Ο Γιάννης Στάνκογλου, είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους ηθοποιούς της νέας γενιάς, με ένα πλούσιο βιογραφικό, με επιτυχίες στο θέατρο, στη τηλεόραση και στον κινηματογράφο
Με ρόλους που συχνά μας μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή, χαρακτήρες μυστήριους και σύνθετους, που πάντα φέρνει στα «μέτρα» του και καταφέρνει να τους ενσαρκώνει άψογα. Ένας τέτοιος ρόλος είναι και ο πρόσφατος ρόλος του στη νέα σειρά του ANT1 «Άγριες Μέλισσες», αυτός του Θωμά Κυπραίου.
Ένας χαρακτήρας σκοτεινός, διπρόσωπος, άπληστος, που έρχεται σε μεγάλη κόντρα με τον χαρακτήρα του ηθοποιού, που δουλεύει από τα 14, λατρεύει να παίζει με τα παιδιά του, είναι ευαίσθητος αλλά δυναμικός, και αγαπάει την ελευθερία.
Σε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης, ο Γιάννης Στάνκογλου μας αποκαλύπτει κρυφές πτυχές του.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΑΝΤΖΕΛΑ ΖΙΟΥΤΗ
S.P.: Με τη σύζυγο σας Αλίκη Δανέζη – Κνούτσεν μετράτε πολλά χρόνια κοινής ζωής και έχετε αποκτήσει μαζί δύο παιδιά. Έχετε επίσης πολλές θεατρικές συνεργασίες, όπου σκηνοθετεί η ίδια. Πόσο εύκολη είναι αυτή η συνύπαρξη;
Γ.Σ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν ξεκίνησε εύκολα, υπήρξε ανταγωνισμός. Στην πορεία μετά από πολλές δουλειές που κάναμε μαζί η συνεργασία μας γίνεται πιο δημιουργική αναγνωρίζοντας πλέον τις «ευκολίες» μεταξύ μας.
S.P.: Η ιδέα του να γίνετε ηθοποιός σιγοέκαιγε εντός σας χρόνια πριν ή ήταν μία παρόρμηση της στιγμής αφού όπως έχετε δηλώσει και ο ίδιος γίνατε ηθοποιός έχοντας αλλάξει διάφορες δουλειές και με τα χρήματα της αποζημίωσης που σας εξασφάλισε μία απόλυση αποφασίσατε να σπουδάσετε υποκριτική στη δραματική σχολή του Γιώργου Κιμούλη. Με άλλα λόγια ήταν η εσωτερική αναζήτηση που σας ώθησε ή απλά είστε οπαδός του «Carpe Diem»; Του «άδραξε τη μέρα» δηλαδή;
Γ.Σ.: Είχα πολλούς φίλους, θυμάμαι τότε, που τέλειωσαν τη δραματική σχολή και μου άρεσε όλο αυτό. Άλλωστε, διάβαζα και πολλά βιβλία εκείνη την εποχή. Ήθελα πριν από όλα να εκφραστώ εγώ ο ίδιος. Να εξωτερικεύσω ότι είχα μέσα στο κεφάλι μου.
S.P.: Έχετε διανύσει πολλά χιλιόμετρα σε θέατρο, κινηματογράφο και τηλεόραση. Αγαπημένος ρόλος;
Γ.Σ.: Θα ήταν άδικο να ξεχωρίσω κάποιον ρόλο διότι όλους τους ερμήνευσα το ίδιο ισχυρά και με την ίδια δύναμη.
Αυτό βέβαια που είναι σημαντικό για μένα είναι οι ατελείωτες ώρες που πέρασα με τα συνεργεία και οι συνεργασίες με σπουδαία ονόματα που είχα τόσο στην τηλεόραση όσο και στο κινηματογράφο. Αναφέρω κάποια: Θόδωρος Τερζόπουλος, Μιχαήλ Μαρμαρινός, Θοδωρής Παπαδουλάκης.
S.P.: Έχετε κερδίσει το Βραβείο καλύτερου ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Φλωρεντίας για το ρόλο σας στην ταινία «Invisible» του Δημήτρη Αθανίτη. Το χαρήκατε;
Γ.Σ.: Ναι, φυσικά το χάρηκα, αυτό είναι αλήθεια. Είναι ωραίο να σε βραβεύουν για τις δουλειές σου. Είναι μία αναγνώριση του κοινού.
Α, να σας πω ότι τελευταία υπήρξαν και κάποια βραβεία ακόμη. Βραβείο ερμηνείας για την ίδια ταινία στο Φεστιβάλ κινηματογράφου του Δουβλίνου και επίσης βραβείο ερμηνείας για την ταινία America Square (Πλατεία Αμερικής) στο Πεκίνο.
S.P.: Πριν λίγο καιρό σας είδαμε στον ΚΑΛΙΓΟΥΛΑ του σπουδαίου Αλμπέρ Καμύ* στον ρόλο του Ρωμαίου Αυτοκράτορα. Ο Καλιγούλας ιστορικά έχει το στίγμα του παρανοϊκού ηγεμόνα. Η δική σας εκδοχή του μοιάζει; Ή μήπως «γειτνιάζει» με την εκδοχή που προσδίδει στο πρόσωπο του ο Καμύ;
Γ.Σ.: Ακολουθήσαμε τη γραφή του Αλμπέρ Καμύ και μείναμε στα λόγια του.
Θέλαμε μία παράσταση που να περνάει στο κοινό έναν καταπονημένο άνθρωπο όπως ήταν ο Καλιγούλας που μπροστά στο χαμό της αδελφής και ερωμένης του Δρουσίλλας του ένιωσε αδύναμος ως ανθρώπινη οντότητα. Και οδηγείται σύντομα στην παράνοια. Ήταν τότε που πρώτη φορά συνειδητοποιεί ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν.
S.P.: Τελικά ο θάνατος δεν εξαιρεί κανέναν. Ίσως εδώ φαίνεται η ισότητα των ανθρώπων απέναντι στον Θεό.
Γ.Σ.: Ακριβώς. Ο Καλιγούλας βέβαια έζησε μία διαφορετική ζωή, έτσι όπως την ήθελε αυτός.
S.P.: Κάπου έχω διαβάσει ότι θεωρείστε ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς σας.
Γ.Σ.: Βγαίνουν και άλλοι (χαχαχα γέλια).
S.P.: Η αναμέτρηση δε σταματά ποτέ. Η αναμέτρηση ωστόσο με τον ίδιο μας τον εαυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία.
Γ.Σ.: Συμφωνώ.
S.P.: Εχετε άγχος σε μια παράσταση αν «θα κόψει εισιτήρια»; Με άλλα λόγια πόσο σημαντική είναι για εσάς η εμπορικότητα μιας δουλειάς;
Γ.Σ.: Ασφαλώς και όχι. Δεν με απασχολεί καθόλου η εμπορικότητα αυτού που κάνω. Με απασχολεί πρωτίστως να επικοινωνήσω τη δουλειά μου στο κοινό. Φυσικά είναι πολύ ευχάριστο να βλέπει κανείς ένα γεμάτο θέατρο.
S.P.: Η οικονομική κρίση και η ανασφάλεια επηρέασε τη τέχνη;
Γ.Σ.: Σίγουρα την επηρέασε. Ωστόσο μένω στο γεγονός ότι έχουμε δει σημαντικές δουλειές την τελευταία πενταετία κυρίως στον κινηματογράφο που έξω πάνε πολύ καλά.
S.P.: Επιτυχία ή ευτυχία εν κατακλείδει;
Γ.Σ.: Ευτυχία! Αν και αυτά τα δύο δεν είναι μόνιμα και σταθερά.
S.P.: Θυμίζουν εναλλασσόμενο ρεύμα. Υπό μία έννοια…
Γ.Σ.: Ναι ακριβώς έτσι. Ας έρχονται και ας φεύγουν και τα δύο.
*Ο «Καλιγούλας» δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά τον Μάιο 1944. Ο ίδιος Καμύ το εντάσσει στον «Κύκλο του Παραλόγου», στον οποίο ανήκουν «Ο Ξένος» (1942) και το δοκίμιο «Ο μύθος του Σισύφου» (1942).
Διαβάστε επίσης για την Φωτεινή Ναούμ:
