Για τα θλιβερά γεγονότα για τη “Κιβωτό του Κόσμου” γράφει ο Γιώργος Κυρμελής
ΠΕΡΙ ΟΝΟΥ ΣΚΙΑΣ που σημαίνει «ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ».
Αυτός ο λογισμός με βασανίζει τις μέρες αυτές και επιμένει κι αναφέρεται, βέβαια, στο σάλο που συγκλονίζει σχεδόν όλους τους Ελληνες χριστιανούς γύρο από το θέμα της «κιβωτού του κόσμου» και του ιερέα Αντωνίου Παπανικολάου.
Το θέμα ‘εχει προβληματίσει σοβαρά σοβαρούς και μη συνανθρώπους μας.
Πως γίνεται ένας ιερεύς, στολίδι και καύχημα των Ελλήνων επί 25 χρόνια, να συντριβεί στις συνειδήσεις πιστών και μη στο άκουσμα φρικτών κατηγοριών όλων των ειδών;
Πώς γίνεται παιδιά- νεαροί και έφηβοι βαθιά ευεργετηθέντες από τον ιερέα να εμφανίζονται δημοσίως ως επίσημοι κατήγοροι με κατηγορίες που φρίττει κανείς στο άκουσμά τους;
Ο Ιερεύς αυτός υπήρξε ίνδαλμα και βαθιά τιμώμενος από μικρούς και μεγάλους, άπλούς, μορφωμένους και μάλιστα πολύ, φτωχούς προπάντων με τις αμέτρητες όλων των ειδών ευεργεσίες του, τιμώμενος και ενισχυόμενος οικονομικά από πλούσιους και σοβαρούς ανθρώπους του χρήματος.
Οι Ελληνες δεν είμαστε μαθημενοι να σκορπούμε τις περιουσίες μας.
Το φαινόμενο του ιερέως αυτού να απολαμβάνει τέτοιας φήμης και γενικού σεβασμού, της ιδιαίτερης εκτίμησης από πλήθος κόσμου ,να συγκεντρώνει αμέτρητο χρήμα , το οποίο επί 25 χρόνια διέθετε στη δομή, μάλλον στις δομές που είχε υπό την διοίκησή του, χωρίς να ακουσθεί ο παραμικρός ψίθυρος από πουθενά, άνθρωπος εκτιμώμενος και βραβευόμενος από όλους τους επίσημους κρατικούς θεσμούς( Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Πρωθυπουργούς, Ακαδημίες και όλες τις Άρχές και εξουσίες του κράτους, αλλά και του εξωτερικού πλήν της επίσημης Εκκλησίας (γιατί άραγε;) να γίνεται έρμαιο ανεύθυνων κατηγοριών και όλοι να σιωπούν;.
Αλήθεια πού είναι οι ευεργετηθέντες να υψώσουν το άνάστημά τους και να γίνουν οι πρωταγωνιστές και υπερασπιστές του ευεργέτου τους;
Αλήθεια πού είναι ο κλήρος( όλων των αξιωμάτων) να σταθεί ως σταθερός λίθος στα αναίσχυντα προσκόμματα που καταφέρονται εναντίον ενός μοναχικού κληρικού, που το έργο του ανυψώθηκε μέχρι τρίτου ουρανού, που τα έσοδά του έργου του δύσκολα μετρώνται από τους απλούς και συνήθεις ανθρώπους;
Πού είναι ο πνευματικός του πατέρας να υπερασπισθεί τον κληρικό αυτόν, πνευματικό του τέκνο, που επί 25 χρόνια κράτησε στους αδύνατος ώμους του ένα βάρος τεραστίων διαστάσεων που αδυνατούσε να κρατήσει το κράτος, η Εκκλησία και άλλοι θεσμοί πλούσιοι και κραταιοί;
Ακούσθηκε πως η Εκκλησία της Ελλάδος κρατά θέση αρνητική έναντί του, διότι, λέγεται, πώς σε πρότασση του Αρχιεπισκόπου και της Ι.Συνόδου να θέσει το έργο του( δομές κ.λπ) υπό την αιγίδα της Εκκλησίας ο π. Αντώνιος άρνήθηκε κατηγορηματικά και ανέλαβε το έργο του μόνος, Μη έχων φαίνεται εμπιστοσύνη σε κανένα, μηδέ είς το κράτος, το οποίο κράτησε απαράδεκτη ουδετερότητα( (για να μην πώ κάτι χειρότερο)
Και διερωτώμαι: πού βρέθηκαν τόσοι φανατικοί κατήγοροί του, άνθρωποι που δεν τον εγνώριζαν ούτε κατ΄όψιν και σήμερα καμώνονται πώς ο ιερεύς αυτός, έινας απαράδεκτος επιχειρηματίας(!!!) έπαιξε και έχασε, διότι έπαιξε για τον εαυτό του και μόνο, τη σύζυγό του και όλο το σόϊ του.
Κανείς δεν σκέφθηκε πώς χρησιμοποίησε αυτούς διότι μόνο σ αυτούς είχε πλήρη εμπιστοσύνη και σε κανέναν άλλο, στην κοινωνία στην οποία ζούμε και απολαμβάνουμε τα «αγαθά» της!
Οι κατηγορίες φαίνονται σε πάρα πολλούς ανθρώπους ότι είναι τραβηγμένες στο έπακρο κι μοιάζουν σαν τι σκιά του όνου, που ισούται με το μηδέν.
Σκέφτομαι- στους καιρούς που ζούμε- με το μόλις αποκρυπτόμενο μίσος έναντίον της Εκκλησίας και του κλήρου, όη αυτή η κίνηση έναντίον ένός κληρικού μηπως δεν σκοπεύει σε τίποτα άλλο αλλά στο πώς θα εκτεθεί ανεπιστρόφως όχι ο π. Αντώνιος αλλά ο θεσμός της Εκκλησίας, τον οποίο ο π.Αντώνιος ανέβασε σε ύψη που κινουν την άπέχθεια και τον πόλεμο των εχθρών της.
Τι άραγε θα απαντήσουν πολλοί άνώτεροι κληρικοί, οι οποίοι αντί υπερασπισταί, έμφανίζονται δημοσίως και διακηρήττουν ότι δεν γνωρίζουν περί του ανθρώπου ουδεν( ουκ οίδα τον άνθρωπον) ενώ όλοι τον εγνώριζαν και πολύ καλά μάλιστα.
Θέτω στον εαυτό μου το εξής ερώτημα.
Πού είναι οι χρηματοδότες του π. Αντωνίου, που διέθεσαν κι διέθεταν τεράστια ποσά, έχοντες πλήρη εμπιστοσύνη στο ήθος και , την εργατικότητα και την αγάπη στο έργο του ιερέα αυτού.
Δεν νομίζω ότι τους νίκησε το συναίσθημα και άδειαζαν τις τσέπες τους στα χέρια ενός απατεώνα.
Δεν είναι οι πλούσιοι τόσο αφελείς.
Και ρώτησαν και έψαξαν και έβαλαν ανθρώπους και ντεντέκτιβ να μάθουν περί του ανθρώπου, Και, φαίνεται πως το αποτέλεσμα ήταν θετικό- θετικότατο για τον π. Αντώνιο.
Μόνο έτσι εξηγείται η πλούσια προσφορά τους μαζί βέβαια με την πίστη και την προσωπική τους ευλάβεια.
Έχω την εντύπωση πώς όλος αυτός ο διασυσρμός είναι σαν τον ίσκιο του όνου, εις ουδεν ωφελεί αλλά βλάπτει και μάλλον εσκεμμένος θόρυβος γίνεται.
Και- πάλι εύχομαι- να αποδειχθούν απεχθή ψεύδη όλα τα δηλητηριώδη βέλη.
Όπως εύχομαι η ποινή εναντίον του να είναι σκληρή αν και κατ΄ελάχιστον αληθεύουν οι κατηγορίες, έστω κι αν προέρχονται από μαρτυρίες παιδών 8 και 10 ετών.
Σκεφτομαι όμως το κακό που έπέρχεται εναντίον της Εκκλησίας, όχι του Παπααντώνη.
Αυτός θα βρεί τη μονή της μετανοίας του, όπου ενώπιος ενωπίω θα βγάλει τα σωθικά του ενώπιον Εκείνου που γνωρίζει τα πάντα και συγχωρεί τους πάντας.
Ποιος όμως θα αποκαταστήσει την τιμήν και το τρωθέν ήθος του ιερέως;
Η κοινωνία στην οποία ζούμε;
Ι δ ω μ ε ν
