Στο επίκεντρο του ενδιαφέρον του λαού της περιοχής που βιώνει την επέλαση των επιχειρηματικών ομίλων στο πλαίσιο της “πράσινης ανάπτυξης”, βρέθηκε η εκδήλωση της ΤΟ Σερρών του ΚΚΕ με θέμα «Μπορούν να συνυπάρξουν η προστασία του περιβάλλοντος, η υγεία και η ποιότητα ζωής με την ανάπτυξη της “πράσινης” επιχειρηματικότητας μέσα στο πλαίσιο της “Πράσινης Ευρωπαϊκής Συμφωνίας”;».
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στην αίθουσα πολιτισμού του δήμου Σερρών (πρώην ΚΕΔΗΣ). Μίλησαν ο Βασίλης Μπέλλος, πολιτικός μηχανικός, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, και η δρ Ευαγγελία Παπαφιλίππου – Πέννου, γεωλόγος.
Παρεμβάσεις έκαναν ο Απόστολος Βλάχος, από τον Πολιτιστικό Περιβαλλοντικό Σύλλογο Αχλαδοχωρίου «Ο Κρουσοβίτης», ο Θανάσης Μπόικος από την Κίνηση Πολιτών Σερρών «Γη και Ελευθερία» που έχουν μπει στον αγώνα για την ενημέρωση του λαού της περιοχής και την οργάνωση της πάλης του, αλλά και αγρότες και κτηνοτρόφοι της περιοχής που βλέπουν την αγροτική γη, τα βοσκοτόπια, να αποσύρονται από την γεωργική και κτηνοτροφική αξιοποίηση, για να “σπαρθούν” με φωτοβολταϊκά και να “φυτευτούν” ανεμογεννήτριες. Με αποτέλεσμα οι κτηνοτρόφοι να πουλούν τα ζώα τους αφού με την αλλαγή χρήσης γης θυσιάζονται εκατομμύρια στρέμματα βοσκοτόπων και δεν αντέχουν το κόστος της διατροφής τους λόγω της αναγκαστικής σ.
Όλοι τους αναγνώρισαν την ανάγκη συντονισμού των δράσεων που αναπτύσσονται στις επίμαχες περιοχές, και την κλιμάκωση του αγώνα για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος από τη λεηλασία που επιχειρούν οι διάφοροι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Εισηγητικά η Φιλιώ Σαραντίδου, Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας με τη Λαϊκή Συσπείρωση και μέλος της ΤΕ Σερρών του ΚΚΕ, σχολίασε σκωπτικά τις συνδιασκέψεις, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, που προηγήθηκαν και συνεχίζονται για την υιοθέτηση συγκεκριμένων μέτρων για τη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος λέγοντας ότι «ποτέ άλλοτε το περιβάλλον δεν είχε τόσους φίλους».
Αναφέρθηκε στον πακτωλό χρημάτων που δίνεται για την «πράσινη μετάβαση» στη χώρα μας και στους πανηγυρισμούς του πρωθυπουργού, σημειώνοντας ότι την ίδια ώρα «πάνω από το 40% του πληθυσμού στην Ελλάδα δηλώνει ότι τον τελευταίο χρόνο άφησε 1 – 2 λογαριασμούς ρεύματος απλήρωτους, ενώ πάνω από το 25% δηλώνει ότι δεν μπορεί να ζεστάνει ή να δροσίσει επαρκώς το σπίτι του. Συνολικά οι οφειλές από απλήρωτους λογαριασμούς ρεύματος ξεπερνούν τα 500 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ενώ πάνω από 200.000 νοικοκυριά ζουν με την απειλή της διακοπής του ρεύματος…».
Αναφερόμενη στους σχεδιασμούς που εξελίσσονται στην ΠΕ Σερρών, παρουσίασε στοιχεία για τη χρήση γης και την χωροταξία της. Σύμφωνα με αυτά, το 47% είναι καλλιεργούμενες εκτάσεις. Γύρω υπάρχουν τα όροι Μπέλες, Βροντούς, Αλί Μποντούς, Μενοίκιο, Παγγαίο, Κερδύλια, Βερτίσκος, περιοχές που το 21% είναι δασικές εκτάσεις ενώ το υπόλοιπο αποτελεί βοσκοτόπους. Για όλες αυτές τις περιοχές υπήρχαν παλιότερες έτοιμες διαχειριστικές μελέτες Προστασίας, για το Εθνικό Πάρκο της περιοχής του Μπέλες με την Λίμνη Κερκίνη, για τον Σφαγνώνα του όρους Λαιλιάς, για το μοναδικού γεωλογικού φαινομένου όρος Μενοίκιο. Ο πληθυσμός της υπαίθρου ασχολείται κατά κύριο λόγω με την γεωργία και την κτηνοτροφία, ενώ στις περιοχές οικολογικού ενδιαφέροντος με τον ήπιο οικοτουρισμό.
Στον αντίποδα όλων αυτών τι προτείνουν Κυβέρνηση, ΥΠΕΝ, Αποκεντρωμένη Διοίκηση και Περιφέρεια; Να εγκρίνουμε με διαδικασίες fast track εκατοντάδες Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την κατασκευή Αιολικών (κυρίως Σιντική, Λαιλια, Ορεινή, Ξηρότοπο) και Φωτοβολταϊκών πάρκων χιλιάδων στρεμμάτων (Μενοίκιο φαραωνικό πάρκο των 580.000 πανελς, Σφελινό), για την εγκατάσταση εκατοντάδων πυλώνων μεταφοράς, για την κατασκευή αποθηκών ενέργειας (από την Περιοχή στην Προσοτσάνη μέχρι την περιοχή στους Πρόποδες του Παγγαίου), μελέτες για λατομεία (Λαϊλιά) και μονάδες παραγωγής βιοαερίου αναερόβιας χώνεψης σε ανοιχτές χωμάτινες δεξαμενές (ΒΙΠΕ, Δασοχώρι, Βισαλτία).
Αυτή η άναρχη εγκατάσταση τέτοιων Πράσινων επενδύσεων, η βίαιη αλλαγή χρήσης γης που αλλάζει στο σύνολό της την γεωμορφολογία της περιοχής μας μπορεί να βοηθήσει την αγροτοδιατροφική επάρκεια, την ενεργειακή φτώχεια, την προστασία της βιοποικιλότητας, το περιβάλλον;»
Ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει καμία διάθεση δαιμονοποίησης των ΑΠΕ ως τεχνολογία. Και ανέδειξε πως όλα αυτά όμως γίνονται χωρίς κεντρικό σχεδιασμό χωρίς να έχουν προβλεφθεί και υλοποιηθεί μελέτες για την κατασκευή των απαραίτητων υποδομών, απλά μετατρέπουν την περιοχή σε ένα απέραντο βιομηχανικό τοπίο.
Ανέδειξε επίσης ότι την ώρα που πέφτουν βροχή οι αδειοδοτήσεις για έργα ΑΠΕ, απεντάσσονται από το ΕΣΠΑ αντιπλημμυρικά έργα που τόσο ανάγκη έχει η περιοχή λόγω της πλούσιας λεκάνης του Στρυμόνα. Πχ, τα αντιπλημμυρικά της Ευκαρπίας και της Σησαμιάς. Μόλις μετά βίας ήρθε και μια μελέτη για το 2ο Αρδευτικό Σερρών, ένα δίκτυο απαρχαιωμένο που στην ίδια την εισήγηση τονίζεται ότι έχει να γίνει σοβαρή παρέμβαση εδώ και 70 χρόνια.
Η Ευαγγελία Παπαφιλίππου – Πέννου, αναφέρθηκε στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τα μεγάλα τεχνικά έργα στην ταφρολεκάνη των Σερρών. Όπως είπε οι θετικές επιπτώσεις των ανθρωπογενών επεμβάσεων που συνέβαλαν στην αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων, προκάλεσαν αρνητικές ανατροπές στην φυσική εξέλιξη του υδρογραφικού συστήματος και γενικότερα στο ανάγλυφό της. Ενδεικτικά ανέφερε ότι η αποξήρανση της λίμνης του Αχινού και η σύγχρονη δημιουργία της τεχνητής λίμνης Κερκίνης, είχε ως αποτέλεσμα την ενεργοποίηση διαβρωτικών διεργασιών και την πρόκληση αλλαγών σε φυσικές καταστάσεις.
Για να ενισχύσει την θέση που λέει ότι όταν γίνονται μεγάλες παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον, αναπόφευκτα θα προκληθούν σημαντικές επιπτώσεις στη γεωμορφολογία και στο κλίμα της περιοχής. Όπως για παράδειγμα, αλλαγές στα επιφανειακά και υπόγεια νερά, στα σπήλαια του Σιδηροκάστρου, του Αη Γιάννη και της Αλιστράτης. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για πάρκα που θα αλλάξουν εντελώς τη γεωμορφολογία της περιοχής.
Ο Βασίλης Μπέλλος μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στο λεγόμενο «Πράσινο New Deal» της ΕΕ, που παρουσιάστηκε ως ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και γενικότερα της υποβάθμισης του περιβάλλοντος. Και μίλησε για “πράσινη υποκρισία”.
«Ξαφνικά όλοι θυμήθηκαν το περιβάλλον. Επιχειρηματίες που στα εργοστάσιά τους η διαχείριση των απορριμμάτων είναι ένα ενοχλητικό κόστος. Εφοπλιστές που μιλάνε για πράσινη ναυτιλία. Αστικό πολιτικό προσωπικό που έχει ψηφίσει όλους τους δασοκτόνους και αντιπεριβαλλοντικούς νόμους. Η πράσινη φιλολογία δεν έχει να κάνει με την προστασία του περιβάλλοντος», είπε. Αναφερόμενος στο ιδεολογικό εποικοδόμημα της κλιματικής αλλαγής, είπε ότι «δημιουργείται ένα κλίμα υστερίας με στόχο την προώθηση ιδιαίτερων συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Σ’ αυτό αντανακλάται η διαμάχη επιχειρηματικών συμφερόντων και ιμπεριαλιστικών κέντρων. Άλλωστε η ορολογία που χρησιμοποιείται είναι βαθιά πολιτική και όχι επιστημονική».
Αναφέρθηκε στα χιλιάδες στρέμματα γης που ενώ θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν γεμίζουν με πάνελ, τονίζοντας ότι η διαβάθμιση της γεωργικής γης σε υψηλής και χαμηλής παραγωγικότητας έχει να κάνει με την κερδοφορία των ομίλων και όχι με τις κοινωνικές και διατροφικές ανάγκες του λαού μας.
Για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών ανέφερε ότι καταστρέφονται βουνά και σε πολλές περιοχές αλλάζουν οι χρήσεις γης.
Τόνισε ότι όλα τα αστικά κόμματα, στρατηγικά συγκλίνουν, παρόλες σε διαφορές τους, στη στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, στη διασφάλιση του σημερινού τρόπου παραγωγής της κοινωνίας του κέρδους.
Και ξεκαθάρισε πως στο σημερινό κοινωνικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος, που να εξασφαλίζει την ισόρροπη σχέση ανάμεσα στο περιβάλλον και την κοινωνική δραστηριότητα. Οι όροι της Πράσινης Μετάβασης της ΕΕ, δηλαδή η εμπορευματοποίηση της γης, του νερού των δασών, της ενέργειας, της υγείας, της ίδιας της εργατικής δύναμης, υπονομεύουν την ισόρροπη σχέση ανθρώπινης παραγωγικής δραστηριότητας και περιβάλλοντος.
Για την εξασφάλιση μιας ισόρροπης σχέσης απαιτείται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, μια οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας που θα έχει ως κριτήριο την ολόπλευρη ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών.
