Στις 7 Αυγούστου 1933, ενόσω η Ελλάδα επούλωνε ακόμα τις πληγές της Μικρασιατικής Καταστροφής και τα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας στη χώρα ήταν πολύ υψηλά, μια Ελληνίδα με αγάπη για τα πάσχοντα και άπορα παιδιά αποφάσισε, διά της συντάξεως μυστικής διαθήκης, να διαθέσει ολόκληρη την περιουσία της, ώστε να ιδρυθεί μια παιδιατρική κλινική με την επωνυμία «Κλινική Παίδων Παν. & Αγλαΐας Κυριακού και οικογένειας Σπυρίδωνος Αντωνιάδη».
Η ευεργέτιδα αυτή ήταν η Αγλαΐα Παναγιώτου Κυριακού, θυγατέρα του λογίου Σπυρίδωνος Αντωνιάδη, το δε μετέπειτα ιδρυθέν νοσηλευτικό ίδρυμα δεν ήταν άλλο από το «Νοσοκομείο Παίδων Παν. & Αγλαΐας Κυριακού».
Το οικόπεδο για την ανέγερση της παιδιατρικής κλινικής παραχωρήθηκε δωρεάν από το γειτονικό Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», που είχε ιδρυθεί το 1900.
Η εκπόνηση των σχεδίων ανατέθηκε σε τριμελή επιτροπή, που συνίστατο από τους Φωκίωνα Κοπανάρη, Γεώργιο Μακκά και Ιωάννη Αντωνιάδη, αρχιτέκτονα, αδελφό της δωρήτριας, Αγλαΐας Κυριακού.
Επειδή το κόστος κατασκευής του νοσηλευτικού ιδρύματος υπερέβαινε το κληροδοτημένο ποσό, η ελληνική πολιτεία ενέκρινε τη χορήγηση του υπόλοιπου ποσού που ήταν απαραίτητο για την ολοκλήρωση αυτού, ενώ μερίμνησε διά νόμου και για την ετήσια επιχορήγηση του ιδρύματος από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Ο θεμέλιος λίθος του ιδρύματος τέθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1934.
Τους πρώτους μήνες του 1938 ολοκληρώθηκαν οι οικοδομικές εργασίες, καθώς και ο πλήρης εξοπλισμός του ιδρύματος.
Το όραμα της Αγλαΐας Κυριακού πήρε σάρκα και οστά στις 27 Απριλίου 1938, όταν τελέστηκαν με μεγάλη επισημότητα τα εγκαίνια του νοσηλευτικού ιδρύματος.
Η πλήρης λειτουργία του νοσοκομείου, με δύναμη 20 κλινών, άρχισε το Δεκαπενταύγουστο του 1938, ενώ εντός ολίγων μηνών η δύναμη των κλινών διπλασιάστηκε.
Ο Παναγιώτης Κυριακού
Πρώτος ασθενής ήταν ο Ιωάννης Νικ. Θειακούλης, ηλικίας 7,5 μηνών (αιτία εισόδου: από 3ημέρου διάρροια).
Κατά το πρώτο πεντάμηνο λειτουργίας, από τον Αύγουστο έως το Δεκέμβριο του 1938, εισήλθαν 139 ασθενείς στην Α΄ Παιδιατρική Κλινική και 164 ασθενείς στη Β΄ Παιδιατρική Κλινική.
Στα χρόνια της Κατοχής το νοσοκομείο, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε, πρόσφερε σημαντικές υπηρεσίες.
Μετά την Απελευθέρωση από τους κατακτητές το νοσηλευτικό ίδρυμα ανασυγκροτήθηκε ταχέως και επεκτάθηκε.
Στις μετέπειτα δεκαετίες, χάρη κυρίως στις άοκνες και συγκινητικές προσπάθειες των ανθρώπων του, των στελεχών του, το «Νοσοκομείο Παίδων Παν. & Αγλαΐας Κυριακού» κατάφερε να ανταποκριθεί επιτυχώς στην αποστολή του, επιτελώντας ένα ιδιαίτερα αξιόλογο επιστημονικό, νοσηλευτικό, ανθρωπιστικό και κοινωνικό έργο.
*Εις μνήμην της Αγλαΐας Παναγιώτου Κυριακού και του πατρός μου, του αναισθησιολόγου Γιάννη Στεργιόπουλου, ο οποίος υπηρέτησε ευόρκως στο «Νοσοκομείο Παίδων Παν. & Αγλαΐας Κυριακού» από το 1953 έως το θάνατό του, το 1990.
