Mέσα από το νέο της βιβλίο «Μαμά Καρδιά», η Αθηνά Παναγιωτίδου προσεγγίζει μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, με τον πιο γλυκό και τρυφερό τρόπο, το ευαίσθητο θέμα της υιοθεσίας.
Γιατί μαμά δεν είναι μόνο αυτή που γεννάει, αλλά είναι κυρίως αυτή που αγαπάει.
Και οι «μάνες καρδιάς» έρχονται στις ζωές των παιδιών τους σαν θαύματα, για να τα σκεπάσουν με αγάπη.
Συνέντευξη Φιλίτσα Γκοβράνου
SocialProfile: Πότε μπήκε στην ζωή σας το μικρόβιο της συγγραφής; Υπήρχε κάποια αφορμή που πυροδότησε το ξεκίνημα αυτό;
Αθηνά Παναγιωτίδου: Ειλικρινά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ή θα έβαζα τις κούκλες μου απέναντι να τους διαβάζω παραμύθια ή που θα σκάρωνα δικά μου στον καθρέφτη.
Άρα το όμορφο μικρόβιο της συγγραφής υπήρχε πάντα στο DNA μου!
Καθώς μεγάλωνα όμως και έμπαινε στην ζωή μου η μυρωδιά του χαρτιού και το ξύλινο μολύβι, απλά ήθελα να σκαλίζω τις ιστορίες που σκεφτόμουν στο χαρτί του τετραδίου μου.
Όμορφο να ανοίγεις το μυαλό σου και το απλώνεις, πάνω στις ίσιες γραμμές του τετραδίου.
Ξεπηδούν από εκεί και ζωντανεύουν όλοι οι ήρωες που έχεις μέσα στο κεφάλι σου και όλη τους η ζωή.
Τόσο όμορφο συναίσθημα ήταν αυτό, που άρχισα να το ολοκληρώνω όταν ως παιδαγωγός, οι ιστορίες που διάβαζα στους μικρούς μου αγγέλους σιγά-σιγά έβλεπα πως είχαν μεγάλη ανταπόκριση.
Τα μεγάλα μάτια τους που ήταν καρφωμένα επάνω μου, οι ερωτήσεις τους που μας έβαζαν πιο βαθιά στην ιστορία και η υπόσχεση που τους έδινα πως την άλλη μέρα θα είχα μια καινούρια να τους διηγηθώ, με οδήγησαν στην συγγραφή παραμυθιών χωρίς άλλη σκέψη.
Ήδη η εμπειρία πολλών χρόνων με τα παιδιά, είχε δημιουργήσει στο μυαλό μου μια παρακαταθήκη με ιστορίες που έπρεπε να περάσει στο χαρτί και να μείνει.
Έτσι, το επιστέγασμα όλων αυτών ήταν το τόλμημα να γράψω για το πιο δύσκολο αναγνωστικό κοινό, τα παιδιά, το πρώτο μου βιβλίο «Το Χαμογελάκι» και να ακολουθήσει «Η Μαμά Καρδιά».
SocialProfile: Πόσα βιβλία έχετε γράψει; Ποια η θεματολογία τους και σε ποιες ηλικίες απευθύνονται;
Αθηνά Παναγιωτίδου: Μέχρι τώρα έχω γράψει δύο βιβλία παραμύθια κι έχω έτοιμο κι ένα τρίτο για το οποίο θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή, όταν με το καλό θα εκδοθεί.
Το πρώτο μου βιβλίο, όπως προείπα παραπάνω, είναι «Το Χαμογελάκι».
Το πρώτο μου λοιπόν πνευματικό παιδί έχει ως παιδαγωγική κατεύθυνση την ενσυναίσθηση!
Μας ταξιδεύει στην χώρα της φαντασίας, σε έναν κόσμο όπου το χαμόγελο, μέσα από μια πολύ πρωτότυπη πλοκή, παίρνει τη θέση που του ταιριάζει!
«Χαμογελάστε»…..μας λέει το όνειρο της Αθηνούλας, της ηρωίδας του παραμυθιού, χαμογελάστε και ο κόσμος γύρω σας θα γίνει πιο φωτεινός, πιο χαρούμενος, πιο αισιόδοξος!
Το χαμόγελο είναι κάτι που μας λείπει από την ζωή τα τελευταία χρόνια κι εγώ ως άνθρωπος που χαμογελά και φροντίζει να χαμογελά πάντα κι έτσι να ξεπερνάει πολλές δυσκολίες της ζωής, μέσα από το παραμύθι μου αυτό θέλω να περάσω στα παιδιά αλλά και στους γονείς τους το αισιόδοξο μήνυμα του χαμόγελου και την θέση που πρέπει να έχει στην ζωή μας.
Η εικονογράφηση είναι της κυρίας Εμμανουέλας Κακαβιάς και το βιβλίο μου εκδόθηκε από τις εκδόσεις Οσελότος.
Το δεύτερο βιβλίο μου «Η Μαμά Καρδιά» ήρθε μετά από πολλή σκέψη.
Μετά από το ‘χαμογελαστό’ μου πρώτο πνευματικό παιδί, ήρθε το δεύτερο που… έψαχνε την μαμά του.
Στην πολύχρονη παιδαγωγική μου πορεία έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους, πολλά παιδιά και πολλές μαμάδες που γέννησαν παιδιά … με την καρδιά τους!
Είναι εκείνες οι γυναίκες που ξέρουν ν’ αγαπούν πολύ.
Που ξέρουν γιατί θέλουν να είναι μανάδες.
Που ξέρουν γιατί θέλουν να μεγαλώσουν ένα παιδί.
Που συνειδητοποιημένα γίνονται γονείς.
Γιατί μάνα δεν είναι αυτή που γεννάει μόνο ένα παιδί.
Μάνα είναι αυτή που ξενυχτάει στο προσκέφαλο όταν το παιδί της είναι άρρωστο, όταν την χρειάζεται, όταν γελάει, όταν κλαίει, όταν θέλει συμβουλή, όταν αγαπάει, όταν , όταν, όταν…
Όταν χρειάζεται το μαξιλάρι της καρδιάς να ξαποστάσει.
Το δεύτερο μου λοιπόν παιδί, μιλάει για την υιοθεσία.
Την θεάρεστη πράξη της υιοθεσίας, που ολοκληρώνει την ευτυχία μιας οικογένειας και δίνει την ευκαιρία σε ένα παιδί να αποκτήσει γονείς και στους γονείς να γνωρίσουν έναν άγγελο ζωής.
Ξέρετε, για όλους μας υπάρχει μια «μαμά καρδιά», αρκεί να το πιστέψουμε και να μη χάνουμε ποτέ την ελπίδα μας και την πίστη ότι τα καλύτερα έρχονται.
Η εικονογράφηση και αυτού του βιβλίου μου είναι της Εμμανουέλας Κακαβιάς και η έκδοση του ανήκει και πάλι στις εκδόσεις Οσελότος.
Το παραμύθι έχει ως παιδαγωγική κατεύθυνση την συναισθηματική νοημοσύνη/ενσυναίσθηση!
SocialProfile: Το βιβλίο «Μαμά Καρδιάς» είναι ένα βιβλίο γεμάτο εικόνες και χαρακτηριστικά από μια πολύ συγκινητική πράξη, αυτή της υιοθεσίας. Τι γνώμη έχετε εσείς για αυτή την πράξη; Ήταν η έμπνευσή σας για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αθηνά Παναγιωτίδου: Συνήθως δεν μιλάω για τα βιβλία μου.
Αφήνω τα παιδιά να μιλήσουν γι’ αυτά.
Το παραμύθι μου όμως «Μαμά Καρδιά» είναι πολύ ιδιαίτερο.
Είναι πολύ ευαίσθητο και το διαπιστώνω κάθε φορά που στις παρουσιάσεις του βιβλίου, με πλησιάζουν φίλες και μου εκμυστηρεύονται πως είναι μάνες «καρδιάς».
Μου λένε πως τελικά, η γέννα που γίνεται από την καρδιά είναι ακόμη πιο δυνατή ως συναίσθημα από την πραγματική γέννα!
Ότι μάνα είναι αυτή που αγαπάει, κι όχι αυτή που φέρνει στον κόσμο ένα παιδί.
Όλη αυτή η επαφή μου με τον κόσμο πραγματικά με συγκλόνισε και μου δημιούργησε ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στις γυναίκες που ειλικρινά μεγαλώνουν αγγέλους με σπασμένα φτερά.
Που καθημερινά η αγάπη τους γίνεται ισχυρό αντίδοτο στην απάνθρωπη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων που ενώ τους δόθηκε η ευκαιρία να γίνουν γονείς εν τούτοις αυτοί την άφησαν να τους φύγει σαν φτερό στον άνεμο.
Το βιβλίο μου έχει ως ιστορία του, την ιστορία ενός τέτοιου παιδιού, της Εριφύλης.
Ενός παιδιού που μεγαλωμένο σε ένα μεγάλο σπίτι, ίδρυμα το έλεγαν κάποιοι, ψάχνει μια ζωή την μάνα της.
Μέχρι που έρχεται και γι’ αυτήν η μαμά καρδιάς που της δίνει την αγάπη που της αξίζει!
Γιατί οι Μάνες Καρδιάς είναι πραγματικά επίγειοι άγγελοι ζωής. Αγαπούν με την καρδιά και μόνο μ’ αυτή.
Κι αυτό φτάνει για να φτιάξουμε την ζωή μας … από την αρχή!
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ
«-Και πώς διάλεξε εσένα από τόσα παιδάκια;
-Δεν διάλεξε εμένα, διάλεξε το παιδάκι που της έκανε τη πιο σφιχτή αγκαλιά.
-Και ήσουν εσύ αυτό;
-Ναι! Ήμουν εγώ αυτό το παιδάκι που με την τόσο σφιχτή αγκαλιά μου, κέρδισα εκείνη την ημέρα τον άγγελό μου.»
