Βορά αιματηρή , μήπως και στις κερκίδες του Κολοσαίου της τηλεθέασης και του διαδικτύου οι θεατές ικανοποιηθούν ! Ανθρώπινο λάθος … θα πούμε.
Όλοι κάνουμε λάθη , μήπως εσύ κι εγώ δεν κάνουμε ;
Το ίδιο κι αυτός !
Λές να πετύχει ;
Λές να καταφέρουμε να εκτονώσουμε
την οργή ;
Οργή που ξεχειλίζει !
Λές, τάχα, να πετύχουμε να στομώσουμε
τον θρήνο ;
Θρήνος ώς τα ουράνια !
Ο Σταθμάρχης … τάχα, μόνος φταίχτης, στην πυρά, ένοχος κακουργημάτων, ανθρώπινο δικό του λάθος,
ο Αχθοφόρος της ζωής, μεροκαματιάρης, που στα εξήντα του τον έκαναν σταθμάρχη στη Λάρισα, κομματικές αθλιότητες,
τάχα πέρασε ταχύρυθμη εκπαίδευση,
ο αχθοφόρος στο λιμάνι στα εξήντα Λιμενάρχης, άθλιοι,
κι άλλοι , Διοικητικοί και Πολιτικοί,
αθώες περιστερές,
κι οι παραιτηθέντες και οι μή που τάχα σφυρίζουν αδιάφορα,
στον αποδιοπομπαίο τράγο τα φορτώνουμε,
στο πλυντήριο παντός εγκλήματος οδεύουμε, εκλογές επί θύραις,
ο κυρίαρχος Λαός θα αποφασίσει,
ελάτε να τον παραμυθιάσουμε, στις κερκίδες του Κολοσαίου στο διαδίκτυο,
μην λέτε την Αλήθεια γιά τον αριθμό των νεκρών, αγνοούμενοι να λέτε ότι είναι,
η ξεδιαντρωπιά δεν έχει τέλος,
πλακώστε στα ξύλο και στα χημικά
τα τσογλάνια που διαμαρτύρονται στο Σύνταγμα, ακούς εκεί,
διαμαρτύρονται , τολμούν και δισμαρτύρονται γιά ένα κράτος που δεν εξασφαλίζει ούτε κάν το στοιχειώδες,
ούτε κάν την ασφάλεια της ζωής των επιβατών στο σιδηρόδρομο , των νέων παιδιών, των φοιτητών, των στρατιωτών που επιμένουν να χρησιμοποιούν το τραίνο, ακούς εκεί, διαμαρτύρονται,
που ούτε κηδείες μπορούμε να τελέσουμε,
αντισυστημικοί ,
τι φταίμε εμείς,
ο αχθοφόρος, συγγνώμην, ανθρώπινο λάθος, ο σταθμάρχης εννοώ,
δεν σήκωσε το τηλέφωνό του,
δεν επικοινώνησε κάν με τον προηγούμενο σταθμό,
δεν ήξερε σε πιά από τις δυό γραμμές κινούνταν η εμπορική,
να πάρει η οργή , δυό γραμμές και βάλαμε τα τραίνα να συγκρουστούν,
από την ανεπάρκεια του αχθοφόρου,
και καλά αυτοί που προβίβασαν τον χαμάλη σε Σταθμάρχη που κρύβονται,
δεν είναι κακό να ‘σαι χαμάλης,
αυτοί οι σοφοί της Διοίκησης που βγάλαν βάρδιες κι έβαλαν έναν άσχετο, ανίδεο, επικίνδυνο για Σταθμάρχη στον κεντρικό Σταθμό της Λάρισας που κρύβονται,
αυτοί που τάχα τον εκπαίδευσαν, που δήθεν τον πιστοποίησαν ως ικανό που κρύβονται,
Ανθρώπινο λάθος , ε !
και το πάρτυ
που είχε ετοιμαστεί, χωρίς αιδώ, να γίνει στη Θεσσαλονίκη
από Πρωθυπουργούς κι Υπουργούς
γιά την ανύπαρκτη τηλεδιοίκηση, στάχτη στα μάτια του Λαού στις κερκίδες,
και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ που δεν απορροφήθηκαν γιά τον σιδηρόδρομο,
παρά μόνον το 29%,
ανθρώπινο λάθος, ε !,
και ο Πρόεδρος της Επιτροπής γιά την τηλεδιαχείριση των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών , ο Πρόεδρος
που παραιτήθηκε πριν δέκα μήνες, τεκμηριώνοντας τις καταγγελίες του, γιά την αθλιότητα της διαχείρησης από την πλευρά της Διοίκησης και του Υπουργείου, αθλιότητα που εγκυμονούσε κινδύνους, υπαρκτούς, ολοφάνερους κινδύνους,
ούτε που τους ένοιαξε,
κι η Ευρώπη που χρηματοδοτούσε γιά την δημιουργία ενιαίου σιδηροδρομικού ευρωπαϊκού δικτύου, τα κονδύλια στη διάθεσή τους, τα χρήματα εδώ , κι αυτοί δεν νοιάζονται, δεν νοιάζονται γιά έργα ασφάλειας στις μεταφορές και τις συγκοινωνίες, τα χρήματα εδώ , οι Οδηγίες της Κομισιόν εδώ κι αυτοί δεν αξιοποιούν χρήματα κι εντολές γιά σωθούν ζωές, κι ύστερα ψάχνουν το χαιβάνι που όρισαν Σταθμάρχη να του φορτώσουν τις κακουργηματικές τους αμέλειες, αδιαφορίες, επιλογές, συναλλαγές,
και ένα Σύστημα Αθλιότητας,
να κοροιδεύει στην πλάτη του κυρίαρχου Λαού, να εμπαίζει την Ευρωπαική Ένωση,
Α ! τα τραίνα πηγαινοέρχονται στην χώρα από την εποχή του Τρικούπη και του Αβδούλ Χαμίτ, σιγά, σιγά να μην σπεύσουμε τώρα γιά τηλεδιαχείριση, κι εμείς ,
σοβαροί άνθρωποι, σύστημα Διαφθοράς, σύστημα Ανικανότητας και Αλληλοσυγκάλυψης, τον γιό του Μεγαλοεισαγγελέα στο γραφείο του Υπουργού, και τα σκυλιά δεμένα, τι ντροπή, της Διαπλοκής ορισμός, όνειδος γιά τον Μεγαλοεισαγγελέα, αίσχος γιά τον Υπουργό,
θα ορίσουμε τώρα Επιτροπή διακομματική να μας πεί τι έγινε,
το ξέρουμε τι έγινε, γιαυτό ξεχειλίζει η οργή,
ντρεπόμαστε,
ντρεπόμαστε για την κατάντια αυτού του συστήματος που νοιάζεται μόνον , οικονομικοπολιτικό σύστημα μεταπρατών, δεκαπέντε είκοσι αφεντικά και το υπαλληλικό προσωπικό σε πολιτική υπηρεσία διατεταγμένο,
ντρεπόμαστε με οργή που ούτε την ελευθερία διακίνησης των παιδιών μας έχει εξασφαλίσει , ελευθερία των συγκοινωνιών όσων απ’ αυτά επιμένουν να μένουν στη χώρα ,
ντρεπόμαστε κι οργιζόμαστε που κορυφώνουν κάθε μέρα το Δημόσιο χρέος της Πατρίδας,
ντρεπόμαστε που δανείζονται από το εξωτερικό γιά εξαγοράσουν με κουπόνια και pass εξαθλίωσης, να αλιεύσουν την ψήφο των ανυποψίαστων και των απελπισμένων και να στείλουν εν τέλει τα χρήματα στα ταμεία των λίγων εταιρειών παρόχων ενέργειας και στα σούπερ μάρκετ,
κι ο πόνος της τραγωδίας γίνεται θρήνος,
κι ο θρήνος της απώλειας τρέπεται σε θρήνο γιά το κατάντημά μας,
κι ο θρήνος καταλαγιάζει και γίνεται ντροπή γιά το κατάντημα,
κι ο θρήνος της τραγωδίας κι η ντροπή της κατάντιάς κορυφώνονται σε Οργή !
Οργή γιά τον ξεπεσμό του Συστήματος που αντιμετωπίζει την Ελλάδα σαν ψωροκώσταινα , Σύστημα της διαφθοράς, της διαπλοκής , της ανεπάρκειας, της απληστίας !
Οργή γιά το αβάσταχτο έλλειμμα Πολιτικής ως έγνοιας, μέριμνας, στρατηγικής , βούλησης γιά την Πόλη , ήγουν την Ελλάδα, την όμορφη κι ιστορική τούτη χώρα , και γιά τους Πολίτες, ήτοι τους Έλληνες !
Όμορφη και παράξενη Πατρίδα …
μονολογεί ο ποιητής !
