Σύμφωνα με την επιστήμη τα πιο αγχώδη παιδιά μεγαλώνουν με αυτό τον τύπο γονιού.
Οι ψυχικές διαταραχές είναι κοινές ακόμα και σε παιδιά και εφήβους, όπως αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πιο έντονα τα τελευταία χρόνια,
που υπάρχει μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και ενημέρωση γύρω από το θέμα όχι μόνο στους εκπαιδευτικούς αλλά και στους γονείς.
Ένας από τους παράγοντες που πυροδοτούν το παιδικό άγχος, ειδικότερα, εντοπίζεται στον τρόπο ανατροφής.
Αγχώδη παιδιά, αυτό τουλάχιστον έδειξε μια έρευνα σε 900 δίδυμα, μονοζυγωτικά και διζυγωτικά, τα οποία πλέον είχαν αποκτήσει δικά τους παιδιά.
Όπως παρατήρησαν οι ερευνητές, δεν είναι μόνο το DNA αλλά και το περιβάλλον που παίζει ρόλο στα επίπεδα άγχους που αναπτύσσει ένα παιδί.
Οι ειδικοί υποθέτουν ότι τα αγχώδη παιδιά αντιγράφουν τις αγχώδεις συμπεριφορές του γονιού τους, ακόμα και αν εκείνος -πιστεύει ότι- κάνει ό,τι μπορεί για να μην του τις μεταφέρει.
Μερικές εξηγήσεις που προτείνουν; Ενώ ένα παιδί παρατηρεί τους φόβους και τις ανησυχίες του γονιού του, όπως εκείνες εκφράζονται μέσα από τις πράξεις και τα λόγια του, σταδιακά τους υιοθετεί και το ίδιο.
Ή ένας αγχώδης γονιός, προσπαθώντας να προστατεύσει το παιδί του από προϋπάρχοντες φόβους -π.χ., για τους σκύλους ή τον οδοντίατρο-, μπορεί τελικά να μην επιτρέπει στο παιδί να εκτεθεί σε αυτούς και να τους διαχειριστεί αποτελεσματικά.
Σε κάθε περίπτωση, το μοντέλο του λεγόμενου γονιού ελικόπτερο, που βρίσκεται πάνω από το παιδί σε κάθε βήμα του, υπέρ προστατεύοντάς το και ελέγχοντας τη ζωή του σε υπερβολικό βαθμό, σίγουρα δεν ωφελεί την ψυχική υγεία του παιδιού.
«Το καλύτερο που έχει να κάνει ένας γονιός είναι να δώσει στο παιδί του την ευκαιρία να αντιμετωπίσει προκλήσεις και καθήκοντα σύμφωνα με την ηλικία και το επίπεδο των φόβων του» συμβουλεύει μια από τους συγγραφείς της μελέτης, η Thaila Eley, και προσθέτει:
«Έτσι, τα παιδιά μαθαίνουν ότι τελικά μπορούν να τα βγάλουν πέρα με μια κατάσταση».
