, για να μιλαω με το αυριανό μου εαυτό αλλά και με το σημερινό.
Κάθε φάση εχει τις προκλήσεις της αλλά είναι ωραία.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έρχεται ποτέ καμια φάση πίσω… ❤️ όποτε ας περνάμε από μέσα 100%
