Η 19η Μαΐου, Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, έχει θεσπιστεί για την απόδοση τιμών στα τραγικά θύματα, αλλά και για να μας θυμίζει ακριβώς μια εκκρεμότητα: Το γεγονός ότι η γενοκτονία αυτή δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένη από όλους.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τι συνέβη την περίοδο 1914-1923. Πώς χάθηκαν ελληνικές κοινότητες που βρίσκονταν στην περιοχή για τρεις χιλιετίες, διατηρώντας πανάρχαια ελληνικά έθιμα και πολιτισμικά στοιχεία. Περί τους 353.000 Έλληνες του Πόντου εκτοπίστηκαν και εξολοθρεύτηκαν με μαζικές σφαγές, εν ψυχρώ φόνους, αλλά και με επιτηδευμένη έκθεση σε εξουθενωτικές κακουχίες, σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια και εξοντωτική καταναγκαστική εργασία. Αιτία ήταν η επιχείρηση εθνικής καθαρότητας της Τουρκίας κατά τη μετάβασή της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στο νεώτερο τουρκικό κράτος στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αμέσως μετά με την επιβολή του Κεμαλισμού ως το 1923. Μια εθνική καθαρότητα που την πλήρωσαν οι γηγενείς Έλληνες του Πόντου, οι οποίοι αποτελούσαν έναν από τους αρχαιότερους πληθυσμούς που είχε ακμάσει στην περιοχή.
Η δέσμευση για μνήμη της γενοκτονίας είναι μια κίνηση όχι μόνο προς το παρελθόν, αλλά και προς το μέλλον. Το να μνημονεύει η ανθρωπότητα τα πολύ τραυματικά γεγονότα του παρελθόντος είναι ο μόνος τρόπος να μην τα διαπράξει ξανά.
