Στην ημερίδα του υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας για την υλοποίηση του προγράμματος του Προσωπικού Βοηθού χαιρέτησε ο πρόεδρος της ΕΣΑμεΑ Ιωάννης Βαρδακαστάνης, στην Τρίτη 14 Ιανουαρίου. Στην έναρξη χαιρέτησαν επίσης οι υπουργοί κ.κ. Α. Σκέρτσος και Σ. Ζαχαράκη καθώς και ο γενικός γραμματέας Κοιν. Αλληλεγγύης και Καταπολέμησης της Φτώχειας Π. Πρόδρομος.
Από την ΕΣΑμεΑ μίλησαν επίσης στο πάνελ «Ο Προσωπικός Βοηθός στην πράξη και το επάγγελμα του Προσωπικού Βοηθού» η κ. Κ. Θεοδωρακάκη, μέλος Εκτελεστικής Γραμματείας ΕΣΑμεΑ και γενική γραμματέας Εθνικής Ομοσπονδίας Κινητικά Αναπήρων (ΕΟΚΑ) και ο κ. Δ. Λογαράς, επιστημονικό στέλεχος ΕΣΑμεΑ, στο πάνελ «Το δικαίωμα στην Ανεξάρτητη Διαβίωση».
Μεταξύ άλλων ο κ. Βαρδακαστάνης τόνισε (ολόκληρη η ομιλία επισυνάπτεται):
Το πρόγραμμα του Προσωπικού Βοηθού είναι ένα πρόγραμμα πυλώνας, θεμέλιο της πολιτικής για την ανεξάρτητη διαβίωση στην κοινότητα για τα άτομα με αναπηρία, που η κοινωνία είχε ανάγκη να θεσπίσει.
Υποστηρίξαμε και υποστηρίζουμε την υπηρεσία του Προσωπικού Βοηθού με τις επιφυλάξεις που εκφράσαμε και κατά τη διάρκεια της ομάδας εργασίας όταν καταρτιζόταν η σχετική νομοθεσία. Με την υπουργό κ. Ζαχαράκη συζητήσαμε πολλές φορές ότι πρέπει να υπάρξει ολοκληρωμένη πολιτική για την συμπερίληψη και την ανεξάρτητη διαβίωση για τα άτομα με αναπηρία στην κοινότητα. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι η χώρα έχει ανάγκη μιας ολοκληρωμένης Στρατηγικής και μιας πολιτικής για την εφαρμογή της για τη συμπερίληψη και τη διαβίωση στην κοινότητα. Τα στάδια για αυτό είναι συγκεκριμένα: είναι η ανεξάρτητη διαβίωση, η υποστηριζόμενη διαβίωση και η αυξημένης φροντίδας διαβίωση στην κοινότητα, ώστε όλα τα άτομα με αναπηρία να μπορούν να ασκούν τα δικαιώματά τους μέχρι την ουσιαστική ανάσχεση έως διακοπή της ζήτησης για ιδρυματοποίηση.
Παράλληλα χρειάζεται μία εντελώς επικαιροποιημένη αλλαγή στροφής στην πολιτική για την αποϊδρυματοποίηση που χρήζει προσοχής και εξατομικευμένης παρέμβασης. Εμείς ως ΕΣΑμεΑ θα εργαστούμε θεσμικά με όλους τους αρμοδίους
Σχετικά με την αξιολόγηση της μέχρι σήμερα προόδου του προγράμματος του Προσωπικού Βοηθού έχουμε τονίζει ότι χρειάζεται αφενός απλούστευση των διαδικασιών και αφετέρου ο Προσωπικός Βοηθός να αποκτήσει χαρακτηριστικά επαγγέλματος. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρω σχετικά με τη διάκριση μεταξύ Βοηθού και Φροντιστή.
Η διάκριση είναι η εξής: Ο βοηθός εργοδοτείται και κατευθύνεται από το ίδιο το άτομο με αναπηρία ώστε ο τελευταίος να ασκήσει ανεμπόδιστα το δικαίωμα στην προσωπική επιλογή, για να ισοτιμήσει τη σχέση του με τον κοινωνικό περιβάλλον και να πάψει να βρίσκεται στο έλεος και στην ανάγκη της οικογένειας ή άλλου περιβάλλοντος. Ο φροντιστής παρέχει στήριξη και φροντίδα και λειτουργεί βάσει πρωτοκόλλου, γιατί το άτομο με αναπηρία δεν δύναται να τον κατευθύνει.
Πρόκειται για ουσιώδη και βασική διαφορά!». Ο κ. Βαρδακαστάνης αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι στο πλαίσιο της ανεξάρτητης διαβίωσης πρέπει να σταματήσει η διακοπή του αναπηρικού επιδόματος στο άτομο με αναπηρία όταν εργάζεται, καθώς το επίδομα δίνεται λόγω του επιπρόσθετου κόστους διαβίωσης που επιφέρει η αναπηρία και το οποίο δεν μειώνεται με την εργασία- «Αντιθέτως το επίδομα γίνεται παγίδα».
Η κ. Θεοδωρακάκη επισήμανε: «Είναι απαραίτητο στο πρόγραμμα να διαχωριστούν οι ανάγκες ανάλογα της αναπηρίας, είναι διαφορετική η κινητική αναπηρία από την νοητική κλπ. Ο προσωπικός βοηθός χρειάζεται εκπαίδευση πριν από τις κατευθύνσεις που θα λάβει από το άτομο με αναπηρία. Στόχος μας είναι η ανεξάρτητη διαβίωση ώστε να μην μας βλέπει η κοινωνία ως συγκινητική ιστορία ή ως ήρωες. Παράμετροι της ανεξάρτητης διαβίωσης είναι η ύπαρξη του προσωπικού βοηθού , η εργασία του ατόμου με αναπηρία, η ύπαρξη στέγης, η προσβασιμότητα εντός σπιτιού και εκτός κλπ.».
Από την πλευρά του ο κ. Λογαράς στην παρέμβασή του για την Ανεξάρτητη Διαβίωση μεταξύ άλλων τόνισε ότι «αναφορικά με το δικαίωμα στην ανεξάρτητη διαβίωση, αυτό γίνεται σεβαστό όταν τα άτομα με αναπηρία διαθέτουν όλα τα απαραίτητα μέσα που τους επιτρέπουν να έχουν επιλογή και έλεγχο στη ζωή τους και να λαμβάνουν τις αποφάσεις που τα αφορούν.
Η προσωπική αυτονομία και ο αυτοπροσδιορισμός είναι στενά συνυφασμένες με την ανεξάρτητη διαβίωση, και περιλαμβάνουν όλες τις δράσεις που συνδέονται με την ανάπτυξη της προσωπικότητας και την ταυτότητα του ατόμου, ενώ το δικαίωμα στη συμπερίληψη στην κοινότητα σχετίζεται με την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή στην κοινωνία και προϋποθέτει την πρόσβαση τόσο σε όλες τις υπηρεσίες που είναι ανοιχτές στο κοινό όσο και σε εξατομικευμένες υπηρεσίες για τα άτομα με αναπηρία».
Περάσαμε από τον εκσυγχρονισμό στον κομματισμό – Υποψήφιος ο Τασούλας
