Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης, Νομικός – Πρώην Υπουργός.
Περί συνόρων, στενο-χωρίας ή στενο-καρδίας ο λόγος.
Καθώς περατώνονται οι μετεκλογικές διαδικασίες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής,
καθώς αποτυπώνεται εναργώς η επείγουσα αναγκαιότητα μιάς εξωτερικής πολιτικής γιά την προάσπιση της Εθνικής μας αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας του εθνικού χώρου.
Και επειδή ,
ακόμη κι οι εθελοτυφλούντες αντιλαμβάνονται ότι, στον ευρωπαϊκό χώρο υπάρχει σαφής πρόταξη των κρατικών συμφερόντων , εκ μέρους των τα πρώτα φερόντων Γερμανών , έναντι των κοινών ευρωπαϊκών πολιτικών,
καθίσταται εμφανέστατο ότι η εξωτερική μας πολιτική δεν αρκεί να ‘ναι πολυδιάστατη, που δεν είναι, επιβάλλεται προσέτι να’ναι και πολυεπίπεδη και δυστυχώς δεν είναι.
Αυτό βέβαια απαιτεί ισχυρή πολιτική βούληση, στιβαρή στρατηγική και εκπεφρασμένη στα διεθνή fora βούληση υλοποίησης.
Θα επιχειρήσω λακωνικότατα να επαναφέρω στη συζήτηση ένα μείζον ζήτημα που το έχουμε χειριστεί σφαλερά.
Μείζον ζήτημα, με τεράστιες δυνατότητες, καθοριστικά κρίσιμες προοπτικές θεωρώ ότι είναι το θέμα του Οικουμενικού Ελληνισμού !
Να μου επιτραπεί να διευκρινίσω ενημερωτικά ότι σκέψεις σαν αυτές που ακολουθούν έχω καταθέσει και στην Επιτροπή Αποδήμου στη Βουλή των Ελλήνων και σε Συνεδριάσεις του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού.
Η προσέγγιση του ζητήματος αυτού είτε Απόδημο Ελληνισμό τον ονομάσουμε, είτε Ομογένεια την αποκαλέσουμε, είτε Διασπορά την χαρακτηρίσουμε, έχει μιά θεμελιώδη, μιά ριζική, μιά πρωταρχική λανθασμένη θεώρηση !
Κι αυτή η σφαλερή θεώρηση οδηγεί σε σειρά επανειλημμένων πολιτικών λαθών και άστοχων χειρισμών που εμποδίζουν την υπόθεση να ευδοκιμήσει.
Καθώς όμως οι Έλληνες στις ΗΠΑ, στην Ε.Ε., στην Αυστραλία, στην Νότια Αφρική , οι Έλληνες της Οικουμένης είναι ισχυρές, ισχυρότατες Κοινότητες, που έχουν επιπρόσθετα ως μέλη τους πανίσχυρες προσωπικότητες, καθίσταται πασιφανές ότι η υλοποίηση μιά πολιτική σε λάθος κατεύθυνση ή η ανυπαρξία πολιτικής απλώς ζημιώνει την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, την Ρωμιοσύνη όπου γής !
Κι είναι αυτή η θεμελιακά εσφαλμένη προσέγγιση εκείνη που θεωρεί ότι το Εθνικό κέντρο είναι η Αθήνα και συνεπώς οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή ενέργεια συντονισμού πρέπει να βρίσκεται στα χέρια της Ελλαδικής Κυβέρνησης και να συντονίζεται από τον γνωστό αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό της Χώρας μας !
Τούτη η κατ’ αρχήν γιά πολλούς αυτονόητη αρχή, ως ανόητο δογματικής φύσης δεδομένο, εμποδίζει την άσκηση πολιτικών εξωτερικής διπλωματίας πέραν από τις περιχαρακωμένες δυνατότητες των πρεσβειών.
Και επιπρόσθετα οικονομικών, εμπορικών, πολιτισμικών, πολιτιστικών, εκκλησιαστικών, εκπαιδευτικών, γλωσσικών, κοινωνικών- ιατρικών πολιτικών συνεργασίας τόσο μεταξύ της Ρωμιοσύνης στα πέρατα της Οικουμένης με αλληλεπιδράσεις με αλληλοσυντονισμό και συνεργασίες μεταξύ τους, όσο και τα δύο Ελληνικά κράτη , τόσο το Ελλαδικό, όσο και με το Κυπριακό !
Τι προϋποθέτει αυτό ;
Προϋποθέτει την παραδοχή μιάς πανάρχαιας Ελληνικής Αρχής και βιωμένης σ’ όλους τους αιώνες πρακτικής :
Την παραδοχή ότι οι Έλληνες, οι Ρωμιοί στην ιστορική μας διαχρονική παρουσία λειτουργήσαμε ως Πολύκεντρο !
Και μάλιστα ανταγωνιστικό πολύκεντρο !
Στους κλασσικούς χρόνους ισχυρά κέντρα η Αθήνα αλλά κι η Σπάρτη, η Κόρινθος αλλά κι η Θήβα, η Έφεσσος και δίπλα η Μίλητος, οι Συρακούσες κι ο Τάραντας, και ούτω καθεξής.
Στους Αλεξανδρινούς χρόνους, η Αλεξάνδρεια κι η Αντιόχεια, η Πέργαμος κι η Έφεσσος, η Θεσσαλονίκη κι η Νικόπολη στους χρόνους της Ρωμέικης Χριστιανικής Αυτοκρατορίας η Κωνστσντινούπολη αλλά κι η Αλεξάνδρεια, η Νίκαια και η Τραπεζούντα, τα Ιεροσόλυμα και η Ραβέννα, η Αντιόχεια και η Καισάρεια, η Θεσσαλονίκη και η Σμύρνη, το Δυρράχιο κι η Χερσώνα !
Κι εάν μπεί κανείς στους σκοτεινούς χρόνους της σκλαβιάς, με το φανάρι της έρευνας, σαν τον Διογένη, θα βρεί τέτοια κέντρα ανυπότακτων Ρωμιών στη Βενετιά και την Τεργέστη, στη Βιέννη και τη Λειψία, στην Οδησσό και το Βουκουρέστι, στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη, στη Λόντρα και στα Παρίσια !
Πολύκεντρο !
Πολύκεντρο στους αιώνες !
Κι ανταγωνιστικό πολύκεντρο !
Πολλές φορές με εξοντωτικές διαθέσεις !
Αλλά πολύκεντρο.
Τούτη η ανιστόρητη θεώρηση ότι τάχα η Αθήνα είναι η μοναδική Μητρόπολη του Ελληνισμού, θεώρηση που την θέτει σε αντιπαλότητα με την Θεσσαλονίκη.
Ναι δυστυχώς και με την Θεσσαλονίκη , σε ένα συμπλεγματικό σήμερα που αδικεί τον τόπο,
αλλοίθωρη θεώρηση που δεν της επιτρέπει να ιδεί τους ορίζοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, τις απίστευτες δυνατότητες στην Αφρική του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, την πύκνωση ισχύος εκκλησιαστικης στην Ιερουσαλήμ όπου παλεύει η Αγιοταφική Αδελφότητα γιά να κυματίζει η σημαία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων !
Ναι δυστυχώς αυτή η κοντόθωρη ματιά του μικρομεγαλισμού των Αθηνών δεν επιτρέπει στους περιοίκους της πλατείας Κολωνακίου να αξιοποιήσουν την σωρευμένη ισχύ δεκάδων χιλιάδων Ελλήνων Καθηγητών στα Πανεστήμια των ΗΠΑ, της Αυστραλίας, της Ευρώπης.
Δεν δημιουργεί τις προυποθέσεις της βέλτιστης συνεργασίας με τους εφοπλιστές του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης, με τους ισχυρούς επιχειρηματίες του Σικάγου, της Μελβούρνης, του Σίδνευ, της Πραιτόριας, της Μόσχας.
Κι έτσι το πανίσχυρο πλεονέκτημα ενός Λαού που θαλασσομάχεται τις αντιξοότητες των αιώνων, της κληρονομιάς του θαλασσοπόρου Οδυσσέα, της δημοκρατίας του Περικλή, της φιλοσοφίας του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του αθλητισμού της Ολυμπίας, της κληρονομιάς της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης, της διαδρομής του Αποστόλου Παύλου, της θεολογίας του Χρυσοστόμου, της απαράμιλλης τέχνης Ικτίνου και Καλλικράτη, της γλυπτικής του Πραξιτέλη, της αρχιτεκτονικής Ανθεμίου και Ισιδώρου, της χειρός Μανουήλ του Πανσέληνου, των καλλιγραφικών εργαστηρίων του Σινά και του Αγίου Όρους, τούτο, και πόσα άλλα, ατελεύτητος ο κατάλογος, αυτό το πανίσχυρο συνδυαστικό όπλο, αφίεται για διαχείριση εις χείρας αλλοτρίων !
Έχει σημασία από πού βλέπεις τον κόσμο !
Είναι καθοριστική η άπ-οψη !
Είναι κρίσιμο το πώς βλέπεις τον κόσμο !
Είναι καθοριστική η αυτοπεποίθεση !
Άλλο το αισθάνεσαι ως μικροελλαδίτης
ότι το Καστελλόριζο είναι μακριά.
Κι άλλο να συνομιλείς , συνεργάζεσαι , συντονίζεσαι με τον Ελληνισμό της Οικουμένης, την Ρωμιοσύνη της Αυστραλίας, της Ουρουγουάης και της Βραζιλίας, του Μπακού της Κασπίας και της Ραιθώ στην Ερυθρά, των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και του Παναμά, της Σουηδίας αλλά και των Γκρεκάνων της Κάτω Ιταλίας – της Μεγάλης Ελλάδας, με τους Ρωμιούς στη Βηρυττό και στα παρχάρια του Πόντου, στα Πανεπιστήμια του Καίμπριτζ και το Χαρβαρντ και στο Σίτυ του Λονδίνου.
Φαίνεται να έχει μιά διαφορά !
Άλλο η στενο – χωρία κι η μικρο- ψυχία βολεμένων
Κι άλλο η ευρυχωρία των ανοιχτών οριζόντων, της θαλασσοπλοίας , της διακινδύνευσης στα κύμματα των αιώνων !
Διαφορά ορίζοντος !
ΥΓ. Εν τω επανέρχεσθαι, η ολοκλήρωσις με πρόταση !
