Γράφει ο Τάσος Χανλίογλου
Πολλοί συμπολίτες μου, θεώρησαν ότι φτώχυναν τα φετινά Χριστούγεννα εξ αιτίας της έλλειψης, του κατά τα άλλα φριχτού ήχου παραγόμενου υπό άθλιων κόρνων , των ξενόφερτων κακοεπιλεγμένων Χριστουγεννιάτικων τραγουδιών.
Κάποιοι άλλοι διαπίστωσαν, ότι η παράλογη και πολυέξοδη φωταψία δεν ήτο φέτος έντονη, έναντι άλλων χρόνων.
Υποκλινόμενος στην μνήμη ως μηχανή του χρόνου περνώ την “πύλη” και μας βλέπω μικρούς καλοντυμένους και τις Μάνες στα παράθυρα να μας χαίρονται, πάντα όμως με μια – δυο υποδείξεις.
Αξημέρωτα στρίβαμε την γωνία για να χαθούμε από τα μάτια τους όχι όμως και από την σκέψη τους. Στο ομιχλώδες μισοσκόταδο η εκκλησία με τα κεριά και τις λαμπάδες φάνταζε σαν κάτι υπερφυσικό.
Οι ψαλτάδες και οι παιδικές χορωδίες μας ύψωναν προς κάτι Θείο. Έτσι λοιπόν γέμιζε η ψυχή μας με ήχους και φώτα από τις μελωδίες και τα κεριά με τις λαμπάδες από τα μικράτα μας. Επιστρέφαμε στο σπίτι αποφεύγοντας τα νερά και τις λάσπες.
Παρ’ όλα αυτά από μέσα ακουγόταν η φωνή της Μάνας για σιγουριά. «Μην μπεις με τις λάσπες» υπακούοντας πάντα στις εντολές της.
Αφήναμε το αντίδωρο και το φλιτζανάκι με τον αγιασμό για την Μάνα που ετοίμαζε τα γιορτινά και τον Πατέρα που προσπαθούσε να ξεκουραστεί για μια μέρα.
Πλήρεις από εορταστική εσωτερική ατμόσφαιρα την περιφέραμε σαν κληρονομιά για ολόκληρο τον χρόνο, μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα. Τώρα τα παρά πάνω χάθηκαν για πάντα, ίσως, όπως χάθηκε και η εσωτερική ανάταση.
Δυστυχώς περιμένουμε από την πολιτεία, ξοδεύοντας μυθώδη πόσα να μας φωτίσει και να μας δημιουργήσει το γνωστό πλαστό και ψεύτικο εορταστικό περιβάλλον που μόλις κατέβει ο διακόπτης μένουμε κενοί, ώσπου και πάλι στα επόμενα Χριστούγεννα κάποιος να ανεβάσει τον διακόπτη.
Εύχομαι σε όλους και όλες καλά Χριστούγεννα με ένα μόνον να μην λείπει από το τραπέζι. Η αγάπη μέσα μας.
ΟΠΕΚΕΠΕ και νέα ΚΑΠ άφησαν Απλήρωτους χιλιάδες αγρότες!
Ο θάνατος του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως πρόκληση αναστοχασμού
Στις Σέρρες ο Καραμανλής στηρίζοντας εργαζόμενους και επιβλέποντας.. έργα!
