Πραγματικά είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς πόσο κοντά βρισκόμαστε στον θάνατο και πόσο εύκολα αλλάζουν οι καταστάσεις στο μικρόκοσμό μας.
Την προηγούμενη βδομάδα μιλώντας με τον Δημήτρη είδα τόσο το άγχος , αλλά και θέλησή του να φέρει σε πέρας όλα όσα του είχε αναθέσει ο δήμαρχος, αλλά και τις θέσεις και τις απόψεις του για το μέλλον του τόπου μας.
Και μπορεί να είχε πολλά στο κεφάλι του, αλλά ήταν από αυτούς που ποτέ δεν θα άφηνε αναπάντητη μια κλήση στο κινητό του, ενώ δεν υπήρχε περίπτωση να μην προσπαθούσε να επιλύσει το όποιο πρόβλημα του έβαζε ένας φίλος ή συνάδελφος.
Με μια έμφυτη ευγένεια προσπαθούσε να υπηρετήσει το κοινωνικό σύνολο και ήθελε να μάθει, να αγωνιστεί και να αλλάξει όλα οσα θεωρούσε μικρά και …εύκολα
Τον είχε συνεπάρει η ιδέα για την έξυπνη πόλη και ήθελε την πόλη μας με ψηφιακές πλατφόρμες για πάρκινγκ, με έξυπνες διαβάσεις πεζών και αυτόματο φωτισμό….
Θα ευχόμουν τις ιδέες και τις απόψεις του να τις συνεχίσουν οι συνάδελφοί του και κυρίως θα ήθελα να μοιραστούν λίγη από την …ανιδιοτέλεια του
Γιατί αυτό ήταν που τον ξεχώριζε!
