Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κώστας Τασούλας είπε:
«Ευχαριστώ για το επίσημο άγγελμα της εκλογής μου που αποτελεί κορυφαία τιμή αλλά κυρίως μία βαριά ευθύνη.
Παρακαλώ να διαβιβάσετε στην Εθνική Αντιπροσωπεία, μέλος της οποίας είχα την τιμή να υπάρξω τα τελευταία 25 χρόνια τις ειλικρινείς μου ευχαριστίες για την, κατά το Σύνταγμα, ανάδειξή μου στο αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μετέχοντας όμως στο δημόσιο βίο υπό διάφορες ιδιότητες ακόμη περισσότερες δεκαετίες, πλέον γνωρίζω καλά, κύριε Πρόεδρε, όπως και εσείς, τις δυνατότητες της πολιτικής που την αναδεικνύει η λαϊκή κυριαρχία. Δυνατότητες προσφοράς έργου και παραδείγματος προκειμένου η πατρίδα μας, η πατρίδα όλων μας, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, και ο λαός μας να προοδεύουν. Γνωρίζω όμως καλά και τις αδυναμίες της πολιτικής. Αυτές μόνο, κατά το δυνατόν, με κοινή προσπάθεια, και εθνική και κοινωνική συνοχή μπορούμε να παραμερίσουμε. Αναζητώντας λύσεις ευρύτερης αποδοχής που πηγάζουν από τον γνήσιο διάλογο, όχι μόνο μέσα στη Βουλή, αλλά και με την κοινωνία. Λύσεις που πείθουν τους πολλούς πως οι εύλογες αξιώσεις και η νηφάλια και συχνά αυστηρή κοινωνική κριτική, μπορεί να μετατραπούν σε πολιτική διορθωτική ή μεταρρυθμιστική.
Η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός έχουν εύλογες αξιώσεις από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Αξιώσεις, μεταξύ άλλων, εθνικής ασφάλειας και ακεραιότητας, προκοπής, κοινωνικής προστασίας και πολιτικής προστασίας που είναι τόσο επίκαιρη, δικαιοσύνης όπως ειδικότερα διαπιστώνουμε τόσο εκδηλωτικά και δικαιολογημένα και σήμερα. Η υπηρέτηση αυτών των αξιώσεων, που δεν είναι παρά συνταγματικές κρίσιμες υπαγορεύσεις για την Πολιτεία, ανατίθεται στα πολιτικά κόμματα, που με βάση τον κανόνα της πλειοψηφίας καλούνται κάθε φορά να κυβερνήσουν τη χώρα. Η απόδοση των πολιτικών προσπαθειών εξαρτάται όχι μόνο από το σωστό προγραμματισμό ή τις εποικοδομητικές προτάσεις. Εξαρτάται και από το πλαίσιο, την πολιτική ατμόσφαιρα μέσα στα οποία διεξάγονται οι πολιτικές διεργασίες.
Και όλα αυτά πρέπει να επιτελούνται μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον ασυνήθιστης αβεβαιότητας και πλήθους γεωπολιτικών ανακατατάξεων και πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη γειτονιά μας. Την ίδια στιγμή οι μεταπολεμικές παραδοχές σχέσεων και ισορροπιών δοκιμάζονται ή ήδη μετατοπίζονται ανησυχητικά.
Ο ρυθμός του κόσμου όπως τον ξέραμε από τα μεταπολεμικά χρόνια δεν φαίνεται καθόλου να συνεχίζει ο ίδιος, και “μια στοίβα σπασμένες εικόνες” παίρνει συχνά την θέση του. Και μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό αλλαγών στάσεων και ισορροπιών για μας εδώ, στο πέτρινο ακρωτήρι της Ελλάδας, η γραμμή παραμένει σταθερή: Ενίσχυση των αμυντικών και διπλωματικών μας δυνατοτήτων και ενίσχυση της κοινωνικής μας συνοχής. Μέσα στην Ε.Ε. που στοχεύει στην στρατηγική της αυτονομία, αλλά που πρέπει να βιαστεί ακόμα περισσότερο, η χώρα μας καλείται να ενισχύσει περαιτέρω το γόητρό της προς τα έξω και παλεύει για την προκοπή και το κλίμα εμπιστοσύνης στο εσωτερικό της, που είναι στόχοι ευρύτερα, πιστεύω, αποδεκτοί.
Να γιατί, ασχέτως επιμέρους διαφωνιών ακόμη και εντάσεων, το αόρατο νήμα που μας ενώνει στις μεγάλες ζωτικές επιλογές δεν πρέπει να σπάσει.
Μελετήσαμε ή και τιμήσαμε ξανά και εδώ στη Βουλή και σε όλη την Ελλάδα, τα εντελώς τελευταία χρόνια καίριες επετείους της εθνικής μας πορείας. Τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, τα 100 χρόνια από τη μικρασιατική καταστροφή, και τα 50 χρόνια από την Μεταπολίτευση. Κάθε θρίαμβος και επιτυχία μέσα από αυτό το ιστορικό υλικό οφείλεται στο αόρατο νήμα που μας ενώνει με κοινούς στόχους και μέσα. Ενώ συχνά καταστροφές και πισωγυρίσματα οφείλονται στο σπάσιμο αυτού του νήματος από σκληρά και φανατικά αντίθετους στόχους και διχασμούς.
Είναι το αόρατο νήμα που μας ενώνει όταν κινητοποιούμαστε για να αποτρέψουμε ένα κακό ή για να κατακτήσουμε έναν μεγάλο στόχο. Και όσο μεγαλύτερη διάρκεια και αξιοπιστία έχει η κοινή μας προσπάθεια προς μεγάλους στόχους τόσο περισσότεροι στόχοι κατακτιούνται.
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην αποστολή που από σήμερα επωμίζομαι.
Η αρμονική λειτουργία και συνέργεια των θεσμών, το ήπιο κατά το δυνατόν πολιτικό κλίμα και η διαφύλαξη κλίματος ενότητας είναι πολύτιμα υποβοηθητικό πλαίσιο για την επιτυχία των πολιτικών επιδιώξεων και την χρησιμότητα των πολιτικών ανταγωνισμών. Και όσο κοινότοπα μπορεί να ηχούν αυτά, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο ισχύουν.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ως ρυθμιστής του πολιτεύματος καλείται, μεταξύ άλλων, να επιδιώξει την εμπέδωση αυτού ακριβώς του πλαισίου, έξω και μακριά ο ίδιος από κάθε κομματικό ανταγωνισμό, κινούμενος μέσα στα προσδιορισμένα πλαίσια του συνταγματικού του ρόλου αναδεικνύοντας,στα πολύ μεγάλα και σπουδαία, αυτό το αόρατο νήμα που δεν παύει ποτέ να μας ενώνει.
Αυτό το χρέος το έχει ιστορικά, θεσμικά, πολιτειακά. Είναι χρέος προς τον ελληνικό λαό, τον εγγυητή του πολιτεύματός μας και προς το Σύνταγμά μας που όλοι σεβόμαστε.
Με την βοήθεια του Θεού, τη συμπαράσταση όλων των παραγόντων της Πολιτείας και προ παντός του λαού, βεβαιωθείτε ότι θα καταβάλλω, κύριε Πρόεδρε, κάθε δυνατή προσπάθεια για να εκπληρωθεί αυτό το χρέος».
