Οι 13 Περιφέρειες της χώρας μας λειτουργούν με τη σημερινή τους μορφή ως δευτεροβάθμιοι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης με βάση το Πρόγραμμα Καλλικράτης του ν. 3852/2010, το οποίο αποτέλεσε τομή στο χώρο της αυτοδιοίκησης, με τον εκσυγχρονισμό της διοικητικής διαίρεσης της χώρας και την αναδιοργάνωση της αυτοδιοίκησης.
Σήμερα, οκτώ μήνες μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές και ενώ δεν υπάρχει καμία ενημέρωση περί επικείμενων αλλαγών στον αυτοδιοικητικό χάρτη, επικρατεί αναβρασμός στο χώρο της αυτοδιοίκησης, σε συνέχεια δημοσιευμάτων περί μείωσης του αριθμού των Περιφερειών της χώρας από 13 σε 8.
Όλα ξεκίνησαν όταν η κα Ρόδη Κράτσα, η οποία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών ανέφερε πως ήδη ανοίξει σχετική συζήτηση στην Επιτροπή, στο πλαίσιο της οποίας εξετάζεται, μεταξύ άλλων, η κατάργηση της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων και η διοικητική υπαγωγή αφενός της Κέρκυρας και της Λευκάδας στην Ήπειρο και αφετέρου της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου στην Πελοπόννησο και άλλες –άγνωστες προς το παρόν αλλαγές σε Περιφέρειες.
Και όλα αυτά μάλιστα, φέρονται να σχεδιάζονται να υλοποιηθούν πριν τη διενέργεια των επόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών.
Η παραδοχή για σενάρια μείωσης – συγχώνευσης των Περιφερειών, μοιραία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Κυβέρνηση ήδη εξετάζει μια τέτοια προοπτική, χωρίς μάλιστα το ζήτημα να έχει τεθεί καν στο δημόσιο διάλογο, αλλά και χωρίς να έχει γνωστοποιηθεί στους άμεσα εμπλεκόμενους εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης και στις τοπικές κοινωνίες.
Ήδη οι αντιδράσεις της αυτοδιοίκησης, των τοπικών φορέων και των πολιτών είναι έντονες και εν μέσω αυτών, η κα Κράτσα έσπευσε σε νέες δηλώσεις της να τις υπερκεράσει, δημιουργώντας όμως περισσότερα ερωτήματα, καθώς μεταξύ άλλων δήλωσε ότι : «…ηΕυρωπαϊκή Ένωση ζητεί από τα κράτη-μέλη ισχυρές θεσμικά και διοικητικά Περιφέρειες, ικανές, να αντιμετωπίσουν τους κοινούς ευρωπαϊκούς στόχους…Προτρέπει τις εθνικές κυβερνήσεις και τις ίδιες τις Περιφέρειες να ανταλλάξουν καλές πρακτικές για την αποτελεσματικότητα και την βιωσιμότητά τους.
Η προετοιμαζόμενη ευρωπαϊκή περιφερειακή πολιτική μετά την προγραμματική περίοδο 2021-2027, θα είναι περισσότερο “απαιτητική” από τις Περιφέρειες όπως και από τα κράτη-μέλη που είναι καθαροί εισφορείς (net contributors) στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, δηλαδή αυτά που εισφέρουν τα κράτη- μέλη περισσότερα από όσα εισπράττουν. Τα δεδομένα αυτά θα επηρεάσουν και τις εθνικές πολιτικές…»
