Κώστας Σαραφίδης: Η εισβολή των ‘’ηλιθίων’’

Ο ΔΗΜΟΣ εδώ και δεκαετίες κινείται στις ράγες της συντήρησης, με προορισμό το μαρασμό και την συρρίκνωση του κοινωνικού του ιστού. Επιβάλλεται να αποκαταστήσουμε την ταυτότητα και την μνήμη του ΔΗΜΟΥ. Να ανοίξουμε τα παράθυρα για να μπει φρέσκος αέρας. Να σταματήσουμε να κρύβουμε τη σκόνη κάτω από το χαλί.

Το μέλλον της πόλης, είναι το παρελθόν της (ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ και ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ). Θα σεβαστούμε την ιστορία, δίχως να αντιμετωπίζουμε το οτιδήποτε παλιό, ως ενοχλητικό σκουπίδι;

Θα υπερασπιστούμε αυτή την Ιστορία αδιαφορώντας για το εφήμερο κόστος, ή θα σύρουμε το χορό αγκαλιά με επίδοξους άνευ χαρτοφυλακίου ρυθμιστές της πορείας μας ;

Σε αυτή την πορεία θα πρέπει να απαλλαγούμε από άρρωστες πρακτικές και νοοτροπίες, ακυρώνοντας τον λόγο των ταγών της συντήρησης.

Ο Ηγέτης δείχνει το δρόμο και η υλοποίηση αφήνεται στους ειδικούς και όχι στην ‘’αγέλη ηλιθίων’’ (κατά τον UMBERTO ECO)* που επιζητούν να δραπετεύσουν από την κοινωνική αφάνεια.

Στις μέρες μας αντί όλων αυτών, βλέπουμε μια επίμονη προσπάθεια διαχείρισης συμφερόντων και επιθυμιών. Με αυτά τα δεδομένα επιλέγουμε την αντίστροφη πορεία από το ορθό.

Αντί να επιλέγουμε τις θέσεις ευθύνης και σε αυτές να κουμπώνουμε το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, επιλέγουμε τα άτομα και δημιουργούμε θέσεις άνευ αντικειμένου. Επιπρόσθετα χρησιμοποιώντας το εργαλείο του Κοινωνικού Αυτοματισμού, που έχει ως στόχο την ‘’ανοησία της αγέλης’’, αποτρέπουμε το βλέμμα και τη σκέψη από το πρόβλημα και δημιουργούμε τεχνητούς εχθρούς.

Επιβάλλεται να συμφωνήσουμε ότι η εκλογική μάχη παίρνει τέλος την επομένη των εκλογών, και το αποτέλεσμα είναι συγκεκριμένο κι αδιαμφισβήτητο.

Η επίκληση του παρελθόντος δεν σου προσφέρει τίποτα παραπάνω, από ένα επίπλαστο άλλοθι, για λάθη και αβελτηρίες του παρόντος.

Όταν μάλιστα σε όλα αυτά προστίθεται και ο Οικονομικός Αναλφαβητισμός (άδεια ταμεία), τότε το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο.

Η έλλειψη προγραμματισμού, υποδηλώνει ‘’νοητική χρεοκοπία’’ και ανεπάρκεια πολιτικής σκέψης, που είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από την δηλωμένη απειρία.

Το σύνολο των ανασφαλειών και των παιδικών τραυμάτων του καθενός, που κουράστηκε να κουβαλά και πρέπει κάπου να αποθέσει, δεν αποτελεί έργο.

Άλλο ο σχεδιασμός και άλλο η διαχείριση.

Το όραμα για ένα απαλλαγμένο από παθογένειες του παρελθόντος ΔΗΜΟ, υπερτερεί των επιδιώξεων του καθενός, και από τα όποια μεμονωμένα έργα υποδομών.

Ο χρόνος γεμίζει τα κενά, και το μέλλον δεν έχει χρεία τους σιωπηλά διαφωνούντες.

ΥΓ. : Το μόνο για το οποίο μπορώ να κατηγορηθώ, είναι για το ‘’ελάττωμα’’ της συνέπειας – επιμονής, που δυστυχώς απουσιάζει από τη σημερινή Δημοτική Αρχή. Πόσο μάλλον όταν δεν έχω ενδώσει στον πειρασμό της ‘’αντιπαροχής’’.

Τάδε έφη ο οικονομολόγος Κώστας Σαραφίδης

Άδικο έχει;