Η Human Material Loop ελπίζει να μεταμορφώσει τη βιομηχανία της μόδας μετατρέποντας τα ανθρώπινα μαλλιά σε ύφασμα.
Ένα μάλλινο παλτό και ένα κεφάλι ανθρώπινης τρίχας έχουν περισσότερα κοινά από ό, τι νομίζετε.
Όχι μόνο βοηθούν στη διατήρηση της θερμότητας του σώματος, αλλά και τα δύο είναι κατασκευασμένα από πρωτεϊνικές ίνες κερατίνης.
Τώρα, μια ολλανδική startup αναρωτιέται γιατί το ένα είναι φθαρμένο και το άλλο χαμένο.
Η Human Material Loop ελπίζει να μεταμορφώσει τη βιομηχανία της μόδας μετατρέποντας τα ανθρώπινα μαλλιά σε ύφασμα.
Μέχρι στιγμής, έχει κατασκευάσει πρωτότυπα από ανθρώπινα μαλλιά, παλτά, πουλόβερ και σακάκια – με την ελπίδα ότι μια μέρα, οι εταιρείες ένδυσης θα αγοράσουν ρολά του εναλλακτικού υλικού της για τα δικά τους σχέδια.
Η συνιδρύτρια Zsofia Kollar λέει ότι εδώ και καιρό γοητεύεται από τις δυνατότητες των μαλλιών ως ύφασμα.
Ενθουσιάστηκε από τα συναισθήματα που τρέφουν οι άνθρωποι γι′ αυτό – «Πόσο νοιαζόμαστε για τα μαλλιά μας, αλλά μόλις κοπούν, είμαστε τόσο αηδιασμένοι από αυτό», είπε.
Όταν ξέσπασε η πανδημία Covid-19, η Kollar είχε κρίση ταυτότητας ως σχεδιαστής και αποφάσισε να διορθώσει το πρόβλημα των αποβλήτων της βιομηχανίας μαλλιών, αναφέρει το CNN.
Κάθε λεπτό, τα κομμωτήρια στις ΗΠΑ και τον Καναδά παράγουν 877 κιλά αποβλήτων.
Σύμφωνα με το Human Material Loop, 72 εκατομμύρια κιλά αποβλήτων ανθρώπινης τρίχας καταλήγουν σε ευρωπαϊκούς χώρους υγειονομικής ταφής κάθε χρόνο, το ισοδύναμο σε βάρος επτά Πύργων του Άιφελ.
Η Kollar εξηγεί ότι η χρήση του υφάσματος μαλλιών δεν είναι τόσο διαφορετική από το πλέξιμο ενός πουλόβερ με οποιοδήποτε άλλο υλικό.
Οι κοντές τρίχες περιστρέφονται μαζί και μετατρέπονται σε ένα συνεχές νήμα και στη συνέχεια βάφονται με καθαρές χρωστικές ουσίες.
Πρόσθεσε ότι καθώς η εταιρεία μεγαλώνει την παραγωγή, μπορεί να βάψει το νήμα ή το ύφασμα, ανάλογα με το ποιο είναι πιο αποτελεσματικό.
Το πρώτο πρωτότυπο της Human Material Loop ήταν ένα πουλόβερ με αίσθηση μαλλιού.
”Έπρεπε να φτιάξω ένα προϊόν με το οποίο οι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν» , δήλωσε η Kollar.
Από τότε, η εταιρεία έχει δοκιμάσει και άλλα πρωτότυπα, συμπεριλαμβανομένου ενός εξωτερικού παλτού γεμιστού με μαλλιά για να παρέχει θερμομόνωση, το οποίο δοκίμασε σε σκληρές συνθήκες κατά τη διάρκεια μιας αποστολής στο Aconcagua, το ψηλότερο βουνό της Αργεντινής.
Αυτά τα σχέδια δεν είναι διαθέσιμα για αγορά – ο στόχος είναι αντ ’αυτού να προμηθεύσουν το υλικό για άλλους σχεδιαστές και μάρκες για να συνεργαστούν.
Η Kollar λέει ότι η τιμή θα πρέπει να είναι ανταγωνιστική με το μαλλί μόλις φτάσει σε μεγαλύτερο όγκο παραγωγής.
«Γνωρίζουμε ότι το να φοράμε ανθρώπινα μαλλιά στο σώμα μας, δεν είναι κάτι για το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι είναι έτοιμοι ακόμα», δήλωσε η Kollar.
Για την Kollar, δεν πρόκειται απλώς για τη χρήση ενός πουλόβερ από ανθρώπινα μαλλιά. Υποστηρίζει ότι τα ανθρώπινα μαλλιά είναι ένα απίστευτα ανθεκτικό υλικό.
Η Human Material Loop προμηθεύεται τα μαλλιά της από κομμωτήρια στην Ολλανδία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, χρησιμοποιώντας μαλλιά που κόβονται.
Αναπτυσσόμενη βιομηχανία
Ιστορικά, η ανθρώπινη τρίχα έχει χρησιμοποιηθεί ως ύφασμα σε πολλούς διαφορετικούς πολιτισμούς.
Στη Μικρονησία, η φυλή του Κιριμπάτι δημιούργησε υφαντές πανοπλίες κατασκευασμένες από φυσικά υλικά, όπως ίνες καρύδας, δόντια καρχαρία, φύλλα φοίνικα και ανθρώπινα μαλλιά, ενώ τον 13ο αιώνα, οι άνθρωποι στις σημερινές νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες κατασκεύαζαν κάλτσες πλέκοντας τούφες μαλλιών.
Ο ναός Higashi Hongan-ji του Κιότο είναι μία από τις μεγαλύτερες ξύλινες κατασκευές στον κόσμο.
Μετά από μια πυρκαγιά που το κατέστρεψε, σχοινιά κατασκευασμένα από ανθρώπινα μαλλιά που δωρήθηκαν από όλη την Ιαπωνία αναμίχθηκαν με κάνναβη και χρησιμοποιήθηκαν κατά την ανακατασκευή του τον 19ο αιώνα.
Αλλά η χρήση των μαλλιών ως ύφασμα δεν είναι χωρίς προκλήσεις, εξηγεί η Sanne Visser, Ολλανδή ερευνήτρια υλικών, σχεδιάστρια και κατασκευάστρια και αναπληρώτρια λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Τεχνών του Λονδίνου.
«Υπάρχει ακόμα ένα ταμπού γύρω από τα ανθρώπινα μαλλιά ως υλικό», είπε.
«Δεν το εκτιμούμε πραγματικά ως πόρο – θεωρείται απόβλητο, ειδικά όταν τα κόψουμε».
Στο πρότζεκτ της «Local Grown» για το Design Museum του Λονδίνου, η Visser συνεργάστηκε με κομμωτές και φαντάστηκε ένα μέλλον όπου τα μαλλιά γίνονται πολύτιμος πόρος, επινοώντας τον όρο «hair farming».
Επίσης, επανασχεδίασε την καρέκλα του κουρέα έτσι ώστε να μπορεί να πιάσει κομμένα μαλλιά – εξοικονομώντας χρόνο για τον κομμωτή και αυτόν που ανακοικλώνει.
Η Ιταλία απαγόρευσε το συνθετικό κρέας εργαστηρίου
«Ο τελευταίος δράκος του Καλεντρίν» Από την ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. ΣΕΡΡΩΝ
