Μια τριμελής οικογένεια ζει σε μια απομονωμένη περιοχή της Αλάσκας, σε αντίξοες καιρικές συνθήκες και θερμοκρασίες που πέφτουν στους -27 βαθμούς Κελσίου, με λιγοστό φως καθημερινά και απόλυτη μοναξιά.
Ο φωτογράφος που τους επισκέφθηκε παρουσιάζει όλη την ιστορία τους…
Φανταστείτε να ζείτε σε μια αχανή έκταση γης και να είστε το μοναδικό ανθρώπινο είδος σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων! Η φαντασία συναντά την πραγματικότητα στην περίπτωση της οικογένειας Atchley, που καταφέρνει και επιβιώνει στην άγρια αφιλόξενη φύση της Αλάσκας, στον ποταμό Nowitna.
Η ιστορία του φωτογράφου που επισκέφθηκε την οικογένεια
Τα τελευταία 18 χρόνια μόνο μια χούφτα άνθρωποι έχουν αποφασίσει να επισκεφθούν την εκκεντρική αυτή οικογένεια στην απομακρυσμένη θέση τους, 100 χιλιόμετρα από την πλησιέστερη πόλη Ruby.
Ανάμεσά τους ήταν και ο φωτογράφος Ed Gold, ο οποίος συνάντησε τους Atchley θέλοντας να καταγράψει το πώς είναι να ζει κανείς στην απέραντη μοναξιά και σε τόσο αντίξοες συνθήκες με χαμηλές θερμοκρασίες, χωρίς φίλους, χωρίς σχολείο, χωρίς επαφές…
“Η οικογένεια ζει στην απόλυτη μοναξιά. Οι προμήθειές τους σε τρόφιμα γίνεται μόνο μία φορά τον χρόνο από την πόλη, όπου πηγαίνουν οικογενειακώς”, αναφέρει ο Ed και συνεχίζει: “Το κελάρι τους περιέχει πάνω από 1.000 κονσέρβες και πακέτα με διάφορα προϊόντα – από συμπυκνωμένο γάλα και σάλτσες ντομάτας μέχρι φασόλια, ρύζι και ζάχαρη.”
Η τροφή τους δεν περιορίζεται μόνο σε μερικές κονσέρβες αλλά τρέφονται και με ό,τι τους προσφέρει η φύση, για παράδειγμα φτιάχνουν μαρμελάδα με βατόμουρα ενώ το καλάθι τους γεμίζει και από το κυνήγι – κουνέλια, πάπιες, κάστορες, λύκοι κ.ά.
Δύσκολες συνθήκες στην Αλάσκα
Εξαιτίας του λιγοστού φωτός το χειμώνα, η οικογένεια “πειράζει” το ρολόι, ακολουθώντας τη δική της ώρα. Βάζουν τους δείκτες τρεις ώρες μπροστά ή πίσω ανάλογα με το φως της μέρας.
Συνηθίζουν να παίρνουν το πρωινό τους στις 16:30 και όσο υπάρχει φως ασχολούνται με τις επισκευές, την ξυλουργική και το καθάρισμα του χιονιού.
Μετά το δείπνο, στις 22:00, συγκεντρώνονται στο σπίτι όπου επιδίδονται σε μια σειρά από ενδιαφέρουσες δραστηριότητες – παίζουν κιθάρα, συζητούν, γράφουν… και κατά τις 4 το πρωί, πέφτουν για ύπνο.
Όταν η οικογένεια ξεμένει από χρήματα, ο 52χρονος David θα πουλήσει κατεργασμένα δέρματα από τα ζώα που σκοτώνει ή θα αναζητήσει εργασία στο τοπικό ορυχείο χρυσού, περίπου 100 χιλιόμετρα μακριά.
Αν και με το να ζουν πέρα από τον πολιτισμό και με ενεργειακή αυτάρκεια, καταφέρνουν και επιβιώνουν με μόλις 13.000 ευρώ τον χρόνο.
Μακριά από κοινωνικές επαφές
Ο γιος της οικογένειας, ο 13χρονος Sky δεν έχει πάει ποτέ σχολείο– αντ΄αυτού μορφώνεται, όσο γίνεται, στο σπίτι. Οι γονείς του θέλουν να επικεντρωθεί κυρίως στα μαθηματικά αλλά και σε πιο πρακτικές και χειρονακτικές ικανότητες όπως στη μαγειρική και στην ξυλουργική.
Η μοναδική του συντροφιά είναι οι γονείς και ο σκύλος του και φυσικά δεν υπάρχουν φίλοι και παρέες. Το μοναδικό άτομο που συναντά είναι η Ella, την οποία βλέπει κάθε φορά που πηγαίνει στην πόλη, μία φορά τον χρόνο…- Advertisement –
“Οι άνθρωποι θέλουν να μάθουν πώς είναι να ζεις στην απομόνωση για τουλάχιστον 18 χρόνια και πώς σε έχει αλλάξει. Σε αλλάζει. Σου δίνει χρόνο να σκεφτείς τα πράγματα… Μας παίρνει μήνες να συζητάμε για ένα θέμα, γιατί απλά έχουμε το χρόνο”, αναφέρει στον Ed η Romey Atchley.
Μια ολόκληρη πόλη ζει σε ένα μόνο κτήριο – Στεγάζει σπίτια, σχολείο, εκκλησία & νοσοκομείο!
Στον διεθνή Τύπο είναι γνωστή ως “η πόλη που ζει κάτω από ένα κεραμίδι!”. Στην ουσία ολόκληρη η πόλη μένει σε ένα μόνο κτήριο, σε δριμύ ψύχος και έντονες χιονοπτώσεις!
Το Γουίτιερ είναι μια μικρή, απομακρυσμένη πόλη στην Αλάσκα, 96,5 χλμ. νότια από την πόλη Άνκορατζ, η οποία συχνά αναφέρεται ως η «πόλη που ζει κάτω από ένα κεραμίδι». Τι σημαίνει αυτό;
Η ζωή μέσα σε ένα κτήριο
Οι 217 κάτοικοι της πόλης μένουν σε ένα μεγάλο κτήριο, το περίφημο Begich Tower, που περιλαμβάνει όλα όσα χρειάζεται μια μικρή πόλη. Εκκλησία, σχολείο, κλινική, μανάβικο, αστυνομικό τμήμα μέχρι και ταχυδρομείο.
Το κτίριο κατασκευάστηκε το 1974 και τo πιο περίεργο απ΄ όλα είναι το γεγονός ότι δεν χρειάζεται κανείς να βγει από το κτήριο για να κάνει τις δουλειές του, αφού όλα τα βρίσκει δίπλα του!
Οι ρυθμοί ζωής σε αυτή την πόλη κυλούν κανονικά, παρόλο το δριμύ ψύχος και τις έντονες χιονοπτώσεις, αφού όλοι οι κάτοικοι απολαμβάνουν τη ζωή τους μέσα στο κτήριο και μάλιστα αποτελούν μια μεγάλη οικογένεια.
