Προφανώς και το καλαμάκι έχει τη δική του ιστορία, με τη χάρτινη έκδοση να μην έχει κερδίσει την εκτίμηση του κοινού.
Ποιος το εμπνεύστηκε και ποια είναι η λύση στο πρόβλημα του να λιώνει το καλαμάκι, όπως λιώνει ο πάγος στο ρόφημα.
Παρατηρείται τελευταία, ένα κίνημα στα social media εναντίον του χάρτινου καλαμακίου. Το οποίο συνήθως συνοδεύεται με πλαστικό ποτήρι. Και κάπου εκεί αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ότι υπάρχει ένα επίπεδο παράνοιας στο concept. Εξηγείται πολύ απλά. Δηλαδή, ρωτήσαμε έναν περιβαλλοντολόγο, τον πρόεδρο της Ένωσης Πτυχιούχων Περιβαλλοντολόγων Ελλάδος, Γιώργο Ηλιόπουλο.
Όπως εξήγησε, στο θέμα “Θα αντέξει η Ελλάδα έναν συνεχόμενο καύσωνα;”, πριν λιώσουμε τον Αύγουστο, “πιο πολλά είδη πεθαίνουν από το καλαμάκι. Επειδή είναι πιο μικρό το παίρνει η βροχή πιο εύκολα και το τρώνε τα είδη πιο εύκολα”.
Για αυτό και όλες οι εταιρίες αποφάσισαν πως θα ήταν χρήσιμο να διευκολύνουν με οικολογικό καλαμάκι το θέμα. Είναι ξεκάθαρα πιο εύκολη αντιμετώπιση του προβλήματος, από το να μάθουν οι κάτοικοι αυτού του πλανήτη να μην αφήνουν πίσω τους ό,τι παίρνουν μαζί τους στις παραλίες -και να μην πετούν τίποτα στις θάλασσες.
Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να πω ότι αν δεν έχετε διαπραγματευτεί με εργαζόμενο σε κατάστημα των Starbucks (ήταν η πρώτη εταιρία που κατάργησε τα πλαστικά καλαμάκια -σε δεύτερο χρόνο τα κατάργησε τελείως) της Γερμανίας (όπου η ανακύκλωση είναι χρόνια mantra), μέχρι να τον πείσετε για το δίκαιο του αιτήματος σας να σας δώσει ένα καλαμάκι (χάρτινο, μη φανταστείτε κάτι άλλο), δεν έχετε τερματίσει τη σχετική εμπειρία.
Και το καλαμάκι έχει την ιστορία
Από τους αρχαίους χρόνους οι άνθρωποι αναζητούσαν και είχαν έναν τρόπο να πίνουν τα ροφήματα τους. Αρχικά, πριν 7000 χρόνια, ήταν για την πρώιμη μορφή μπύρας. Και ήταν ξύλινα. Ως επί το πλείστον, χρησιμοποιούνταν σε πολιτισμούς με θερμότερα κλίματα.
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ήταν από τους πρωτοπόρους και έβρισκαν στο καλαμάκι τη λύση στο πώς δεν θα πίνουν τα έντομα που έπεφταν στα ποτά τους.
Το 1600 στη Νότιο Αμερική έκριναν ότι είχε έλθει η ώρα να βρουν έναν τρόπο να πίνουν, πιο απολαυστικά το τσάι yerba maté. Το καφεϊνούχο ρόφημα παραμένει δημοφιλές μέχρι σήμερα. Το μέσο που βρήκαν ονομάστηκε bombilla και φίλτραρε τα φύλλα τσαγιού. Ήταν κατασκευασμένα από κράματα μετάλλων -πχ χαλκό- και μέταλλα όπως χρυσό και ασήμι.
Το 1800 εμφανίστηκαν στον πλανήτη -στις δυτικές χώρες- τα καλαμάκια από σιτάρι και σίκαλη. Αυτά της σίκαλης άφηναν μια γεύση στο ποτό (παρέπεμπε στο γρασίδι) και υπολείμματα μέσα στο ρόφημα. Για αυτό και δεν προκρίθηκε. Εκείνα από σίτο μούλιαζαν πολύ γρήγορα. Εξ ου και διεγράφησαν και αυτά. Το επόμενο πείραμα αφορούσε αυτό που δεν θέλετε να βλέπετε άλλο μπροστά σας.
Ποιος εμπνεύστηκε το καλαμάκι από χαρτί;
Ο Marvin Stone υπήρξε Αμερικανός εφευρέτης που έζησε στο δεύτερο μισό του 1800. Πέρασε στην ιστορία ως εφευρέτης του σύγχρονου καλαμακίου. Στην αρχή, τύλιξε ένα μολύβι με ένα κομμάτι χαρτί και κόλλησε τις άκρες.
Εν συνεχεία, βούτηξε σε παραφίνη το κομμάτι Manila paper (φτιαχνόταν από κάνναβη Μανίλα -από τις Φιλιππίνες- και ήταν εξίσου ισχυρό με εκείνο από ξυλοπολτό) που πριν καλύψει το μολύβι -το οποίο απέσυρε, όταν στέγνωσε η ουσία.
Όπως έγραψε το Tembo Paper, παρ’ ότι σήμερα αυτό που έκανε ο Stone φαίνεται πολύ απλό, τότε εκείνος έκανε ουκ ολίγα πειράματα, μέχρι να βρει ό,τι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από καταναλωτές και επιχειρήσεις. Έτσι κατέληξε στο ότι το ιδανικό μήκος του καλαμακίου ήταν στα 21.5 εκατοστά, με το φάρδος να είναι τέτοιο, ώστε να μην κολλούν οι σπόροι φρούτων.
Σημειώστε εδώ πως η οικογένεια του κατασκεύαζε σωληνοειδή προϊόντα -πχ πένες. Άρα εκείνος είχε την τεχνογνωσία. Κατέθεσε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το 1888 και έπειτα άρχισε να διαφημίζει το προϊόν του, πόρτα-πόρτα. Έλεγε πως αυτό που πουλούσε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από φαρμακοποιούς, από ξενοδοχεία, κλαμπ, σαλούν και εστιατόρια. Υποσχόταν “υγεία (κυκλοφορούσαν διάφορες ασθένειες που μεταδίδονταν από την κοινή χρήση των καλαμακίων που υπήρχαν έως τότε και την απευθείας επαφή με το ποτήρι), καθαριότητα και οικονομία”. Σύντομα είχε γίνει πλούσιος.
Υπήρξε περίοδος που η επιχείρηση του έφτιαχνε 2.000.000 καλαμάκια τη μέρα. Στα μέσα της προηγούμενης χιλιετίας, όταν τα fast foods έγιναν μέρος της ζωής των ανθρώπων, τα χάρτινα καλαμάκια αντικαταστάθηκαν από τα πλαστικά, καθώς ζητούμενο πια ήταν τα προϊόντα μιας χρήσης. Από τότε ό,τι πλαστικό καλαμάκι παρήχθη υπάρχει ακόμα στον πλανήτη. Και πια ξέρουμε τις συνέπειες του.
Με τι μπορείτε να αντικαταστήσετε το πλαστικό -και το χάρτινο- καλαμάκι;
Ο εκνευρισμός καλαμακίου που λιώνει μέσα στο ρόφημα είναι εκ των κύριων αιτιών που οι καταναλωτές φαίνονται να έχουν φρίξει, με το νέο έθιμο.
Ως εναλλακτική πρόταση υπάρχουν τα μεταλλικά καλαμάκια (από ανοξείδωτο ατσάλι), τα οποία μπορείτε να βρείτε online. Παραδίδονται και με βουρτσάκι καθαρισμού.
