Νέα θεωρία ισχυρίζεται ότι ο στρατηλάτης πέθανε από μια νευρολογική διαταραχή που τον άφησε ζωντανό και παράλυτο έξι μέρες πριν τελικά αφήσει την τελευταία του πνοή
Μια νέα έρευνα έρχεται να βάλει το μικρό της λιθαράκι σε ένα μυστήριο αιώνων.
Σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα θεωρίες, ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε από μόλυνση, αλκοολισμό ή ήταν θύμα δολοφονίας. Ωστόσο, μια νέα υπόθεση διαπιστώνει πως ο μεγάλος στρατηλάτης πέθανε από τη νευρολογική διαταραχή Guillain-Barré Syndrome (GBS), που προκαλεί παράλυση στον πάσχοντα.
Το σύνδρομο Guillain- Barré (GBS) είναι για την ακρίβεια μία οξεία κατάσταση η οποία συνδέεται με προοδευτική μυϊκή αδυναμία και παράλυση. Είναι ένα αυτοάνοσο νόσημα, στο οποίο το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπου, επιτίθεται στο νευρικό του σύστημα.
Η έρευνα αναφέρει πως ο Μακεδόνας ηγέτης έμεινε παράλυτος από το σύνδρομο για έξι ημέρες πριν τελικά χάσει τη ζωή του.
Η Dr Katherine Hall, λέκτορας στο Dunedin School of Medicine της Νέας Ζηλανδίας δημοσιεύει τα ευρήματά της στο επιστημονικό The Ancient History Bulletin. Διατείνεται πως οι προηγούμενες μελέτες για τον θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου το 323 π.Χ. δεν ήταν αληθείς.
“Θέλω να προκαλέσω ένα νέο ντιμπέιτ γύρω από το θέμα και ενδεχομένως να αναθεωρηθούν και επικαιροποιηθούν τα βιβλία ιστορίας που καταγράφουν τον θάνατό του”, δηλώνει η ίδια. “Ο θάνατός του μπορεί να είναι η μεγαλύτερη λανθασμένη διάγνωση στην ιστορία όλη”, προσθέτει.
Οι προηγούμενες θεωρίες δεν έχουν εξηγήσει το γεγονός του θανάτου γιατί βάσει των ιστορικών καταγραφών, το σώμα του δεν έδειξε σημάδια αποσύνθεσης για έξι ολόκληρες μέρες μετά τον θάνατό του. Για τους Αρχαίους Έλληνες αυτό “αποδείκνυε” το γεγονός ότι ήταν Θεός και απέδιδαν τον θάνατό του σε μεταφυσικά αίτια.
Αναλυτικότερα, σύμφωνα με τις ιστορικές αναφορές (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι: Αλέξανδρος), ο Μέγας Αλέξανδρος παρουσίασε πόνο στην κοιλιακή χώρα, προοδευτική συμμετρική παράλυση προς τα πάνω, αλλά είχε πλήρη συνείδηση σχεδόν μέχρι τέλους. Η Hall καταγράφει πως όλα αυτά τα συμπτώματα συμβαδίζουν απόλυτα με το σύνδρομο GBS.
Η ίδια εκτιμά πως η παράλυση που του προκλήθηκε σε συνδυασμό με τη δυσκολία διαπίστωσης της κατάστασής του εκείνη την εποχή, ενδέχεται να συνέβαλαν στο να θεωρήθηκε τελικά νεκρός ώρες ή και ημέρες πριν τον βιολογικό του θάνατο.
Η παράλυση στο σώμα του ενδεχομένως να είχε “χαμηλώσει” την ανάγκη του οργανισμού για οξυγόνο και την εύκολη θέαση της αναπνοής κι έτσι οι γιατροί του πίστεψαν ότι είχε σταματήσει να αναπνέει, κάτι που στην πραγματικότητα δε συνέβαινε.
Κατά τη Hall, οι σταθερές και διεσταλμένες κόρες του Μεγάλου Αλεξάνδρου δείχνουν ότι η διατήρηση της σορού του για έξι ημέρες εξηγείται στο ότι δεν είχε ακόμα πεθάνει τη στιγμή που τον έθαψαν.
Το άγνωστο σημείο ταφής
Λίγο πριν την αναχώρηση για την Αραβία, στις 2 προς 3 Ιουνίου 323 π.Χ. ο Αλέξανδρος συμμετείχε σε συμπόσιο έπειτα από το οποίο εκδήλωσε πυρετό, που διήρκεσε και τις επόμενες ημέρες αναγκάζοντάς τον να μεταθέσει την ημερομηνία αναχώρησης. Μετά από μια σύντομη βελτίωση της υγείας του κατέρρευσε ξανά, χωρίς να μπορεί να περπατήσει ή να μιλήσει. Η φήμη ότι είχε ήδη πεθάνει ανάγκασε τους στρατηγούς του να επιτρέψουν σε όλους τους στρατιώτες του να περάσουν από το κρεβάτι του για να τον αποχαιρετίσουν. Με τη συνολική ασθένεια να διαρκεί περίπου 10 ημέρες, πέθανε στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ..
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το σώμα του καθαρίστηκε και τοποθετήθηκε σε ένα γυάλινο φέρετρο γεμάτο μέλι (Scott Steedman (μτφρ. Δήμος Αυγερινός), Αρχαία Αίγυπτος, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 1998).
Το σώμα του παρέμεινε στη Βαβυλώνα για δύο έτη, έως και το 321 π.Χ., οπότε και πήρε το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα ώστε να ταφεί στη Μακεδονία. Ο Πτολεμαίος όμως, μεσολάβησε και απέσπασε το σώμα του Αλέξανδρου ενώ βρισκόταν σε πορεία προς τη Μακεδονία, παίρνοντάς το στην Αίγυπτο της οποίας ήταν κυβερνήτης. Ανάλογα με τις μαρτυρίες, το σώμα του τοποθετήθηκε είτε στη Μέμφιδα αρχικά -με την Αλεξάνδρεια να είναι μόνο ένας μικρός οικισμός την εποχή εκείνη- και αρκετά αργότερα στην Αλεξάνδρεια όταν αυτή επεκτάθηκε, είτε στην Αλεξάνδρεια από την αρχή.
Τα ιστορικά στοιχεία που έχουν διασωθεί ως σήμερα, αναφέρουν πως η Αλεξάνδρεια είναι η τελευταία γνωστή τοποθεσία της σορού του. Ο τελευταίος που φέρεται να έχει επισκεφθεί τη σορό ήταν ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καρακάλλας το 215 μ.Χ., και από τότε δεν διασώζονται άλλες μαρτυρίες επισκεπτών της σορού, και η ακριβής τοποθεσία του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι άγνωστη μέχρι στιγμής. Επίσης, ο όσιος Σισώης, που έζησε τον 4ο αιώνα μ.Χ., απεικονίζεται σε τοιχογραφίες και εικονογραφίες να προσκυνά στον τάφο του Μ. Αλέξανδρου στην Αλεξάνδρεια. Η αναφορά αυτή στον βίο του μπορεί να θεωρηθεί η τελευταία.
