Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης
Το πούσι είναι παλιά λέξη, τουρκικής προέλευσης, την ομίχλη σημαίνει, την αχλή, κι είναι οι ναυτικοί μας που την χρησιμοποιούν ιδιαίτερα γιά να ονοματίσουν την ομίχλη που κάθεται πάνω στην θαλασσινή επιφάνεια, καθιστώντας δυσχερή την πλεύση του πλοίου, αφού στερεί , εμποδίζοντας την ορατότητα, από τον κυβερνήτη την δυνατότητα ασφαλούς κατεύθυνσης.
Κι ο Νίκος ο Καββαδίας , σε τούτο το φαινόμενο, το πούσι, που αφανίζει τον ορίζοντα της θάλασσας, που κρύβει την απεραντοσύνη του πελάγους ή του ωκεανού,
που περιβάλλει το καράβι και τους ναυτικούς με ένα μυστήριο, πλεύση μέσα στην ομίχλη χωρίς ορατότητα, μιά πλεύση στο μυστήριο της ζωής, ταξίδι στο απροσδόκητο και τ’ απρόσμενο,
ο ποιητής της θάλασσας και των ναυτικών αφιερώνει ένα ποίημα , που σκιάζεται από μυστήριο, ένα ποίημα και μιά συλλογή,
«Έπεσε το πούσι αποβραδίς
το καραβοφάναρο χαμένο
κι έφτασες χωρίς να σε προσμένω …»
Τούτο το πούσι τυλίγει στα άπειρα κι απειροελάχιστα σταγονίδιά του, τυλίγει φορές φορές την ορατότητα και της δικής μας πλεύσης, σκιάζει κι εμποδίζει την δυνατότητά μας να βλέπουμε καθαρά την πλεύση μας στην καθημερινότητα, με την αχλή του περιβάλλει με μυστήριο την πορεία στα δύσβατα μονοπάτια της βιοπάλης μας !
Θαρρώ πως το πούσι και την πολιτική μας διαδρομή καλύπτει, άλλες φορές τεχνητά και επιτηδευμένα, γιά να κρυβεί ο ορίζοντας,
να χαθούν από τα μάτια των ναυτιλομένων κίνδυνοι θανάσιμοι κι ελιγμοί παρακινδυνευμένο κι άλλες πάλε φορές απρόσμενα κι αιφνιδιαστικά ως πολλών παραγόντων συνέπεια.
Θαρρώ πως τις τελευταίες βδομάδες στα πολιτικά της καθ’ ημάς πραγματικότητας μιά σειρά από επικινδυνότητες , ενεργοποίησαν μηχανισμούς απόκρυψης , πούσι δηλαδή, πούσι στην καθημερινότητα των πολιτών, η ακρίβεια η απρόσμενη ,
πάνω από κάθε μέσο όρο στην Ευρώπη, ακρίβεια που τσακίζει τους μικρομεσαίους και συνθλίβει τους αδύναμους, ακρίβεια κατευθυνόμενη εκ των έσω, ανεργία των νέων και συνέχιση της μετανάστευσης των πιό μορφωμένων παιδιών της Ελλάδας που δεν θέλουν να ευτελίζονται από μισθούς αναξιοπρέπειας στο 1/4 των αντιστοίχων της Ευρώπης γιά υπηρεσίες με τα αντίστοιχα προσόντα,
κι ύστερα, διαπραγματεύσεις με την γείτονα, τι διαπραγματευοομαστε άραγες με τον διακηρυγμένο αναθεωρητή των θεμελιωδών Διεθνών Συμβάσεων, διάλυση σταδιακή του Εθνικού Συστήματος Υγείας ,
αλλοίμονο σ’ όποιον δεν έχει να πληρώσει, έλλειμμα τεράστιο πολιτικής γιά την ανασυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας, ποιός να νοιαστεί τώρα γιά βιομηχανίες και βιοτεχνίες, απουσία κάθε στρατηγικής γία τον μείζονα τομέα της αγροδιατροφής που η πατρίδα μπορεί να έχει τεράστιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ποιότητας, απουσία πολιτικής γία την παιδεία, την γλώσσα,
τον πολιτισμό, ένα πούσι, πυκνό, το καραβοφάναρο χαμένο, καταπώς διαπιστώνει ο Νίκος Καββαδίας, χάθηκε η ορατότητα, κατευθυνόμενη δημοσιογραφία, πυκνώνει το πούσι, Woke Culture, κατευθυνόμενη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πούσι κι ένταση στο δημόσιο λόγο, να θολώνει το τοπίο , δεν χρειάζεται πολύ πολύ να καταλαβαίνουν οι Έλληνες,…
Κι είναι μιά θλιβερή τάχα αντιπολίτευση, φωνή σηκώνει δήθεν για το πούσι !
Μην φοβάστε, μην λιγοψυχάτε !
Οι πολίτες στον τόπο τούτο νοιώθονται, ψυχανεμίζονται, καθώς γράφει ο Νίκος Καζαντζάκης, και το πούσι θωρούν και την πύκνωσή του νοιώθουν και την τεχνητή παγίδα βλέπουν και τις ξόβεργες ,
ο Νίκος ο Καββαδίας, καλού κακού, προνοώντας,, μας προμήθευσε με αντικλείδι, ν’ ανοίγουμε τις μπουκαπόρτες, να λύνουμε τα αινίγματα κι όσα τεχνητό ένα πούσι επιχειρεί να κρύψει ,
μας ενεχείρισε έναν ακριβό στίχο , μας μεταβίβασε ένα αιφνιδιαστικό ερώτημα :
Ο μπούσουλας είναι που στρίβει ή το καράβι ;
Τι λέτε ;
Έγνοια μας !
Η κατάσταση του συγκοινωνιακού στη Θεσσαλονίκη με όρους “τραγικής” αισιοδοξίας
Μ.Γ.Σ. Πανσερραϊκός: Έπιασε τα όρια για το Ευρωπαϊκό Νέων ο Ρ. Κόκκινος!
Μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου οι εκλογές στην ΚΕΔΕ – νωρίτερα οι εκλογές στη εκλογές στις ΠΕΔ
