Για την Παρασκευή…
Σύμφωνα με ανακοίνωση που κοινοποιήθηκε “με απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ, την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου αναστέλλεται η εκπαιδευτική λειτουργία ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων και οι σημαίες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο θα κυματίζουν μεσίστιες”.
1) Ελπίζω να μην υπήρξε ούτε ένα μέλος της Συγκλήτου μας που να υποστήριξε τη συγκεκριμένη απόφαση φοβούμενο ότι στην παλλαϊκή κινητοποίηση της ερχόμενης Παρασκευής θα γίνουν ταραχές, όπως κάποιοι προεξοφλούν και, βεβαίως, μερικοί αδίστακτοι εύχονται. (Αναφέρομαι σε λαλίστατους εκλεγμένους που εκπροσωπούν – υποτίθεται – τον ελληνικό λαό…)
2) Προσωπικά θα προτιμούσα ο σεβασμός να εκφράζεται με το Ίδρυμα ανοικτό, την Πανεπιστημιούπολη προσβάσιμη και όλα τα μέλη της κοινότητάς μας προσκεκλημένα, μαζί με συμπολίτες και συμπολίτισσες, εκτός από τη συμμετοχή στην κινητοποίηση να είναι παρούσες και παρόντες σε ένα ζωντανό Πανεπιστήμιο που ξέρει έτσι να τιμά τους νεκρούς του. Γι αυτό και χαιρετίζω τις σχετικές εκδηλώσεις την προηγούμενη μέρα – Πέμπτη 27/2/25 – που συνδιοργανώνονται από συλλογικές εκπροσωπήσεις των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας (ακολουθεί σχετική αφίσα).
3) Επιπρόσθετα όμως διερωτώμαι: δεν βρέθηκε κάποιος -α να υπενθυμίσει ότι εκτός του σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων, μας πρέπει και τους πρέπει κάτι περισσότερο, αυτό που ζητά στο σύνολό της η ελληνική κοινωνία;
Την Παρασκευή συναδέλφισσες και συνάδελφοι δεν ζητάμε μόνο τον σεβασμό, ζητούμε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Μπορεί λοιπόν να μην βρεθούμε την Παρασκευή στις αίθουσες, αλλά θεωρώ βέβαιο ότι θα βρεθούμε στην Εγνατία!
Τάδε έφη ο κ. Ζαρωτιάδης…
Άδικο έχει;
