Γράφει ο Τάσος Χανλιογλου
Αισίως φθάσαμε στο τελευταίο μου άρθρο, που κλείνει (μερικώς) τον κύκλο των αιτίων και χρόνιων παθολογιών που δυστυχώς συνετέλεσαν στην συρρίκνωση της Σερραϊκής και εν γένει αγοράς, με τον καραδοκούντα κίνδυνο του πλήρως αφανισμού.
Άραγε η πολιτεία δια των φορέων της σε τι ακριβώς συνέβαλε; Στο σταμάτημα της αναπόφευκτης κατρακύλας ή μήπως έβαλε και το χέρι της στο “έγκλημα”; Είχε ποτέ προτάσεις και πολεμοφόδια στην φαρέτρα της για να αντιστρέψει το καταστροφικό κλίμα; Ένα χέρι βοηθείας έτεινε βρε αδερφέ πριν τον πνιγμό;
Από όσα έζησα και γνώρισα στον επαγγελματικό μου βίο και από όσα μελέτησα για τα συμβαίνοντα εις την ανεπτυγμένη αλλοδαπή, δεν υπήρξε τελικά μεγαλύτερο “τάγμα κυνηγών” εναντίον οποιασδήποτε απόπειρας έναρξης ή και ανάπτυξης επιχειρηματικής δραστηριότητας από ότι το κράτος το ίδιο.
Πρώτα από όλα χαρακτήρισε την ελεύθερη αγορά εκκολαπτήριο παραγωγής παραβάσεων και παραβατικών και έβαλε όσα εμπόδια μπορούσε. Στην ουσία στραγγάλισε κάθε δημιουργική προσπάθεια. Ένα κυνήγι μαγισσών αναπτύχθηκε, στο οποίο δεν ήταν αμέτοχες κυβερνήσεις φίλα προσκείμενες ή προσκυνημένες σε αναχρονιστικές έως και άθλιες ιδεολογίες. Δεν άργησε και το κακό απλώθηκε σε όλη τη χώρα. Κυνηγήθηκε ο επιχειρηματίας, σχεδόν επικηρυγμένος από όλες τις υπηρεσίες.
Για να μην κατηγορηθεί το σύστημα ως εχθρικό προς την κοινωνία αποφάσισε να χρυσώσει το χάπι δια της ιδρύσεως ανά την Ελλάδα πάμπολλων σχολών ( για πολλούς λόγους), έως και ανώτατου επιπέδου με τμήματα στελεχών επιχειρήσεων, λογιστών, διαφημιστών και προώθησης προϊόντων των επιχειρήσεων αντιφάσκοντας καθώς ήτο πολέμιός των.
Το ίδιο το σύστημα αφάνισε και ερήμωσε το επαγγελματικό περιβάλλον. Θα έπρεπε να δημιουργήσει πρωτίστως τμήματα επιχειρηματιών και ανάδειξης επιχειρήσεων. Απεναντίας άφησε κάποιους αγράμματους αλλά τολμηρούς να υποθηκεύσουν και την ζωή τους ακόμη προκειμένου να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά. Δεν παρέλειψε το κράτος δια του συστήματος, να στείλει τους παράγοντες να επιβάλλουν τιμωρίες αντί να σταθούν δίπλα τους σε ότι χρειαζόταν.
Δεν ήταν λίγες όμως οι φορές που λαμόγια πονηροί και ανάξιοι με μπαρμπάδες στην Κορώνη, που καρπώθηκαν πακτωλό χρημάτων που κάμποσοι, κάμποσο καιρό μετέτρεψαν τον πλούτο των υγειών πολιτών σε «ακριβά γούστα» πολλών ειδών καταστρέφοντας την οικονομία της χώρας και εξοβελίζοντας κάθε διάθεση των νέων να επιχειρήσουν.
Τώρα πια όλοι στηρίζουν το μέλλον τους ονειρευόμενοι να γίνουν ντελιβεράδες ( η δουλειά δεν είναι ντροπή), στην θέση των κάποτε πορτιέρηδων ή δηλώνοντας αναπηρία και αν καταφέρουν να εξασφαλίσουν το απαραίτητο επίδομα και όλα μέλι- γάλα. Οι σημερινοί νέοι ούτε το Δημόσιο δεν επιθυμούν, καθώς εκεί θα πρέπει να δουλέψουν και να αξιολογηθούν.
Ποιος θέλει να μπει στον κόπο; Δυστυχώς εδώ μας οδήγησε το «σύστημα»
Σημείωση: Ένα επίδομα και ένα φραπόγαλο στο χέρι και ο μήνας έχει (9) εννιά με την αγορά στα χειρότερά της.
Εκδήλωση για τον Λόρδο Βύρων τη Δευτέρα στη Βιβλιοθήκη των Σερρών
