Ο Κινσάσας Νικηφόρος
Πώς να σε αποχαιρετίσουμε Δεσπότη μου,
Ως τέκνο της αγιοτόκου και προσφυγομάννας Θεσσαλονίκης,
Ως φίλο καρδιακό από τα φοιτητικά χρόνια και συνοδοιπόρο στις εφηβικές αναζητήσεις κι αναβάσεις,
Ως πνευματικό ανάστημα της Μονής Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων στο Ακρωτήρι των Χανίων,
Ως Καθηγητή και Σχολάρχη της Αθωνιάδας εν Καρυαίς Αγίου Όρους Σχολής,
Ως Ασκητή στα ίχνη των μεγάλων της Αγιονορείτικης ερήμου στην Αρχαγγελική αετοφωλιά της Μικραγιάννας,
Ως μαθητεύσαντα παρά τους πόδας Γαμαλιήλ, ήγουν του χαριτωθέντος βορειοηπειρώτη Γερασίμου Υμνογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας,
Ως διάδοχο εν τω σπηλαίω και συνομιλητή εν πνεύματι Αγαπίου Κρητός του Λάνδου,
Ως πορευθέντα και κηρύξαντα εις τα Έθνη, εν Αλβανία και Κογκό, Ιεραπόστολο,
Ως Ιεράρχη εν Αφρική την ψυχήν αυτού και την ζωήν άπασαν αναλώσαντα υπέρ των λογικών προβάτων, των φτωχών και ταπεινών αδελφών του Χριστού στη Μαύρη Ήπειρο ;
Ως ιδρυτή του Πανεπιστημίου στην Κινσάσα του Κογκό γιά την μόρφωση και την παιδεία των φτωχόπαιδων της Μαύρης Ηπείρου,
Ως ιδρυτή σχολείων και ορφανοτροφείων, γηροκομείων και οικοτροφείων, συσσιτίων και ραδιοφωνικού σταθμού, όλα με τα πενιχρά έσοδα της Ιεραποστολικής προσπάθειας, που τα πολλαπλασίαζε η δική σου αστείρευτη κι αφειδώλευτη αγάπη γιά τον αναγκεμένο και πάσχοντα συνάνθρωπο,
Ως ποιμενάρχη διαπλεύσαντα πάλιν και πολλάκις με ψαρόβαρκες και τα υποτυπώδη ποταμόπλοια τον ποταμό Κόγκο χάριν των πνευματικών αναγκών και της λειτουργικής παρουσίας στις απομακρυσμένες κοινότητες στις ζούγκλες της αφρικανικής χώρας ;
Τω όντι δένδρον πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων !
Της ταπεινοφροσύνης σου μνημονεύω την πλουτούσα αρετή
