Ομιλία από τον δικηγόρο και Συμπαραστάτη του Δημότη Βασίλη Χατζημιχαηλίδη με θέμα “Οι Άγιοι της Καππαδοκίας” στα πλαίσια των εκδηλώσεων “Πολυκάρπεια 2025”.
“Οι Άγιοι της Καπαδοκίας”
Η Καππαδοκία από τα αρχαία χρόνια υπήρξε σταυροδρόμι πολιτισμών, τόπος διωγμών αλλά και πνευματικής άνθησης. Με τις εντυπωσιακές γεωλογικές της μορφές και την ιστορική κληρονομιά δεν αποτελεί μόνο έναν τόπο γεμάτο φυσική ομορφιά αλλά και μια ιερή περιοχή που αναδείχθηκε λίκνο αγιότητας.
Από τα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού υπήρξε τόπος καταφυγής για τους πιστούς που διώκονταν από τη Ρωμαϊκή εξουσία . Τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο εξελληνισμός της περιοχής αυτής είναι πλήρης. Ακόμη και κάποιες εβραϊκές κοινότητες μιλούν και γράφουν ελληνικά, και αυτό βοήθησε στην εξάπλωση του Χριστιανισμού .
Ο Χριστιανισμός άρχισε να κηρύττεται στην Καππαδοκία από Καππαδόκες Ιουδαίους που είχαν πάει στα Ιεροσόλυμα και είχαν παρακολουθήσει τα γεγονότα κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Αυτοί επέστρεψαν στην Καππαδοκία για να διαδώσουν το Χριστιανισμό. Ο Απόστολος Πέτρος απευθύνει την πρώτη του επιστολή «ΤΟΙΣ ΕΚΛΕΚΤΟΙΣ ΠΑΡΕΜΙΔΗΜΟΙΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΠΟΝΤΟΥ, ΓΑΛΑΤΙΑΣ, ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ, ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΒΙΘΥΝΙΑΣ», αλλά και ο Απόστολος Παύλος κατά την περιοδία του στη Γαλατία επισκέφθηκε περιοχές της Καππαδοκίας.
Κατά τον 1ο αιώνα συνεπώς υπήρχαν χριστιανικές κοινότητες στην Καππαδοκία.
Τον 2ο αιώνα μ.Χ. η διάδοση του Χριστιανισμού προχώρησε σημαντικά όπως μαρτυρείται από τον αριθμό των Καππαδοκών μαρτύρων, ο οποίος αυξάνεται τον 3ο και 4ο αιώνα.
Ανάμεσα στους μάρτυρες της Καππαδοκίας ξεχωρίζουν ο Άγιος Γεώργιος ο τροπαιοφόρος και μεγαλομάρτυς (23 Απρ.) ο οποίος καταγόταν από την Καππαδοκία μέσω του πατέρα του Ακάκιου ο οποίος μαρτύρησε το 305. Μετά το μαρτύριο του πατέρα του έφυγε από εκεί μαζί με την μητέρα του και κατοίκησε στη Λυδα.
Ο Άγιος Λογγίνος ο εκατόνταρχος καταγόταν από την κωμόπολη Σιανδάλη της Καππαδοκίας ο οποίος έζησε τη Σταύρωση και την Ανάσταστη του Χριστού από κοντά
Ο Άγιος ιερομάρτυς Βλάσιος (11 Φεβ) καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας.
Ο Άγιος Μάμας (2 Σεπ.) γεννήθηκε μέσα στις φυλακές της Καισάρειας όπου κρατούνταν οι γονείς του ως Χριστιανοί για την πίστη τους στο Θεό.
Ο Άγιος μάρτυς Ερμείας (31 Μαΐου) ζούσε στα Κόμανα της Καππαδοκίας
Ο Άγιος Ορέστης (10 Νοε) καταγόταν από τα Τύανα το 289 μΧ περίπου και ήταν γιατρός
Ο Άγιος Υάκινθος (3 Ιουλ.) θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού (98-117 μΧ) , καταγόταν από την Καισάρεια της Καππαδοκίας ο οποίος αρνήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα και κλείστηκε στη φυλακή δίνοντάς τον να φάει ειδωλόθυτα, τα οποία αυτός δεν τα άγγιξε και μετά από 40 ημέρες ασιτίας παρέδωσε το πνεύμα του.
Ο Αγιος Αθηνογένης ο Ιερομάρτυρας από τη Σεβάστεια της Καππαδοκία, Επίσκοπος Πηδαχθόης (16 Ιουλ.) με τους δέκα μαθητές του , τον Ριγίνο, τον Μαξιμίνο, τον Πατρόφιλο, τον Αθηνογένη, τον Αντίοχο, τον Άμμων, τον Θεόφραστο, τον Κλεόνικο, τον Πέτρο και τον Ησύχιο σε αυτόν οφείλουμε το γνωστό κατανυκτικό εσπερινό ύμνο, «Φῶς ἱλαρὸν» .
Άγιοι Πέντε Μάρτυρες Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης, (13 Δεκεμβρίου) άθλησαν στην Καππαδοκία τον καιρό της βασιλείας των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού, το 296 μ.Χ. Ο θεοσεβής και ενάρετος Ευστράτιος, ήταν άρχοντας της περιοχής των Αραβράκων καθώς και ανώτερος στρατηγός, κοντά στην Νίγδη και την Καισάρεια της Καππαδοκίας.
Ο Άγιος Αγαθόδωρος (2 Φεβ.) μαρτύρησε στα Τύανα (σημερινή Nίδρα ή Nίγδελι) της Καππαδοκίας..
Ο Άγιος Γόρδιος (3 Ιαν.) καταγόταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας
Ο Άγιος Μερκούριος (25 Νοε) καταγόταν από την Καππαδοκία και ήταν στρατιωτικός. Μαρτύρησε για την πίστη του επί αυτοκράτορος Βαλεριανού (251-259).
Οι Άγιοι Σαράντα μάρτυρες της Σεβαστείας (9 Μαρτ.) οι σαράντα αυτοί Άγιοι ήταν στρατιώτες στο πιο επίλεκτο τάγμα του στρατού του Λικινίου καταγόταν από την Καππαδοκία. Οι γονείς του Μεγάλου Βασιλείου κατείχαν «κόνιν» και τεμάχια των ιερών λειψάνων των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων και ανήγειραν τον πρώτο ναό στην Ανατολή εις τιμήν των Αγίων, σε κτήμα τους στον Πόντο.
Και ο κατάλογος των γνωστών αγίων μαρτύρων της Καππαδοκίας συνεχίζεται με τους Αγίους Δωροθέα και Θεόφιλο , Μαρτύριο και Σισίνιο ιεραποστόλους, Καρτέριο ιερομάρτυρα, Αγάπιο, Αδριανό και Εύβουλο, Ακάκιο, Ανεκτό, Αντώνιο, Γερμανό, Ζεβινά και Νικηφόρο, Αυξέντιο, Βαρλαάμ, Βλάσιο τον βουκόλο, Γορδιανό, Ελάσσιπο, Μέσσιπο, Παύσιππο και Νεονίλα, Ερωτηίς και Καπετωλίνη, Ευψύχιο, Ευψύχιο έτερο, Θεσπέσιο, Ιέρων και Ορέστη, οι Τυανείς Ιουλιανός και Σέλευκος, Ιουλίττα (για την οποία λόγο έγραψε ο Μ Βασίλειος), Κοδράτος , Ρουφίνος και Σατορνίνος, Πορφύριος ο από μίμων, Σέργιος ο Οσιομάρτυς κ.α.
Η συμβολή των Καππαδοκών στη διάδοση και εξάπλωση του ευαγγελικού κηρύγματος είναι ένα επίσης λαμπρό κεφάλαιο.
Ο ‘Αγιος Γρηγόριος επίσκοπος Νεοκαισαρείας ο θαυματουργός, γεννήθηκε περίπου το 210 με 215 μ.Χ. Σπόύδασε στη Βηρυτό νομικά επιστρέφοντας για την πατρίδα του όταν περνούσε από την Καισαρεία, άκουσε το δεινό ερμηνευτή των Γραφών, Ωριγένη και παρέμεινε μαθητής του για πολλά χρόνια. Όταν έγινε επίσκοπος Νεοκαισαρείας βρήκε μόνο 17 χριστιανούς. Όταν πέθανε ειρηνικά στα τέλη του 270 μ.Χ. είχαν απομείνει στην επισκοπική του περιφέρεια μόνο 17 ειδωλολάτρες.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Φωτιστής (240 -325) σε νεαρή ηλικία κατέφυγε στην Καππαδοκία. Εκεί ανατράφηκε ως χριστιανός και χειροτονήθηκε επίσκοπος από τον επίσκοπο Καισαρείας . Επέστρεψε στην Αρμενία και μετά από πολλά βασανιστήρια έπεισε τον πρώην διώκτη βασιλιά να δεχθεί το βάπτισμα. (30 Σεπ). Τιμάται στην Αρμενία ως ο φωτιστής των Αρμενίων.
Η ισαπόστολος αγία Νίνα (296-335) γεννήθηκε στην Καππαδοκία, ο πατέρας της αξιωματικός του στρατού ήταν συγγενής του αγ. Γεωργίου . Με εντολή της Θεοτόκου κήρυξε στην Ιβηρία (Γεωργία) την οποία εκχριστιάνισε εξ ολοκλήρου, τιμάται στις 14 Ιαν.
Στην Α Οικουμενική Σύνοδο συμμετείχε ο Καισαρείας άγιος Λεόντιος (+337) ενώ μεγάλος ιεράρχης ήταν ο αγιος Αλέξανδρος (+251) μεγάλος ομολογητής και επίσκοπος στην Καππαδοκία με θεϊκή παρέμβαση εξελέγη επίσκοπος Ιεροσολύμων. Σταθμός στην ιστορία της Καππαδοκίας υπήρξε και ο άγιος Φιρμιλιανός ο οποίος ως μητροπολίτης Καισαρείας (230-269) αγωνίστηκε για τη διατήρηση της εκκλησιαστικής ενότητας ανά την οικουμένη.
Οι κατεξοχήν υπέρμαχοι της Ορθοδοξίας που πολέμησαν τις αιρέσεις, ανέπτυξαν πλούσιο κοινωνικό και θεολογικό έργο, συνέβαλαν καθοριστικά στην επίτευξη της σύμπραξης του ελληνισμού με το Χριστιανισμό, στην οριοθέτηση πίστης και επιστήμης, ανεδείχθηκαν οι Καππαδόκες πατέρες Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Γρηγόριος Νύσσης.
Ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας γεννήθηκε περί το 330 μ.Χ. στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Προερχόταν από μία ευσεβή και μορφωμένη οικογένεια, η οποία ανέθρεψε πολλά παιδιά που αφιερώθηκαν στην υπηρεσία της Εκκλησίας.
Ο ίδιος έλαβε εξαιρετική μόρφωση στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, όπου σπούδασε ρητορική, ιατρικη, φιλοσοφία και θεολογία. Ίδρυσε μοναστήρια και έθεσε τις βάσεις για την οργάνωση του κοινοβιακού μοναχισμού στην Ανατολή .
Ως αρχιεπίσκοπος Καιραρείας δεν δίστασε να έρθει σε αντιπαράθεση με την κοσμική εξουσία, υπερασπιζόμενος τα δίκαια της Εκκλησίας και των πιστών , αναπτύσσοντας ταυτόχρονα ένα ευρύ φιλανθρωπικό έργο. Ίδρυσε νοσοκομεία, ορφανοτροφεία και γηροκομεία, προσφέροντας ανακούφιση και στήριξη στους πάσχοντες, ίδρυσε τη γνωστή σε όλους μας Βασιλειάδα.
Η φιλανθρωπική δράση του Αγίου Βασιλείου αποτέλεσε έμπνευση και πρότυπο για την Εκκλησία ανά τους αιώνες, επιτέλεσε πολλά θαύματα και συνέγραψε πολλά θεολογικά βιβλία.
Το Θεολογικό και δογματικό του έργο είναι από τα κορυφαία στην Ορθοδοξία. Κοιμήθηκε στις 1 Ιανουαρίου του 379 βυθίζοντας στο πένθος τη Χριστιανική Εκκλησία σε όλο τον κόσμο.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γεννήθηκε στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας το έτος 330 μ.Χ.
Ο Άγιος Γρηγόριος εφοίτησε στα σχολεία της Καισαρείας, συνέχισε τις σπουδές του στην Αλεξάνδρεια και μετά στην Αθήνα, όπου υπήρξε συμφοιτητής με τον Άγιο Βασίλειο και μάλιστα «σύνοικος και συνέστιος».
Ο Γρηγόριος με τις παρακλήσεις τού πατέρα του Γρηγορίου, επισκόπου Ναζιανζού, της αγίας μητέρας του Νόννας, των φίλων του και των χριστιανών της Ναζιανζού, ανέλαβε το χρέος της διακονίας στην περιοχή της Ναζιανζού χειροτονηθείς ιερέας και στη συνέχεια επίσκοπος. Η φήμη του δεν άργησε να απλωθεί πέρα από τα στενά όρια της Ναζιανζού. Ο λόγος του ήταν συναρπαστικός. Τα κείμενά του ανυπέρβλητα.
Έτσι λοιπόν δεν άργησε να έρθει και η ώρα της μεγάλης κλήσης, για να αναλάβει τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο στη Βασιλεύουσα. Το 379 οι λίγοι χριστιανοί τον κάλεσαν στην Κωνσταντινούπολη να αγωνιστεί για την ορθόδοξη πίστη, αφού εκεί επικρατούσαν οι Αρειανοί.
Ο Άγιος Γρηγόριος δεν βρήκε ούτε ένα παρεκκλήσιο στα χέρια των Ορθοδόξων. Άρχισε να λειτουργεί και να κηρύττει σε ένα σπίτι που ο ίδιος διαμόρφωσε σε ναό και το ονόμασε Αγία Αναστασία, δηλαδή της Αναστάσεως της Ορθοδοξίας.
Η επίδρασή των κηρυγμάτων του και ιδιαίτερα των πέντε «Θεολογικών Λόγων» του ήταν τόση, ώστε οι φανατικοί Αρειανοί αποφάσισαν τον εξολοθρεύσουν. Τον έβρισαν, τον κακολόγησαν, τον κτύπησαν, τον λιθοβόλησαν και έβαλαν μάλιστα κάποιον να τον σκοτώσει. Νικημένος όμως από την πραότητά του αγίου ομολόγησε στον ίδιο την αλήθεια, τη στιγμή που ήταν έτοιμος να τον σφάξει.
Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, τον κατέστησε το 380 μ.Χ. Πατριάρχη και τον ενθρόνισε στο ναό των Αγίων Απο¬στόλων Κωνσταντινουπόλεως.
Το 381 μ.Χ. συνήλθε η Β’ Οικουμενική Σύνοδος. Πρόε¬δρός της ήταν ο Άγιος Μελέτιος Αντιόχειας. Αυτή αναγνώρισε τον Άγιο Γρηγόριο ως κανονικό Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως. Μετά την κοίμηση του Αγίου Μελετίου τον διαδέχθηκε στην προεδρία της Συνόδου. Όταν αμφισβητήθηκε η κανονικότητα της εκλογής του ως Πατριάρχου από τον Πέτρο Αλεξανδρείας, παραιτήθηκε και επέστρεψε στη Ναζιανζό. Το 383 μ.Χ. η υγεία του κλονίσθηκε σοβαρά, αποσύρθηκε οριστικά στην ησυχία της Αριανζού, όπου και κοιμήθηκε με ειρήνη το 390 μ.Χ.
Αγιος Γρηγόριος Νύσσης Κορυφαίος Εκκλησιαστικός Πατέρας και αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου.
Ο Γρηγόριος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου το 332 και διακρίθηκε για τη μεγάλη του μόρφωση και τη φιλοσοφική του κλίση. Εκλέχθηκε επίσκοπος Νύσσης,
υπήρξε ο κατ’ εξοχήν υπέρμαχος της ορθόδοξης διδασκαλίας και κατατρόπωσε τους οπαδούς του πνευματομάχου Μακεδόνιου.
Τόσο μεγάλη υπήρξε η συμβολή του και το αγωνιστικό του φρόνημα, ώστε εκλήθη «Πατήρ Πατέρων και Νυσσαέων Φωστήρ», ο δε Μέγας Θεοδόσιος τον ονόμασε «Στύλο της Ορθοδοξίας».
Άφησε μεγάλο σε έκταση και σπουδαιότητα συγγραφικό έργο. Σύζυγος ή αδελφή του υπήρξε η αγία διακόνισσα Θεοσεβία, με την οποία συνεορτάζονται στις 10 Ιανουαρίου
Η Οικογένεια του μεγάλου Βασιλείου, της οποίας η μνήμη τιμάται τη δεύτερη Κυριακή του Ιανουρίου μετά από απόφαση της Ι. Συνοδου, ανέδειξε πολλούς αγίους. Ο πατέρας του Βασίλειος, φημισμένος διδάσκαλος της ρητορικής ήταν ένας τίμιος ευπατρίδης που αγαπούσε τους πτωχούς.
Η μητέρα του αγία Εμμέλεια (30 Μαίου) ευσεβής και φιλάνθρωπος ήταν θυγατέρα μάρτυρος.
Η γιαγιά του Μακρίνα που υπήρξε μαθήτρια του Αγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας του θαυματουργού ήταν αυτή που είχε εμπνεύσει στον Βασίλειο και τα αδέλφια του όλο το θάρρος την πίστη και καρτερικότητα των ομολογητών. Εκτός από τον αδελφό του άγιος Γρηγόριο Νύσσης, άγιοι έχουν ανακηρυχθεί η πρωτότοκος αδελφή του Μακρίνα (19 Ιουλ.) , ο Πέτρος που έγινε επίσκοπος Σεβαστείας (9 Ιαν.) και ο Ναυκράτιος (8 Ιουν)
Η οικογένεια του αγίου Γρηγορίου επίσης ήταν μια οικογένεια αγίων: ο πατέρας του άγιος Γρηγόριος επίσκοπος Ναζιανζού (1 Ιαν.) η μητέρα του αγία Νόννα ( 5 Αυγ) η αδελφή του Γοργονία (23 Φεβ) και ο αδελφός του Καισάριος ιατρός (9 Μαρτίου) τιμώνται ως άγιοι της Εκκλησίας μας.
Στην ευρύτερη οικογένεια συγκαταλέγεται και η κόρη εξαδέλφης του αγ. Γρηγορίου η αγ. Ολυμπιάς η Διακόνισσα (+408) και ο άγιος Αμφιλόχιος επίσκοπος Ικονίου, εφάμιλλος των Αγίων Βασιλείου και Γρηγορίου. Ο άγιος Αμφιλόχιος γεννήθηκε στην Καισάρεια το 344 μΧ ήταν εξάδελφος του αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού. Αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 374 μ.Χ. Υπήρξε άριστος επίσκοπος , ο Μ Βασίλειος σε επιστολή του τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ο λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο.
Μετείχε στη Β’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διέπρεψε, κοιμήθηκε ειρηνικά το έτος 394 μ.Χ.
Μεγάλοι άγιοι ιεράρχες που προέρχονται από τη γη της Καππαδοκίας είναι επίσης ο Άγιος Αχίλλιος πολιούχος της Λάρισας , ο Οικουμένιος Τρίκκης, ο Αγαπητός Σιναού , ο Αστέριος Αμασείας , ο Λεόντιος Καισαρείας κ.α..
Σημαντική κατά των αιρέσεων ήταν και η συνδρομή του Κωνσταντινουπόλεως αγ. Ιωάννου του Καππαδόκου (+520). Ήταν ο πρώτος πατριάρχης που ο ν ο μ α σ τ η κ ε «οικουμενικός» αφού πέτυχε την επανένωση των Εκκλησιών Ανατολής και Δύσεως το έτος 519 αφού αναθεμάτισε τον αιρεσιάρχη Σεβήρο .
Η δύναμη και η επιβολή που είχαν οι Μητροπολίτες της Καισαρείας ήταν τόση που πρωτοστατούσαν σε κάθε πολιτική και θρησκευτική κίνηση. Η πόλη της Καισαρείας ήταν η πρωτεύουσα της Εξαρχίας Πόντου και της Αρμενίας αρχικά, και είχε υπό την πνευματική δικαιοδοσία αυτής περί τις δέκα επαρχίες, ενώ ο εκάστοτε Επίσκοπος αυτής ήταν κατά τους τέσσερις πρώτους αιώνες «Αυτοκέφαλος» και γι’ αυτό έφερε τον τίτλο του «Αρχιεπισκόπου».
Έγινε Μητρόπολη το 325 έχοντας τιμητική υπεροχή έναντι των άλλων επισκοπών της περιοχής (Νικομηδείας, Γαγγρών, Αγκύρας, Αμασείας, Νεοκαισαρείας και Σεβαστείας). Με απόφαση της Δ’ Οικουμενικής Συνόδου (451), στη Χαλκηδόνα, υπάχθηκε ο ανεξάρτητος θρόνος της Καισαρείας κάτω από τον Αρχιεπίσκοπο (μετέπειτα Πατριάρχη) της Κωνσταντινούπολης.
Από τότε και μέχρι σήμερα ο Καισαρείας τάχθηκε Πρωτόθρονος υπό τον Οικουμενικό Θρόνο Μητροπολίτης, Υπέρτιμος των υπερτίμων, προς διάκριση των άλλων που καλούνται απλώς Υπέρτιμοι.
Από τον Δ αιώνα ανθίζει ο μοναχισμός στην Καππαδοκία
Οι κρυφές εκκλησίες , οι μοναστικές κοινότητες και οι υπόγειες πόλεις, η ίδια η γεωγραφία της Καππαδοκίας με τα απρόσιτα βραχώδη εδάφη ήταν ιδανική για τους μοναχούς. Μέσα σε αυτήν την πνευματική ατμόσφαιρα της Καππαδοκίας αναδέχθηκαν μεγάλες οσιακές μορφές της Εκκλησίας μας
Ο Αγιος Σάββας ο ηγιασμένος (5 Δεκ) από τη Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ασκήτευσε στην έρημο της Παλιαστίνης όπου ίδρυσε και την ομώνυμο Μονή
Ο Αγιος Θεοδόσιος ο κοινοβιάρχης, γεννήθηκε στο χωριό Μωγαρισσού της Καππαδοκίας.
Ο άγιος Μιχαήλ ο Μαλεΐνός (πνευματικός του Αγ. Αθανασίου του Αθωνίτη) ιδρυσε τη μεγάλη Λαύρα του Κύμινα,
Ο Αγιος Μελέτιος ο νέος εν Μυουπόλει ίδρυσε τη Μονή στον Κιθαιρώνα,
Η αγία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου,
Οι άγιοι Ιγνάτιος και Πέτρος ηγούμενοι της Μονής Βαθέος Ρύακος, άγιος Στέφανος ο κτήτωρ της Μονής Χηνολάκκου, άγιος Ιλαρίων ο νέος ηγούμενος της Μονής Δαλμάτων, άγιος Νικητας ηγούμενος της Μονής Μηδικού υπήρξαν μεγάλες οσιακές μορφές από την Καππαδοκία.
Μεγάλες ασκητικές μορφές της Καππαδοκίας αναδείχθηκαν επίσης ο όσιος Ζήνων ο ταχυδρόμος, Βασίλειος, Λουκάς, Κανίδης, Ιωσήφ ο νέος Καππαδόκης και Ευδόκιμος ο δίκαιος, Βαρνάβας και Ιλαρίων οι θαυματουργοί που ασκήτεψαν στην Κύπρο κ.α.
Αγιοι νεομάρτυρες και νέοι άγιοι
Αλλά και μέσα στα σκοτεινά χρόνια της πικρής κατοχής της από τους Μουσουλμάνους η Καππαδοκία έχει να καυχηθεί για πολλούς νεομάρτυρες που δώσαν την ομολογία τους. Γνωστότεροι από τους οποίους είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος ο ομολογητής, ο οποίος έζησε στο Προκόπι της Καππαδοκίας και το λείψανο του μεταφέρθηκε με ευλάβεια από τους κατοίκους κατά την ανταλλαγή και φυλάσσεται στο νέο Προκόπι της Εύβοιας και είναι πηγή πολλών θαυμάτων, το ίδιο επίσης και ο άγιος Γεώργιος Νεαπολίτης (+1797) πολιούχος της ΙΜ Νέας Ιωνίας του οποίου το λείψανο μετέφεραν οι πρόσφυγες στην Ν. Ιωνία. Επίσης γνωστοί νεομάρτυρες από την Καππαδοκίας είναι ο άγιος Σάββας ο Νιγδελής (+1726), ο Θεοχάρης ο Νεαπολίτης (+1740), οΠαναγιώτη ο Καισαρεύς (1765/67), ο Προκόπιος Μητροπολίτης Ικονίου από τα Τυανα (1923) Μέσα στον 20ο αιώνα, στις μέρες μας η Καππαδοκία συνέχισε να αναδεικνύει αγίους :
Ο Άγιος Ιερώνυμος της Αίγινας κατά κόσμο Βασίλειος Αποστολίδης από το Γκέλβερι της Καππαδοκίας που κοιμήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1966 έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στην Αίγινα. Αγιασμενη μορφή ήταν και ο Γέροντάς του Μισαήλ από το Γκελβερι.
Ο Αγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (10 Νοε) γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας.
Στα τριάντα του χειροτονήθηκε ιερέας και εστάλη στα Φάρασσα να μάθει γράμματα στα παιδιά. Θεράπευε αδιάκριτα τον ανθρώπινο πόνο όπου τον συναντούσε σε Χριστιανούς ή Τούρκους.
Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που επετέλεσε ο Άγιος με τη Χάρη του Θεού.
Με τη Χάρη του αγίου στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν, τυφλοί, βουβοί, χωλοί, παραλυτικοί, δαιμονιζόμενοι θεραπεύονταν διαβάζοντάς τους το ευαγγέλιο. Είχε εξαϋλωθεί από τους υπερφυσικούς πνευματικούς αγώνες, που έκανε από αγάπη στον Χριστό, καθώς και από τους πολλούς του κόπους για την αγάπη προς το ποίμνιο του, που το ποίμανε πενήντα χρόνια σαν καλός Ποιμένας. Κοιμήθηκε στις 10 Νοεμβρίου του 1924 μ.Χ. στην Κέρκυρα.
Ο Αγιος Παΐσιος ο αγιορείτης (12 Ιουλ), ο λαοφιλής και θαυματουργός άγιος των ημερών μας ,γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου 1924 και το κοσμικό του όνομα ήταν Αρσένιος Εζνεπίδης. Χάρη στην παρουσία του Αγίου Αρσενίου που ήταν ιερεύς του χωριού τα Φάρασα αποτελούσαν μικρή εστία ελληνισμού και Ορθοδοξίας στο μέσο της Καππαδοκίας.
Εμόνασε κυρίως στο Άγιο Όρος , έφτασε σε υψηλά μέτρα και έγινε κοινωνός θείων μυστηρίων. Εντρύφησε έτσι και στην ωραιότητα του Κυρίου, ενώ επιπλέον έτυχε και της Θεομητορικής ευλογίας.
Συνομίλησε με αγίους που εμφανίστηκαν μπροστά του, βίωσε την όραση του Άγγελου Φύλακά του, άκουσε αγγελικούς ύμνους και καταυγάσθηκε από το ουράνιο φως.
¨Εκανε και ακόμη κάνει πολλά θαύματα και βοήθησε και βοηθά αμέτρητους ανθρώπους που τον επικαλούνται.
Κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης.
Από την ηρωική γη της Καππαδοκίας κατάγονταν και οι αυτοκράτορες, Ηράκλειος και η δυναστεία του, Μαυρίκιος, Ρωμανός Α Λεκαπηνός, Ρωμανός ο Διογένης και Νικηφόρος Φωκάς. Στην περιοχή αυτή έζησαν και μεγαλούργησαν οι Ακρίτες οι πιο γνωστοί ήταν ο Βασίλειος Διγενής, ο Πορφύριος , ο Ιωαννίκος, ο Ανδρόνικος, ο Αμούρης , ο Φωκάς , ο Βάρδας, ο Δούκας, ο Κωνσταντίνος κ.α. Εδώ βρίσκονται και τα μαρμαρένια αλώνια που αναφέρουν τα έπη.
Η αγιοτόκος και αγιοσκέπαστη Καππαδοκία είχε χριστιανικό πληθυσμό κατά πλειοψηφία μέχρι τον 12ο αιώνα μ.Χ. Μετά την κατάκτηση της, πρώτα από τους Σελτζούκους τον 12ο αι και μετά από τους Οθωμανούς, οι περισσότεροι κάτοικοι της εξισλαμίστηκαν και εκτουρκίστηκαν. Ωστόσο η Καππαδοκία διατήρησε μία σημαντική και μεγάλη, ακμαία χριστιανική μειονότητα μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923
Η Καππαδοκία αποτελεί ένα από τα πιο μαγικά μέρη στον κόσμο, με μια φυσική ομορφιά που σπάνια συναντάς , με ένα τοπίο σχεδόν εξωγήινο με βραχώδεις σχηματισμούς, υπόγειες πόλεις και βυζαντινές εκκλησίες .
Οι βράχοι σχηματίζουν πολύ ψηλούς στύλους με μικρά καπέλα που, κατά τον 5ο με 8ο αιώνα υπήρξαν ασκητήρια πολλών αγίων. Μέσα σε βράχια υπάρχουν πολλές εκκλησίες μικρές σε μέγεθος με ένα μόνο δωμάτιο μέσα σε σπηλιές. Υπόγειες πόλεις βρίσκονται 2,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα κάτω από το έδαφος της Καππαδοκίας, οι οποίες αποτελούσαν καταφύγιο για τους χριστιανούς από τους ειδωλολάτρες αρχικά και στη συνέχεια από τις επιδρομές των Αράβων .
Παγκοσμίου φήμης είναι οι λαξευτές μονές/ εκκλησίες των περιοχών Ihlara (κοιλάδα του Περιστρέμματος), Soğanlı, Mustafapaşa (Σινασός), Göreme (Προκόπι), Hallaç (Ποταμία), Gümüşler (Νίγδη), και η Çanlı Kilise (Ακσαράι).
Το δέος που νιώθει κανείς επισκεπτόμενος αυτές τις πόλεις, είναι τεράστιο και αποτελεί εμπειρία ζωής.
Τα σπίτια, οι Βυζαντινές εκκλησίες αλλά και οι μνήμες του τόπου, σου βγάζουν κάτι τόσο οικείο που νιώθεις ότι το μέρος αποτελεί κομμάτι της ιστορίας σου και αισθάνεσαι βαθιά συγκίνηση .
Κάτω όμως και από αυτά , μέσα στα χώματα της Καππαδοκίας , βρίσκονται χιλιάδες άγιοι, που πότισαν τα χώματα αυτά με το αίμα τους, τα δάκρυά τους, τους ιδρώτες τους και αναμένουν το σχέδιο της Οικονομίας του Θεού …. περιμένουν πότε η Ορθοδοξία θα λάμψει και πάλι στα άγια αυτά μέρη .
Οι υπόγειες Εκκλησίες μυρίζουν θυμίαμα και η Καππαδοκία εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να βγάζει αγίους.
Να έχουμε την Ευχή όλων των αγίων της Καππαδοκίας, όλων όσων αναφέραμε αλλά και των χιλιάδων που δεν είναι ακόμη γνωστοί σε εμάς και αγιάζουν τα ιερά χώματα της ευλογημένης και καθηγιασμένης Καππαδοκίας.
Η Δήμαρχος Σερρών βράβευσε τους Σερραίους αθλητές της Εθνικής ομάδας Ρομποτικής IRO
Μάρκος Μπόλαρης: Το πλήγμα στο Mega , πλήγμα στην Δημοκρατία !Πλήγμα σ’ εμάς !
