Γράφει ο Αθανάσιος Μπόϊκος
Στη χτεσινή (13/11) συνεδρίαση του Δημοτ. Συμβουλίου Σερρών τέθηκαν δύο ζητήματα, κοινός παρονομαστής των οποίων είναι η εγκατάλειψη της υπεράσπισης του δημόσιου- δημοτικού χώρου απέναντι στην αδηφάγα επεκτατικότητα του ιδιωτικού τομέα.
Πρώτο ζήτημα, που έθεσε η λαϊκή Συσπείρωση Δ. Σερρών (κα Τούσκα), τι έγινε με τα μηχανήματα για έργα αγροτικής οδοποιΐας, για τα οποία ο αποπεμφθείς (πρώην) αντιδήμαρχος και νυν δημοτικός σύμβουλος κος Σ. Γάτσιος ανέφερε ότι χρησιμοποιούνταν σε εργασίες διευθέτησης του χειμάρρου Αγ. Αναργύρων.
Η αρμοδιότητα για τέτοια έργα ανήκει στην Αντιπεριφέρεια Σερρών και όχι στο Δήμο.
Να προσθέσουμε εδώ ότι ο επίσης αποπεμφθείς αντιδήμαρχος κος Μιχτσόγλου είχε κατηγορήσει επίσημα (συνεδρίαση Δημοτ. Συμβουλίου 16/10) τον επίσης αποπεμφθέντα από τη θέση του αντιδήμαρχο κο Καδή ότι τα χρησιμοποιεί κατά βούληση, κάνοντας προσωπικές εξυπηρετήσεις –«εξοφλήσεις» γραμματίων εκλογικού πελατολογίου μάλλον, για να μιλήσουμε στα ακατέργαστα ελληνικά.
Σημειωτέων ότι καμία έρευνα δε διεξήχθη σχετικά με τη βασιμότητα της σοβαρής αυτής κατηγορίας (χρήση δημοτικών μηχανημάτων για προσωπικούς λόγους).
Έτσι, με βάση την αρχή ότι ο κατηγορούμενος θεωρείται αθώος έως ότου αποδειχτεί -και εάν αποδειχτεί- η ενοχή του, οφείλουμε να δεχτούμε πως ούτε ο κος Καδής χρησιμοποίησε τα δημοτικά οχήματα σαν περιουσιακά του στοιχεία ούτε ο κος Μιχτσόγλου είναι κοινός συκοφάντης, παρόλο που ένα μόνο από τα δύο είναι δυνατό να αληθεύει.
Τραγελαφικό μεν, πλην όμως βολικότατο για πολλούς/ές εκεί στη δημοτική αρχή.
Καμία απολύτως απάντηση εκ μέρους της δημοτικής αρχής.
Να σημειώσουμε ότι η κα Δήμαρχος απουσίαζε από τη συνεδρίαση.
Όλοι/ες βέβαια γνωρίζουν, όλοι/ες βέβαια σιωπούν, φρονίμως ποιούντες/ούσες.
Βαθιά, πολύ βαθιά και απόλυτη η συναίνεση, αφού και από τη μεριά Χρυσάφη κανείς δε σήκωσε το θέμα.
Το δεύτερο ζήτημα, που έθεσε ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου Χριστός, βαίνει παράλληλα με την εξευτελιστική για το χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης υπόθεση του δημοτικού γηπέδου Σερρών.
Κατήγγειλε ο κος πρόεδρος ότι στο γήπεδο του Χριστός δραστηριοποιούνται ασύδοτα και ανεξέλεγκτα, χωρίς καμία απολύτως συνεργασία με ή έστω απλή ενημέρωση του τοπικού συμβουλίου, αθλητικές ακαδημίες και σωματεία, κατασπαταλώντας πόσιμο νερό για τις ανάγκες τους, φουσκώνοντας τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού (χρήση προβολέων) και, όταν έρχεται ο λογαριασμός, καλείται να τον πληρώσει ο δήμος (μέσω της τοπικής κοινότητας).
Ανέφερε ο πρόεδρος ότι αυτό συμβαίνει τουλάχιστον από το 2021 και ότι το 2023 (αρχή Χρυσάφη) και φέτος (αρχή Μητλιάγκα) απέστειλε έγγραφα ερωτήματα προς το δήμο σχετικά με τους όρους λειτουργίας (δικαιώματα – υποχρεώσεις) των ιδιωτικών αυτών επιχειρήσεων χωρίς να λάβει καμιά απάντηση.
Πρόσθεσε μάλιστα ότι κάποια στιγμή υπάλληλοι του δήμου ξήλωσαν τις μπασκέτες που υπήρχαν εκεί, τις φόρτωσαν σε φορτηγό του δήμου και τώρα είναι εξαφανισμένες. Κανείς δεν ξέρει ποιους ηρωικούς αγώνες μπάσκετ ή άλλου είδους φιλοξενούν τώρα.
Όλοι/ες βέβαια γνωρίζουν τι συμβαίνει. Όλοι/ες βέβαια σιωπούν.
Κάπως πιο ομιλητικός υπήρξε ο κος Χρυσανθίδης, οποίος ανέφερε ότι η νομοθεσία επιτρέπει σε ακαδημίες και συλλόγους να χρησιμοποιούν δημόσιους χώρους (γήπεδα, αθλητικές εγκαταστάσεις), πλην όμως πρέπει να συνάπτονται συμφωνητικά για τους όρους χρήσης των χώρων αυτών και τις υποχρεώσεις των ιδιωτών προς το δήμο.
Εξαιρετικός ο κος Χρυσανθίδης, αλλά κυριολεκτικά με μπέρδεψε και αναρωτιέμαι:
Όταν έλαβε η προηγούμενη δημοτική αρχή, της οποίας είναι στέλεχος και γνώστης περί τα αθλητικά, τα έγγραφα ερωτήματα του προέδρου της Τ.Κ. Χριστός, γιατί δε φρόντισε να απαντηθούν ή να συναφθούν –έστω εκ των υστέρων και για τα μάτια του κόσμου- τα συμφωνητικά που ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά πως έπρεπε να υπάρχουν;
Μήπως δεν ήθελε να δυσαρεστήσει –ΚΑΙ αυτός- τις διοικήσεις των ιδιωτικών ακαδημιών;
Ποιος πληρώνει τώρα στα σπασμένα;
Ο Δήμος Σερρών!
Η κα Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου δε γνωρίζει τίποτε σχετικό, ενώ ο κος Πουλιάκας, στον οποίο έλαχε ο άχαρος ρόλος των όποιων «απαντήσεων», επεσήμανε ότι δεν είναι αρμόδιος να απαντήσει … απλώς λέει τη γνώμη του!
Να υποθέσουμε τώρα ότι τα ίδια, λίγο πολύ, διαδραματίζονται στα γήπεδα των χωριών του δήμου μας ή θα είναι, λέτε, παρατραβηγμένο;
Κλείνω με δύο γενικότερα συμπεράσματα, που ενισχύονται ΚΑΙ από τις δύο αυτές περιπτώσεις:
Α. Η συνεχιζόμενη διαδικασία ιδιωτικοποίησης των κοινών-δημόσιων υποθέσεων περνά μέσα από την πλήρη απαξίωση των τοπικών πολιτικών οργάνων, όπως τα τοπικά συμβούλια, αλλά και του ίδιου του δημοτικού συμβουλίου.
Συνεργοί και συνένοχοι σε αυτόν τον ευτελισμό του όρου Τοπική Αυτοδιοίκηση οι δημοτικές αρχές.
Β. Οι απανωτές διοικητικές μεταρρυθμίσεις στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης (Καποδίστριας, Καλλικράτης, Κλεισθένης), αφαιρώντας τις όποιες ουσιαστικές αποφασιστικές αρμοδιότητες από τα κοινοτικά συμβούλια, γραφειοκρατικοποίησαν στο έπακρο τις διοικητικές διαδικασίες και οδήγησαν βαθμιαία στην αδιαφορία των κατοίκων των χωριών για τα κοινά, μια και τα κέντρα αποφάσεων απομακρύνθηκαν από αυτούς, διαλύοντας την πολιτική τους συνοχή.
Αλήθεια, θυμάστε να έγινε ποτέ κάποια ουσιαστική αποτίμηση με πολιτικούς όρους για το πού οδηγήθηκε η Τοπική Αυτοδιοίκηση και το ενδιαφέρον των πολιτών των μικρών κοινοτήτων για το δημόσιο βίο με τις μεταρρυθμίσεις αυτές;
Τάδε έφη ο κ. Αθανάσιος Μπόϊκος που διετέλεσε μάλιστα δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Σερρών…
Σάκη μου εδώ ο Δήμος μας δεν κατέθεσε έγκαιρα το πιστοποιητικό πυρασφάλειας με συνέπεια η αρμόδια επιτροπή αδειοδοτήσεων της Περιφέρειας κεντρικής Μακεδονίας να αναστείλει την άδεια λειτουργίας του Κλειστού Γυμναστηρίου Ομόνοιας “Βασίλειος Αγοραστός”!
Στα χωριά ψάχνουμε να βρούμε τι γίνεται;
