«Εμείς οι ομοφυλόφιλοι πολίτες τα έχουμε συνηθίσει αυτά, τα ζούμε από πολύ μικρή ηλικία», σημείωσε ο ηθοποιός: «Επειδή το ανέφερε, ωστόσο, ποτέ κανένας δεν κάνει σημαία την ιδιαιτερότητα του. Δεν μπήκε ποτέ κανένα παιδάκι στα 9 ή στα 10 στην τάξη του δημοτικού σχολείου με μια σημαία μπροστά.
Μπαίνει χαρούμενο να κάνει το μάθημά του και ξαφνικά αυτό το οποίο γίνεται, κάποια άλλα παιδιά το δείχνουν με το δάχτυλο. Κι εκεί ξεκινάει μια πολύ συγκεκριμένη διαδικασία, που πρέπει να αρχίσει να κρύβεται, να φοβάται, να νιώθει ότι απειλείται, καμιά φορά να αλλάζει δρόμο για το πως θα πάει στο σχολείο και είμαι ένας άνθρωπος που την έχω περάσει αυτή τη διαδικασία και πάρα πολλοί άνθρωποι την έχουν περάσει αυτή τη διαδικασία.
Να που βγήκα δυνατός από τη διαδικασία αυτή και αισθάνομαι καλά, δεν κρύβομαι, δεν φοβάμαι και είμαι ευτυχισμένος. Και ο λόγος που αντέδρασα είναι γιατί αμφισβήτησε τη δική μου ευτυχία. Γιατί είπε ότι ο μόνος δρόμος για να γίνει κάποιος ευτυχισμένος είναι η σπουδή, η μελέτη, η σκληρή εργασία και η δημιουργία μιας οικογένειας και η αγάπη για το άλλο φύλο. Εγώ δεν θεωρώ ότι υπάρχει ένας δρόμος για την ευτυχία.»
Μιλώντας σχετικά με τις φράσεις του Αλέξη Κούγια περι «φυσιολογικών οικογενειών», ο Γιώργος Καπουτζίδης είπε: «Θέλω να ευχαριστήσω όλες αυτές τις “φυσιολογικές” οικογένειες που με τίμησαν και με στήριξαν και ο λόγος που έχω πετύχει στη ζωή μου είναι αυτές. Κι εγώ παιδί μιας φυσιολογικής οικογένειας είμαι και αυτές εμπιστεύτηκαν τελικά έναν γκέι σεναριογράφο για να διηγηθεί στα παιδιά τους, με ένα πολύ όμορφο και αστείο τρόπο, με ένα παραμύθι, όπου είναι το “Παρά Πέντε”, την αγάπη, τη φιλία, τις αξίες, την ηθική. Εμένα η δικιά μου η ευτυχία τελικά ήρθε όταν σταμάτησα να φοβάμαι και να ντρέπομαι.»
Τέλος, έκανε μια ιδιαίτερη αναφορά στον αγαπημένο του πατέρα που εκείνη την ημέρα είχε τα ενενηκοστά γενέθλιά του: «Σήμερα ο μπαμπάς μου γίνεται 90 χρόνων, είναι τα γενέθλιά του. Θέλω να του στείλω όλη μου την αγάπη, γιατί ο μπαμπάς μου είναι πολύ περήφανος για μένα. Τώρα έχω φτάσει στο σημείο να βλέπω την περηφάνια στα μάτια του. Ήρθα εδώ, γιατί δεν είμαι πρότυπο, ο πατέρας μου όμως είναι. Μακάρι κάποιος πατέρας να κοιτάξει το γκέι παιδί του όπως κοιτάει ο πατέρας μου εμένα, με περηφάνια.»
