Οι χιουμοριστικές αναρτήσεις στα social από την αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο και το γραφείο του υπουργικού συμβουλίου της Βρετανίας
Η «ιδιαίτερη σχέση» που έχουν η Βρετανία και ΗΠΑ δέχθηκε… πιέσεις αυτή την εβδομάδα, όταν μια Αμερικανίδα ακαδημαϊκός είχε το «θράσος» να προτείνει προσθήκη αλατιού στο τσάι, πυροδοτώντας έναν καταιγισμό αστεϊσμών και σε διπλωματικό επίπεδο.
Το ένα φλιτζάνι («cuppa») τσάι αποτελεί εθνικό θεσμό στη Βρετανία, τόσο «βρετανικό» όσο και τα μέλη της βασιλικής οικογένειας, οι παμπ και τα καταστήματα fish and chips.
Οπότε όταν η Αμερικανίδα χημικός Μισέλ Φρανκ υποστήριξε ότι χρειάζεται μια πρέζα αλατιού για την τέλεια ετοιμασία ενός τσαγιού, προκάλεσε μεγάλη… αναταραχή.
Η αμερικανική πρεσβεία στο Λονδίνο παρενέβη για να αποφευχθούν οποιεσδήποτε τριβές της Ουάσινγκτον με τον στενότερο σύμμαχό της.
«Θέλουμε να εγγυηθούμε στους καλούς ανθρώπους του Ηνωμένου Βασιλείου ότι η αδιανόητη ιδέα προσθήκης αλατιού στο εθνικό ρόφημα της Βρετανίας δεν είναι η επίσημη πολιτική των ΗΠΑ. Και δεν θα γίνει ποτέ», ανέφερε η πρεσβεία με ανάρτηση στο X.
«Ας ενωθούμε στη βαθιά αλληλεγγύη μας και ας δείξουμε στον κόσμο ότι όταν πρόκειται για τσάι, συμφωνούμε στο ίδιο πράγμα».
Η ανάρτηση με γλώσσα χιουμοριστική τελείωσε λέγοντας ότι η πρεσβεία θα συνεχίσει να φτιάχνει τσάι «με τον σωστό τρόπο» – χρησιμοποιώντας φούρνο μικροκυμάτων.
Το γραφείο του υπουργικού συμβουλίου της Βρετανίας, αρμόδιο για την επίβλεψη της λειτουργίας της κυβέρνησης, δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην πλάκα.
«Εκτιμούμε την Ειδική μας Σχέση, ωστόσο, πρέπει να διαφωνήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας… Το τσάι φτιάχνεται μόνο με βραστήρα», απάντησε το βρετανικό γραφείο με ανάρτηση.
Τα αστεία αυτά έρχονται 250 χρόνια μετά το Boston Tea Party, όταν οι φόροι στο τσάι που επιβλήθηκαν από τη Βρετανία στις αποικίες της προκάλεσαν ένα πραγματικό ρήγμα μεταξύ των δύο πλευρών και Αμερικανοί πέταγαν σεντούκια με τσάι στο λιμάνι της Βοστώνης.
Ακολούθησε ο πόλεμος για την ανεξαρτησία.
Η «ιδιαίτερη σχέση», ένας όρος που επινοήθηκε από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, καθορίζει τις σχέσεις Βρετανίας-ΗΠΑ μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτή η ιδιαίτερη σχέση δίνει το περιθώριο για τέτοια αστεία όπως το τελευταίο.
