Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας συνεχίζουν τον αυταρχικό κατήφορό τους με νέες κλήσεις στα πειθαρχικά προς εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι συμμετέχουν στην απεργία – αποχή από την αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση.
Απέναντι σ’ αυτή την προσπάθεια της Κυβέρνησης και της Διοίκησης έχουν υπάρξει μαζικές αντιδράσεις από εκπαιδευτικούς στη Θεσσαλονίκη και σε όλες τις Περιφερειακές Ενότητες της Κεντρικής Μακεδονίας, οι οποίοι υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα του σχολείου, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τον παιδαγωγικό τους ρόλο, και οι οποίοι έχουν βρει τη συμπαράσταση δεκάδων εργατικών σωματείων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, άλλων φορέων του λαϊκού κινήματος.
Όλοι κατανοούν πλέον ότι η λεγόμενη αξιολόγηση αποτελεί ένα εργαλείο για την επιτάχυνση της βάρβαρης πολιτικής που οδηγεί στο αυτόνομο και κατηγοριοποιημένο σχολείο και στην παραπέρα εμπορευματοποίησή του, στην ένταση των ταξικών φραγμών για τα παιδιά των εργατικών – λαϊκών οικογενειών.
Αυτό επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη ρύθμιση για τα Ωνάσεια Σχολεία, όπου διώχνονται εκατοντάδες μαθητές από το σχολείο της γειτονιάς τους, μπαίνουν «κόφτες» και εμπόδια στη φοίτησή τους, παραδίδονται σε ιδιώτες τα δημόσια σχολεία. Αυτή είναι η πολιτική των κυβερνήσεων διαχρονικά, της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, την οποία έχουν καταδικάσει σύσσωμοι εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές, υπερασπιζόμενοι τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.
Επιπλέον, οι κλήσεις στα πειθαρχικά αποτελούν ευθεία επίθεση στο κατοχυρωμένο με αγώνες και αίμα δικαίωμα στην απεργία. Οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στην απεργία δεν έχουν τελέσει κανένα αδίκημα, αφού είναι προφανές ότι η άσκηση του δικαιώματος τους δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως πειθαρχικό παράπτωμα ή να συνδεθεί έμμεσα ή άμεσα με την επιβολή οποιουδήποτε δυσμενούς διοικητικού ή άλλης μορφής μέτρο εις βάρος του υπαλλήλου.
Μόνιμο επιχείρημα της κυβέρνησης είναι η λεγόμενη τήρηση της νομιμότητας, τη στιγμή, όμως, που η ίδια αρνείται να εφαρμόσει ακόμα και δικαστικές αποφάσεις, όπως τις αποφάσεις των διοικητικών εφετείων που δικαιώνουν τους νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς για τη μονιμοποίησή τους, και το Υπουργείο Παιδείας αρνείται πεισματικά να εφαρμόσει.
Η ουσία είναι, λοιπόν, ότι η κυβέρνηση και η διοίκηση, δεν θέλει εκπαιδευτικούς που θα αναδεικνύουν τα σοβαρά προβλήματα των σχολείων και θα διεκδικούν, που θα δυσκολεύουν το αντιλαϊκό έργο των κυβερνήσεων.
Η αξιολόγηση και οι διώξεις είναι άρρηκτα δεμένες πλευρές της ίδιας πολιτικής, γεγονός που καταρρίπτει την προσπάθεια να παρουσιαστεί η αξιολόγηση ως δήθεν ένα μέσο για τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης.
Μιας πολιτικής που ακόμα και σήμερα στην Κεντρική Μακεδονία, όπως και σε όλη την Ελλάδα, έχει αφήσει σχολεία με κενά και ελλείψεις, η υποχρηματοδότηση έχει οδηγήσει τα σχολεία να μην έχουν ούτε τα στοιχειώδη αναλώσιμα και εκπαιδευτικά μέσα, η εγκατάλειψη της σχολικής στέγης οδηγεί όλο και πιο συχνά σε περιστατικά που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια μαθητών και εκπαιδευτικών, δεν έχει εξασφαλιστεί ούτε η μεταφορά όλων των μαθητών από και προς το σχολείο με ευθύνη του κράτους, η ειδική αγωγή και εκπαίδευση καταρρέει στην περιοχή.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ ο κ. Υπουργός, τι μέτρα προτίθεται να πάρει, ώστε να σταματήσουν όλες οι άδικες διώξεις και η στοχοποίηση των εργαζόμενων και των σωματείων τους και να παρθούν πίσω όλες οι διώξεις των εργαζομένων που σχετίζονται με τη συνδικαλιστική δράση.
