Επτά χρόνια πριν από σήμερα, στις 5 Ιουλίου 2015, πάνω από 6 εκατομμύρια πολίτες προσήλθαν στις κάλπες για να συμμετάσχουν στο δημοψήφισμα που είχε διοργανώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα.
Η Κυβέρνηση ήταν αυτή που στήριξε το «ΟΧΙ», την καταψήφιση δηλαδή του σχεδίου συμφωνίας, ενώ η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ συντάχθηκαν με το «ΝΑΙ» και φυσικά το 61,31% όσων ψήφισαν στήριξαν το «ΟΧΙ» , στήριξαν την κυβέρνηση και την ρήξη με τους δανειστές.
Τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος κλόνισε όμως περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία, καθώς ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την παραίτησή του από την αρχηγία του κόμματος, ενώ την άλλη μέρα το πρωί όλοι μάθαμε την απομάκρυνση του Γιάνη Βαρουφάκη από τη θέση του Υπουργού Οικονομικών.
Ήταν η πρώτη και η πιο σαφή ένδειξη προς την Ευρώπη πώς παρά τον θρίαμβο του «ΟΧΙ», ο Αλέξης Τσίπρας θα λειτουργούσε σαν να έχει επικρατήσει το «ΝΑΙ».
Οι επόμενες ώρες βρήκαν τον πρωθυπουργό να επιχειρεί να πείσει τους Ευρωπαίους εταίρους, ότι το «Όχι» δεν σημαίνει επιθυμία ρήξης με την Ευρώπη και ένας από τους τρόπους να το πετύχει αυτό ήταν μέσω της σύγκλησης σύσκεψης πολιτικών αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.
Σήμερα βέβαια αν ρωτήσεις οποιονδήποτε πολίτη που παρακολουθεί τα πολιτικά δρώμενα, για ποιο λόγο έγινε το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015, οι περισσότεροι θα σου πούνε ότι είπε τότε και ο υπουργός Εξωτερικών της Ισπανίας, Λουίς Ντε Γκίντος
Είναι ως «άνευ νοήματος» είπε τότε ο Ισπανός και είχε δίκιο…
Αν και έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε, όλοι θυμούνται ότι η κατάσταση που επικρατούσε εκείνες τις πρώτες ημέρες ενός θερμού Ιουλίου, ήταν πολύ περίεργη και σαφώς αρνητική γα την χώρα και τους πολίτες της
Από την μία η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μαζί με τους υποστηρικτές του «Όχι» πανηγύρισαν στο Σύνταγμα για το αποτέλεσμα, ενώ την ίδια ώρα από τα ATMs των τραπεζών σχηματίζονταν ουρές από χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι έσπευδαν να αποσύρουν τις οικονομίες τους.
Μετά από μια εβδομάδα, περίπου, στις 13 Ιουλίου η κυβέρνηση υπέγραψε στις Βρυξέλλες το τρίτο μνημόνιο, το πιο άχρηστο από όλα, ενώ καλό θα είναι να θυμόμαστε πως η πλήρης άρση των capital controls έγινε μόλις την 1η Σεπτεμβρίου του 2019.
Με τα θύματα να είναι οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, που αν δεν έκλεισαν έδιωξαν από τα μαγαζιά τους μια ολόκληρη γενιά μέχρι και σήμερα άνεργων συμπολιτών μας
