Μετά τα 40 συντελούνται αλλαγές στο σώμα μας που κορυφώνονται στα 60 και μεταξύ των συνεπειών που έχουν είναι να μεγαλώνει η μύτη και τα αυτιά μας.
Ή τουλάχιστον αυτό νομίζουμε.
Υπάρχουν ‘υποστηρικτικοί μηχανισμοί’ που κρατούν τα αυτιά και τη μύτη μας στη θέση τους για τουλάχιστον το πρώτο μισό της ζωής μας.
Για παράδειγμα, η παραγωγή του κολλαγόνου (συγκρατεί τις δομές του σώματος μας) που διατηρεί και τη σφριγηλότητα του προσώπου μας, αρχίζει να μειώνεται μετά τα 30.
Μετά τα 40 η συνθήκη γίνεται πιο έντονη, πριν ‘εξαφανιστεί’ μέχρι την ηλικία των 60 ετών.
Κατά συνέπεια, αυτό που βλέπουμε (σε αυτιά και μύτη) μπορεί και να μη συμβαίνει όπως το βλέπουμε.
Ας δούμε τι ισχύει.
Η ανάπτυξη του ανθρώπου ολοκληρώνεται γύρω στην ηλικία των 20 ετών. Τότε ο σκελετός μας φτάνει στο τελικό του μέγεθος και οι αναπτυξιακές (ή επιφυσιακές) πλάκες μεταξύ των οστών μας ‘κλείνουν’ καθώς έχει επέλθει η συγχώνευση τους.
Από εκεί και πέρα, δεν αναπτύσσονται τα οστά, πέραν αυτών που έχουμε στο κρανίο και τη λεκάνη.
Και πάλι, βέβαια δεν υπάρχει μεγάλη αλλαγή, εν τούτοις μπορούμε να τη διακρίνουμε περισσότερο σε ορατά σημεία, όπως το μέτωπο.
Σε ό,τι αφορά τώρα, το δέρμα, τους χόνδρους και τους μυς εξακολουθούν να αλλάζουν και μετά το τέλος της ανάπτυξης του σκελετού.
Όπως αναφέρει το WebMD, οι αλλαγές βάρους, αυτές στα επίπεδα φυσικής κατάστασης, η εγκυμοσύνη και οι τραυματισμοί αλλάζουν το σώμα μας, όσο ζούμε.
Συν το χρόνο, αποδυναμώνονται οι συνδετικοί ιστοί στο δέρμα και στους χόνδρους.
Αυτό οδηγεί σε αλλαγές στα αυτιά και τη μύτη.
Η μύτη και τα αυτιά είναι φτιαγμένα από χόνδρο, έναν εύκαμπτο ιστό που είναι πιο σκληρός από το δέρμα αλλά πιο μαλακός από τα οστά.
Φθείρεται με την πάροδο του χρόνου και οι συνδετικοί ιστοί που στηρίζουν τη μύτη εξασθενούν.
Προκαλείται πτώση του ρινικού άκρου και του δέρματος, που παύει να στηρίζει το ‘σύστημα’, καθώς επίσης, χάνει την ελαστικότητα και τη σφριγηλότητα του όσο περνούν τα χρόνια.
Κάπως έτσι, η μύτη φαίνεται μεγαλύτερη.
Επιπροσθέτως, το υπόλοιπο πρόσωπο μας αλλάζει με τρόπο που τονίζονται περισσότερο τα αυτιά και η μύτη.
Τα μάγουλα και τα χείλη ‘χάνονται’ (υπάρχουν αλλαγές στους μαλακούς ιστούς, δηλαδή στο λίπος, το χόνδρο και τους μυς, ενώ μειώνεται η οστική πυκνότητα και επέρχεται η διαδικασία που λέγεται απορρόφηση που οδηγεί σε ελαφρά απώλεια όγκου).
Μοιραία, η μύτη φαίνεται πιο διευρυμένη και τα αυτιά μεγαλύτερα.
Η αλλαγή γίνεται πιο έντονη όταν χαλαρώνει και η ‘γραμμή’ του σαγονιού, εξαιτίας της βαρύτητας (μετατοπίζει τους ιστούς του προσώπου προς τα κάτω).
Αυτή η βαρυτική έλξη, σε συνδυασμό με αλλαγές στην κατανομή του λίπους στο πρόσωπο και την απώλεια των υποκείμενων δομών στήριξης, μπορεί να αλλάξει την εμφάνιση της μύτης, κάνοντάς την να φαίνεται μεγαλύτερη.
Έχει συνέπειες και στα αυτιά, με τους λοβούς να ‘κρέμονται’ χαμηλότερα από ό,τι παλαιότερα.
Στην ουσία, το πραγματικό μέγεθος της μύτης και των αυτιών δεν αυξάνεται σημαντικά.
Φαίνεται ωστόσο, πως συμβαίνει αυτό, εξαιτίας της αλλαγής των γύρω δομών και μαλακών ιστών.
