Μάρκος Μπόλαρης: Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα …
μας διαβεβαιώνει ο Οδυσσέας του Αιγαίου ,
ήγουν ο νεότερος , ενώ ο άλλος, ο παλιότερος , εννοώ ο πολυμήχανος που τον τραγούδησε ο Όμηρος, είναι του Ιονίου ο Οδυσσέας.
Το κατέχουν αυτό βιωματικά οι Έλληνες, απ’ τους παλιούς καιρούς, ψαρεύοντας πως έρχεται η θάλασσα, πως εάν δεν βραχεί η βράκα σου ψάρι δεν έχει,
γιαυτό μαθητές λογίζονται στους αιώνες του Οδυσσέα , της θάλασσας σκολιαρούδια, αρμυρισμένοι κωπηλάτες , ηλιοκαμένα αρμενάκια, της ναυτοσύνης ισνάφια, στα πέλαγα, θαλάσσης το ερυθραίον πέλαγος, στους ωκεανούς ν’ αντιμάχονται της Σκύλας και της Χάρυβδης την ανθρωποβόρο μάνητα,
των Λωτοφάγων την έλξη της αμνημοσύνης, της Καλυψώς τα ερωτικά θέλγητρα, του Κύκλωπα την ακόρεστη βουλιμία, την οργή του Ποσειδώνα, των συντρόφων την θανατερή πονηρία, των Σειρήνων την γλυκερή ανθρωποκτόνο παγίδα , πολλοί οι κλητοί , λίγοι φτάνουν στην Ιθάκη, μα το ταξίδι συνεχίζεται …
Έτσι κι αλλιώς ,
Έτσι σοφός που έγινες , με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες , η Ιθάκες τι σημαίνουν,
σχολιάζει ο Αλεξανδρινός ποιητής , επικαλούμενος τον Όμηρο για τον άνδρα που την μοίρα του ξομπλιάζει , αυτόν όστις πολλών ανθρώπων ανθρώπων άστεα ίδε και νόον έγνω .
Δεμένη η μοίρα τούτου του λαού με τον αρμυρό πόντο, αύτη και γαρ η θάλασσα η μεγάλη και ευρύχωρος , αλληλεξαρτώμενη η ιστορία του από τα πλάτια των οριζόντων του, διό και γενάρχης των Ελλήνων ο γερό Όμηρος, τους πόθους και τα πόνους ζωγράφισε , τι λέω , τα ζωγραφίζει και τα νυν με χρώματα ανεξίτηλα, σα της Κνωσσός και του Ακρωτηρίου της Θήρας τις νωπογραφίες , τους θαλασσινούς αγώνες και τις αστοχίες εν πλώρη, τα πάθη και τα λάθη, πάθη έως και των πυλών του Άδη,
και πάλιν απ’ την αρχή, κρεμασμένος απ’ το σακατεμένο κατάρτι, το καράβι στα τάρταρα, κρεμασμένος απ’ το ξύλο του καταρτιού , μεσοπέλαγα, σφιγμένα τα δόντια , συνεχίζουμε …
Μάρκος Μπόλαρης: Τούτο , απομένει , της ιστορίας μάθημα , στέρεο και στερνό , πως όποτες οι Έλληνες τράβηξαν τα καράβια στ’ ακροθαλάσσι, όποτες παρατήσαν την ναυτοσύνη , η ιστορία τους ξενόμησε, τους ξέβρασε το κύμα ανήμπορους, ναυαγισμένους, θαλασσοτσακισμένους !
Κι εάν φλυαρώ , πρωί πρωί , μεσούντος Σεπτεμβρίου μηνός , είναι γιατί θέλω να ξομολογηθώ και να σας πω ότι στις μέρες τούτες τις δύστηνες , μέρες πρόκλησης για όλη την ανθρωπότη, στις θάλασσες και τους ωκεανούς της υφηλίου , βαπόρια κάθε λογίων,
βαπόρια ξηρού φορτίου χύδην και βαπόρια σαν κάστρα θεόρατα για μεταφορά εμπορευματοκιβωτίων, δεξαμενόπλοια για μεταφορά αργού πετρελαίου και βαπόρια για υγροποιημένο αέριο, κρουαζιερόπλοια και επιβατηγά , βαπόρια στους ωκεανούς , κάθε λιμάνι και καημός, κάθε λιμάνι κι Έλληνες , ένας στόλος περήφανος ,
ένας στόλος Ελληνόκτητος , στόλος των εφοπλιστών που κρατούν μια παράδοση αιώνων , στη Λόντρα και στη Νέα Υόρκη, στον Πειραιά και στο Λος Άντζελας, στη Μελβούρνη και την Σιγκαπούρη, στους σύγχρονους ανέμους, στις τωρινές θυελλώδεις προκλήσεις, στον σημερινό ανελέητο διεθνή ανταγωνισμό ,
χωρίς κρατικές επιχορηγήσεις, στην ευρυχωρία των ωκεανών, στην μανία των συμφερόντων, ξανά κόντρα στους Λαιστρυγονες και τους Κύκλωπες, έτι και έτι αντιμαχούντες με τις Σκύλες και τις Σειρήνες του παρόντος καιρού !
Ξανά στις θάλασσες , του Οδυσσέα γόνος , του Ομήρου σπορά ,του Θεμιστοκλή ναυτάκια, του Νέαρχου κωπηλάτες, του Μιαούλη κοντραμπαζήδες, του Κανάρη, όντες χρειαστεί, μπουρλοτιέρηδες, ξανά στα πέλαγα , στους ωκεανούς !
Μιλώντας για την ερωμένη ,πάντα, μιλώντας για τα κάλλη της, πάντα, ξαστοχείς , μακραίνει ο λόγος , μικραίνει ο χρόνος, μαγεύεσαι !
Τα όμοια κι εγώ ! Ξαστόχησα μεσοπέλαγα αρμενίζοντας του πελάγου της ιστορίας , του ωκεανού της ναυτοσύνης , του Ομήρου της ποίησης, των liberties του μεταπολεμικού άθλου στους ωκεανούς .
Γιαυτό , εξομολογούμαι πως σέβομαι ξέχωρα την επένδυση στον Πολιτισμό , την επένδυση των εφοπλιστικών κερδών, σέβομαι τα ιδρύματα που αφοσιώνονται στην Τέχνη και την Γλώσσα, την Ζωγραφική και το Θέατρο, την Αρχαιολογία και το Περιβάλλον, επένδυση στα μείζονα της ψυχής μας, ανάδειξη μιας παρακαταθήκης πολυχιλιόχρονης διαχρονίας Πολιτισμού, κι επιπρόσθετα ενασχόληση με τις προκλήσεις του παρόντος αιώνος, αρωγοί και χορηγοί στα κενά και τις αβελτηρίες ενός κράτους με κοντόθωρη προσέγγιση !
Θαρρώ πως εάν είχαν την δυνατότητα μιας οργανωμένης μεταξύ τους συνέργειας , άτυπης ή τυπικής , συνέργειας εννοώ του Πολιτισμού υπέρ και της Γλώσσας της Ελληνίδος , τότες το αποτέλεσμα θα πολλαπλασιαζόταν .
Αμή , η πρόκληση συνεχώς παρούσα, είτε καθεύδει το αρμόδιο υπουργείο είτε μη ….
Επειδή η Ελπίδα που γιορτάζουμε , μαζί με την Σοφία , την Πίστη και την Αγάπη εξακολουθούν να είναι παρούσες !
Εν πλατυσμώ οριζόντων ….
Μάρκος Μπόλαρης
Νότης Μαριάς: Τούρκος έγινε ο Ερντογάν μετά το Ψήφισμα-Ράπισμα της Ευρωβουλής
