«Πρέπει να ζήσεις την ζωή που σου έχει δοθεί, αντί να σκέφτεσαι συνεχώς την ζωή που θα ήθελες»
Ό,τι δικαιολογία κι αν λες στους άλλους και στον εαυτό σου κάθε φορά, που δεν προσπαθείς για κάτι ή τα παρατάς μετά από ένα στραβοπάτημα, θα μοιάζει πιθανότατα αστεία μόλις δεις την ταινία μικρού μήκους
«Οι δίδυμοι Πίρσον» (The Pearson twins).
Ο Άνταμ και ο Νιλ γεννήθηκαν με μία σπάνια γενετική ασθένεια, την νευροϊνωμάτωση, η οποία ουσιαστικά προκαλεί όγκους του νευρικού συστήματος. Αν και μονοζυγωτικά δίδυμα, η ασθένεια εκδηλώθηκε με διαφορετικό τρόπο στα δύο αδέρφια, δημιουργώντας ξεχωριστές δυσκολίες στην ζωή του καθενός.
Στον Άνταμ, η ασθένεια εκδηλώθηκε εξωτερικά, με παραμόρφωση του προσώπου, με αποτέλεσμα να είναι επί χρόνια θύμα bullying και να λαμβάνει τα περίεργα – και πολλές φορές τρομαγμένα ή αποτροπιασμένα – βλέμματα των περαστικών. Από την άλλη πλευρά, ο Νιλ δεν έχει κανένα εξωτερικό χαρακτηριστικό, το οποίο να προδίδει την κατάσταση του, ωστόσο υποφέρει από απώλεια βραχύχρονης μνήμης και κρίσεις επιληψίας.
Όμως, το κοινό σημείο και τον δυο τους είναι ότι δεν επέτρεψαν στην ασθένεια να ορίσει τη ζωή τους.
Ο Άνταμ κάνει καριέρα ως ηθοποιός, έχοντας μάλιστα πρωταγωνιστήσει σε αρκετές ταινίες, ενώ έχει βρεθεί κινηματογραφικά και στο πλευρό της Σκάρλετ Τζοχάνσον, ενώ ο Νιλ εργάζεται στην βιβλιοθήκη μίας ιατρικής σχολής και έχει καταφέρει να μάθει τεχνικές, ώστε να κουμαντάρει σε ένα βαθμό την μνήμη του.
Τα δύο αδέλφια αποδίδουν τις ευθύνες για την καλή τους πορεία στην μητέρα τους, ενώ αν αξίζει να θυμόμαστε κάτι από όλη την ταινία, τότε αυτό είναι η φράση του Νιλ: «Εάν γίνει, έγινε. Ας είναι έτσι, δεν θα με ρίξει. Πρέπει να ζήσεις την ζωή που σου έχει δοθεί, αντί να σκέφτεσαι συνεχώς την ζωή που θα ήθελες».
