Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης
Του Αποστόλου Θαδδαίου μαθητές , στο μοιράδι των Δώδεκα Αποστόλων η Αρμενία του Αγίου Θαδδαίου κλήρος, κι ύστερα ο Γρηγόριος ήταν ο Φωτιστής των Αρμενίων που πήρε την σκυτάλη και στα βουνά της Ανατολίας κήρυξε , βουνά και κάμπους, ριζοβούνια και βουνοκορφές, μαρτύρησε και βασανίστηκε, μήνυμα ελπίδας , πίστης κι αγάπης στον Λαό των Αρμενίων έφερε, ο Θεός ενανθρώπισε και θανάτων τον θάνατος κατήργησε,
ρίζωσε ο Λόγος, η Αρμενία δίκαιο Σ καυχιέται πως είναι το πρώτο κράτος στον κόσμο που ανακηρύχτηκε χριστιανικό, στις αρχές του τέταρτου αιώνα, κι κι ήταν μέχρι την Σύνοδο της ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ ένα σώμα μιά ψυχή με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, ύστερα έγινε σχίσμα , οι πολλοί των Ανατολικών τάχθηκαν κατά των αποφάσεων – δογμάτων της Χαλκηδόνας ,
μιά παράλληλη πορεία αρχίζει , πριν καλά να το συνειδητοποιήσουν καταιγίδα σηκώνεται από την έρημα, Μουσουλμάνοι καβαλάρηδες Άραβες εμφανίζονται στο προσκήνιο, οι γείτονες Πέρσες εξισλαμίζονται, αιώνες πολέμων , οι Αρμένιοι στο πλευρό των Ρωμιών, η Κωνσταντινούπολη κρατά, την πλημμυρίδα θα ανασχέσουν, μα να οι Τούρκοι , να οι Μογγόλοι , ξανά και ξανά , οι Τούρκοι με ορμή την θέση της Ρωμέικης Αυτοκρατορίας , της Ανατολικής , αυτής που οι Δυτικοί ιστοριογράφοι την είπαν Βυζαντινή , με δολιότητα ,
τα πρωτοτόκια γιά να σφετεριστούν του ονόματος της Ρωμιοσύνης, κι οι Χριστιανοί υπόδουλοι , αιώνες κι αιώνες , οι Κόπτες στην Αίγυπτο, οι Ιακωβίτες κι οι Συροορθόδοξοι στη Συρία και τον Λίβανο, οι Μαρωνίτες στον Λίβανο , οι Ασσύριοι κι οι Χαλδαίοι στο Ιράκ,
Συρορθόδοξοι στην Ινδία, Αρμένιοι στην Αρμενία , την Μικρασία, τα Ιεροσόλυμα, Αιθίοπες στην Αφρική , κι οι Ορθόδοξοι , σ’ όλη την Αυτοκρατορία, από την Ιορδανία και τα Ιεροσόλυμα, το Σινά, τον Λίβανο και την Συρία , την Αίγυπτο και την Λιβυή , την Μικρασία και τον Πόντο, τα Βαλκάνια, τον Καύκασο, την Γεωργία και την Ρωσσία,
σκιαγραφώ, νάτη
η γεωγραφία των Χριστιανών της Ανατολής,
υπόδουλοι και ραγιάδες οι πρώην περήφανοι Ρωμαίοι, του Μεγαλέξανδρου η γενιά, της ατίμητης Ελληνίδας γλώσσας οι μέτοχοι, θύελλες και καταιγίδες αντιμετώπισαν, αλλάζω τον χρόνο του ρήματος, συνεχίζουν ν’ αντιμετωπίζουν, στην Ινδία από φανατικούς Ινδουιστές, στην Αίγυπτο , στο Ιράκ από αιμοδιψείς τζιχαντιστές, γενοκτονίες αφανισμού αντιμετώπισαν, αντιμετωπίζουν, κι
είναι αμείλικτη η πρόκληση, αδήριτη η ανάγκη
γιά μιά Πολιτική συνεργειών,
γιά μια ρεαλιστική στρατηγική αδερφικής συνεργασίας ,
γιά μια Πολιτική που εκπονεί και υλοποιεί
μια Διπλωματία των Εκκλησιών ,
μιά συνεργασία των διεστώτων,
μιά Διπλωματία όπου καλούνται να την υπηρετήσουν
Κράτη και Εκκλησίες., Δόγματα και Θρησκεύματα,
καθώς οι πολιτικές αφανισμού των αρχαίων Χριστιανικών Κοινοτήτων βρίσκονται σε εξέλιξη κι είναι άνθρωποι , συμπολίτες μας σε τούτο το παγκόσμιο χωριό , μόνοι κι αβοήθητοι απέναντι σε πολιτικές φανατισμού κι αφανισμού, όταν ημείς περί άλλα τυρβάζουμε, νίπτοντας ποντιοπιλατικώς τας χείρας μας !
Λίγες σκέψεις εκθέτω μετά από την επίσκεψη στην Έδρα του Καθολικού της Αρμενίας (τίτλος ισοδύναμος με τον του Πατριάρχου) και την εξαιρετική συζήτηση με τον Αρχιεπίσκοπο κ, Νάθα, Διευθυντή των Διεθνών Σχέσεων της Μητρός Έδρας των Αρμενίων, στο Ετσμιατσίν , όπου η έδρα του Καθολικού , ο οποίους απουσίαζε σε ταξίδι στο εξωτερικό .
Η πρόκληση των συνεργειών ,
αδερφοί , είναι παρούσα,
ως απαρχή , ως κρίσιμη κι απαραίτητη πολιτική βοηθείας και σωτηρίας ταπεινών και καταφρονεμένων,
ως έξοδος προς συνάντηση ανθρώπων , ήγουν , έξοδος από τον αυτάρεσκο, ναρκισσιστικό επαρχιωτισμό μας
ως ελάχιστη υποχρέωση εκδήλωσης αγάπης και συμπαράστασης στον εμπεσόντα στους ληστές , θυμηθείτε, ο Καλός Σαμαρείτης αλλόδοξος των Ιουδαίων υπήρχε,
κι ο νύν καιρός ευάρεστος κι ευπρόσδεκτος υπάρχει!
