Της 21ης του Απρίλη
Συνειρμοί
Μετρημένες ήταν οι λέξεις του.
Σταράτες οι κουβέντες του.
Άντρας παλιάς κοπής.
Οι παλιοί λέγαν πώς είχε μπέσα ,
πώς να το πώ ,
είχε λόγο κι όταν έλεγε κάτι δεν έκανε πίσω.
Δεν πολιομιλούσε γιά τον εαυτό του.
Απ’ τους άλλους μαθαίναμε, ακόμη μαθαίνουμε τα της βιοτής του.
Και μιά καλή Δευτέρα, μέρα Πασχαλινή, τ’ Απρίλη μέρα λιόλουστη, έστησε ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη, είχε έγνοια να παραθέσει το γεύμα στον Άγγελο Αγγελούση, πρώην Υπουργό της Κυβέρνησης του Γέρου της Δημοκρατίας, του Γεωργίου Παπανδρέου, έντιμου κι αδιάφθορου Πολιτικού, που έλαχε να ‘ναι και ανάδοχός μου, ψηλά στα Κάστρα στη Σαλονίκη το γεύμα , στο περίφημο μπαλκόνι του μερακλή Σαίτη, είχε στην παρέα τον πολυτάλαντο φίλο του παπά Γρηγόρη τον Σερενίδη του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά κι η συζήτηση, από το πρώτο κιόλας ποτήρι κρασιού, περιστράφηκε στη Χούντα των Συνταγματαρχών, η μέρα βλέπεις ήταν επετειακή και αποφράδα σαν και σήμερα.
Το πρώτον ο πρώην Υπουργός ξόμπλιασε με λεπτομέρειες την σύλληψή του από τους επίορκους στρατιωτικούς, τοποθέτησε την υπόθεση στο χρόνο, βάδιζε η Χώρα και τότε όπως και τώρα σε εκλογές, είχε προετοιμαστεί η διθυραμβική είσοδος στη Θεσσαλονίκη του Αρχηγού της Ένωσης Κέντρου και οι επίορκοι έδρασαν αντισυνταγματικά και προδοτικά καταλύοντας την Δημοκρατία με τις πλάτες του Βασιλεύοντος Γκλύξμπουρκ και τις σφαλερές πολιτικές των Αμερικανών, πολιτικές γιά τις οποίες ζήτησε συγγνώμην από τον Ελληνικό Λαό ο Πρόεδρος Μπίλ Κλίντον στην Αθήνα τριάντα πέντε χρόνους μετά ! Κι ύστερα μας ανιστόρησε τα της εξορίας στο κυκλαδονήσι αρχικά, την Ανάφη, και ύστερα στα ορεινά καντούνια της Αρκαδίας, κι εξιστόρησε με λεπτομέρειες τα της Αποστασίας που είχε προηγηθεί , τις προτάσεις εξαγοράς του από το σύστημα των Αποστατών γιά να σχηματιστεί η Κυβέρνηση και τα της Μεταπολίτευσης !
Και καθώς η συζήτηση άπλωσε κι ο παπά Γρηγόρης θυμήθηκε την εκτενή δέηση του εκδιωθέντος από την Χούντα και πολλά παθόντος από την Χωροφυλακή παπά Μανώλη ο οποίος , επιστρέψας από την Γερμανία, λειτουργούσε στους Βλατάδες, μετά την πτώση της Δικτατορίας που επισυνέβη λόγω της Προδοσίας που οδήγησε στην τραγωδία της Κύπρου, μνημόνευε “των Σωμάτων Ασφαλείας, πλήν της κατηραμένης Βασιλικής Χωροφυλακής”,
ο κυρ Ηλίας , λοιπόν, υποχρεώθηκε να καταθέσει το δικό του οβολό στο τραπέζι της Δημοκρατίας κι ανακάλεσε στη μνήμη του περιστατικά της επτάχρονης εκτροπής που κατέληξε σε Γολγοθά και Σταυρό γιά την Μεγαλόνησο, που συνεχίζεται πενήντα χρόνους μετά, και γλαφυρά μας διηγήθηκε την βραδιά στη Νεάπολη όπου, καθώς οι παρέες πιάσαν εν χορώ να τραγουδούν τα ωραία λαικά του Θεοδωράκη, κατέληξαν σε κυνηγητό στα σοκάκια της πόλης με τα περιπολικά της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής , σφυρίγματα, σειρήνες, κουμμούνια, πιάστε τους, κι ο Μανώλης , αγιογράφος της οδού Εγνατίας, διέφυγε κρατώντας ως τρόπαιο το πηλίκιο του χωροφύλακα, κι ύστερα το απίθανο περιστατικό στην ιστορική ταβέρνα Ντάλια , στην καρδιά της Θεσσαλονίκης κοντά στην Καμάρα , όπου οι πελάτες πηδούσαν από τα παράθυρα πανικόβλητοι, καθώς ένας θεοπάλαβος συνδαιτημόνας είχε σηκωθεί όρθριος και καθύβριζε την Χούντα και τους πρωταιτίους της, και κατέληξε στην νυχτερινή κλήση του στις 12.00 , μεσάνυχτα, να παρουσιαστεί στα κεντρικά της Εθνικής Ασφάλειας Βορείου Ελλάδος, απ’ όπου αφέθηκε στις 8.00 το πρωί , πολλά παθών, από τα οποία αξιολόγησε ως σημαντικότερη την άμεση απειλή που διατυπώθηκε από τα χείλη του Διευθυντή Ασφαλίτη, απειλή γιά τους δυό του γιούς τότε μαθητές του Α’ Γυμνασίου Σερρών !
Είχε προστεθεί στην ομήγυρη κι ο ρέκτης επιχειρηματίας της εστίασης ο Σαίτης, παρήγγειλε ένα μοσχάτο Λήμνου γιά απεριτίφ, κι ο πατέρας έπρεπε να συνοδέψει τον σύντεκνό του πρώην Υπουργό στο αεροδρόμιο , αλλά την συζήτηση κι όσα υποχρεώθηκε να συνεισφέρει δεν θα την έκλεινε χωρίς συμπέρασμα , κατά το έθος, στράφηκε να χαρεί τον Θερμαικό που στραφτάλιζε από την μεσημεριανή αντηλιά, να χαρεί τον περήφανο Έλυμπο που κρατούσε χιόνι στις κορφές, την ομορφιά της Πόλης που απλωνόταν στα πόδια μας, και είπε :
“Δημοκρατία δεν υπάρχει
χωρίς Διαφάνεια και χωρίς Δικαιοσύνη !
Ακούς ;
Κράτα το στο νού σου !
Και Πολιτική δεν νοείται
χωρίς Αξιοπρέπεια !
Ακούς ;
Φύλαξέ το στην καρδιά σου !
Πολιτικός που είναι αναξιοπρεπής
και γαντζώνεται σε καρέκλες
γιά δόξες και συμφέροντα ,
είναι Ανάξιος και της Πολιτικής
και της Δημοκρατίας !”
Τον σκέφτομαι συνεχώς τούτες τις πονηρές μέρες …
Έρρωσθε !
Παρουσιάστηκε το βιβλίο του Μάρκου Μπόλαρη: «Πολιτική του Τόπου – Ποιητική του Τρόπου»
