Η δασκάλα του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο νηπιαγωγείο στέλνει ένα συγκινητικό μήνυμα με αφορμή τον θρίαμβο του μαθητή της.
Συγκίνηση προκαλεί το μήνυμα της δασκάλας του Γιάννη Αντετοκούνμπο από το νηπιαγωγείο, Σωτηρίας Μπαλτούνα – Πολύζου, η οποία επισημαίνει την ταπεινότητα του Γιάννη, την αγάπη της οικογένειάς του για την Ελλάδα, (παρόλο που το ελληνικό κράτος δεν τους φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο – ενδεικτικό το γεγονός ότι ο Γιάννης έφτασε 19 ετών για να πάρει ελληνικό διαβατήριο).
«Ο Γιάννης ήταν ένα σεμνό, ευγενικό, καλό παιδί όπως άλλωστε και οι γονείς του. Ο πανύψηλος μπαμπάς του και η γλυκιά μαμά του. Ρώτησα τη μαμά του μια μέρα γιατί το όνομα Γιάννης, γιατί το όνομα Θανάσης (ο Θανάσης ήταν δευτέρα δημοτικού τότε και ο Γιάννης νηπιαγωγείο). Μου απάντησε “γιατί αγαπάμε πάρα πολύ την Ελλάδα και θέλουμε να το δείξουμε με αυτό τον τρόπο”», αναφέρει χαρακτηριστικά η δασκάλα του Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Το μήνυμά της:
«Μπράβο Γιάννη. Βέβαια ένα μπράβο είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έχεις καταφέρει. Είσαι ασύλληπτος, είσαι γενναίος.
Σε καμαρώνω πραγματικά έστω και από μακριά και πάντα λέω με καμάρι “Ο Γιάννης ήταν μαθητής μου”.
Όταν με ρωτούσαν οι γονείς των μαθητών μου “πώς βλέπεις το παιδί μου;” τους απαντούσα ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω αυτή τη στιγμή το τι θα καταφέρει και που θα φθάσει το κάθε παιδί. Παράδειγμα ο Γιάννης.
Ο Γιάννης ήταν ένα σεμνό, ευγενικό, καλό παιδί όπως άλλωστε και οι γονείς του. Ο πανύψηλος μπαμπάς του και η γλυκιά μαμά του. Ρώτησα τη μαμά του μια μέρα γιατί το όνομα Γιάννης, γιατί το όνομα Θανάσης (ο Θανάσης ήταν δευτέρα δημοτικού τότε και ο Γιάννης νηπιαγωγείο). Μου απάντησε “γιατί αγαπάμε πάρα πολύ την Ελλάδα και θέλουμε να το δείξουμε με αυτό τον τρόπο”.
Κάποια μέρα τελείωσε το πρόγραμμα του σχολείου, φύγανε τα παιδιά με τους γονείς τους. Οι γονείς του Γιάννη πουθενά.
Περιμένω για κάμποση ώρα. Τηλέφωνο δεν υπήρχε. Δεν μπορούσα να αφήσω το παιδί μόνο του και να σηκωθώ να φύγω. Δεν θα το έκανα ποτέ. Γιάννη του λέω “ξέρεις που είναι το σπίτι σου;”. Ναι κυρία, μου απαντάει. Τον παίρνω απ’ το χεράκι του και πάμε σπίτι του.
Οι γονείς απλά δεν κατάλαβαν πώς είχε περάσει η ώρα καθώς πάντα δούλευαν σκληρά για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Με ευχαρίστησαν με πολύ σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Εγώ όμως δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το καθήκον μου. Η στάση τους με είχε συγκινήσει πραγματικά.
Σ’ ευχαριστώ Γιάννη που ήμουν η δασκάλα σου. Εγώ σου έμαθα τραγουδάκια, εσύ και η οικογένεια σου με διδάξατε μαθήματα ζωής.
Σου εύχομαι υγεία πάνω απ’ όλα και μια όμορφη ζωή, μια γλυκιά ζωή.
