«Κάθε φορά που νύχτωνε στον Παράδεισο, ο Άγιος Πέτρος, έκλεινε τα θυρόφυλλα και μετρούσε στα τεφτέρια του πόσοι είχανε εισέλθει στον Παράδεισο.
Ύστερα έβαζε τα ονόματά τους δίπλα σε εκείνους που ήδη ήταν μέσα από καιρό και έβρισκε τον αριθμό.
Την επόμενη μέρα μετρούσε πάλι τους παραδεισένιους ανθρώπους και πήγαινε να ανοίξει την πόρτα. Μα για καιρό έβλεπε τούτο το παράδοξο:
Ενώ αποβραδίς είχε μετρήσει πως αυτοί που είχαν μπει στον Παράδεισο ήταν δέκα, την άλλη μέρα μετρούσε άλλους 3 παραπάνω.
Μα πως γίνεται αυτό σκεφτόταν.
– Αποφάσισε να πάει στον αφέντη Χριστό και να Του πει αυτό που τον απασχολεί.
-Να φυλάξεις βάρδια είπε ο Χριστός και ο Άγιος έσκυψε το κεφάλι και γύρισε στο διακόνημά του.
Το ίδιο βράδυ ο Απόστολος του Θεού φύλαξε κατά την προσταγή του Χριστού και σαν ξημέρωσε είχε έτοιμη την απάντηση.
– Τον ρώτησε λοιπόν ο Κύριος, τι συμβαίνει…
– Το βράδυ… Κύριε… που κλείνει ο Παράδεισος ανεβαίνει η Μάνα Σου στα τείχη και βάζει τους ανθρώπους από εκεί».
Αυτή είναι η δύναμη της Παναγίας μας!
Μία πανίσχυρη προσευχή:
Θυμήσου, Κεχαριτωμένη Παρθένε Μαρία, ότι ποτέ δεν έμεινε αβοήθητος, όποιος προσέτρεξε στη δική Σου προστασία, ικέτεψε τη δική Σου βοήθεια, ή αναζήτησε τη δική Σου μεσιτεία.
Εμπνευσμένος από αυτήν την εμπιστοσύνη,
προστρέχω σε Σένα, Παρθένε των Παρθένων,
Μητέρα μου, σε Σένα έρχομαι,
μπροστά Σου στέκομαι,
αμαρτωλός-η και μετανοημένος-η.
Ω, Μητέρα του Ενσαρκωμένου Λόγου!
Μην περιφρονήσεις τις παρακλήσεις μου,
αλλά κατά το έλεός Σου, εισάκουσέ με.
Αμήν📿
Να λες «ευχαριστώ» για αuτά που έχεις. Στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδоμένо
