Ολόκληρη η ομιλία του Κώστα Μπούμπα ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΜΕ ΘΕΜΑ «Εκσυγχρονισμός της ιδιωτικής εκπαίδευσης και άλλες επείγουσες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.» (28/07/2020)
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πετυχημένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είναι αυτή από την εκάστοτε κυβέρνηση που κάνει τα λιγότερα λάθη.
Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Ελλάδα είναι μια τεθλασμένη.
Ευθύνονται οι κυβερνήσεις της τελευταίας τριακονταετίας όπου πυρήνας είναι το παιδί, ο αυριανός ακαδημαϊκός πολίτης ως ενεργό κύτταρο, όπου τελικά μόνο για αυτόν δεν γίνεται λόγος.
Η περιρρέουσα κατάσταση είναι τελείως διαφορετική σήμερα;
Ο λαός στην καθομιλουμένη με μία ρήση λέει ότι αν δεν παντρέψεις και αν δεν σπουδάσεις παιδί δεν θα δεις τίποτα.
Πρόκειται για μια κατ’ επίφαση δωρεάν παιδεία, όπου σήμερα η τρίτη λυκείου είναι ένας προθάλαμος απλά για να σε βάλει και αν διεισδύσεις στο επίσταμαι.
Έχει χάσει τον χαρακτήρα του το λύκειο ως ένα χαρακτήρα που θέλει να δώσει γενικές γνώσεις.
Επιτυχημένο σύστημα, όπως λένε οι μεγάλοι φιλόσοφοι, δεν είναι αυτό που θα μάθει τα παιδιά τι να σκέφτονται, αλλά πώς να σκέφτονται.
Έτσι, λοιπόν, αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει σε μια φαινομενική ηρεμία που θα έλεγαν οι Λατίνοι, αυτό το calma apparente, σε ό,τι αφορά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Υπάρχουν αγκυλώσεις στην ιδεολογική πλεύση που έρχονται στο κοινοβούλιο είτε από την Αριστερά είτε από την Δεξιά πτέρυγα.
Υπάρχουν πράγματα τα οποία θα συμβούν.
Αδήριτη ανάγκη όμως είναι να πάμε σε μία αναβάθμιση και του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα στην εκπαίδευση.
Μη μας τρομάζει να λέμε ιδιωτικός τομέας, διότι είναι τα παιδιά των μεροκαματιάρηδων.
Ο κάματος του Έλληνα είμαι ιερός.
Καλείται να πληρώσει πάμπολλα έξοδα στα φροντιστήρια που αγγίζουν μέχρι και τρεις και τέσσερις χιλιάδες ευρώ ετησίως για να βάλει το παιδί σε μία σχολή πανεπιστημιακού χαρακτήρα με ένα αβέβαιο μέλλον στην αγορά εργασίας, όπως αυτή διαμορφώνεται.
Από την άλλη πλευρά, αυτή τη στιγμή όταν η Αριστερή ιδεολογική πλεύση του Κοινοβουλίου, η Αριστερά ακούει για ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια βγάζει εξανθήματα.
Από την άλλη πλευρά, η Δεξιά πτέρυγα όταν ακούει για εργασιακές σχέσεις και πώς διακυβεύονται και καταστρατηγούνται εργασιακά δικαιώματα την πιάνει ένας πολιτικός κνησμός.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βάζω ως αυτά παραδείγματα για να δείξω ότι είναι επιδερμική η όλη κατάσταση.
Εάν μάθουμε τα παιδιά να ψαρεύουν μόνο αφρόψαρα που έχουν και Ω3 και πολύτιμες βιταμίνες, ο πλούτος και η μαγεία της εκπαίδευσης είναι στο βυθό.
Πρέπει να διεισδύσεις περισσότερο.
Σήμερα λοιπόν, ο Έλληνας καλείται να πληρώσει πάρα πολλά για να σπουδάσει το παιδί του από πλευράς των ενοικίων.
Κώστας Μπούμπας: Σε μια ελληνική πόλη είναι πανάκριβα τα ενοίκια. Πιστέψτε με. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να υποβαθμιστεί ο όρος εκπαίδευση.
Ο σωστός όρος είναι Υπουργείο Εκπαίδευσης και όχι Παιδείας.
Το έχω πει και στην ομιλία μου, διαβάζοντας κάποτε έναν ψυχαναλυτή, ο οποίος είχε πει ότι η παιδεία είναι αυτό το μόνο που μένει όταν όλα όσα τα υπόλοιπα έχουμε διδαχθεί θα ξεχαστούν.
Άρα λοιπόν εδώ τι γίνεται;
Σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις μη κόπτεται η Κυβέρνηση και μιλάει για συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Οι αορίστου χρόνου δεν είναι τίποτα.
Έχω υπογράψει συμβάσεις και αορίστου χρόνου και διετείς συμβάσεις και πραγματικά δεν κατοχυρώνουν ούτε η μία ούτε η άλλη τα εργασιακά δικαιώματα, διότι ο εκπαιδευτικός είναι θύμα μιας εργατικής νομοθεσίας, είτε ελαστικής είτε μιας εργατικής νομοθεσίας που εθελοτυφλεί απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα.
Σύμβαση αορίστου σημαίνει απόλυση από μία καταγγελία.
Θα πάω μετά και στην άλλη πλευρά του νομίσματος, στον λεγόμενο ιδιοκτήτη-σχολάρχη.
Διότι δίκιο έχουν και οι δύο πλευρές.
Δικαιούσαι ένα μήνα αποζημίωση για κάθε χρόνο εργασίας, δηλαδή στα πέντε χρόνια θα πάρεις πέντε μήνες από μία σύμβαση αορίστου χρόνου, σε νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου.
Άρα λοιπόν, μη λέμε ότι οι αορίστου χρόνου συμβάσεις των εργαζομένων κατοχυρώνουν εργασιακά δικαιώματα.
Είναι φαινομενικό και επιδερμικό.
Από την άλλη πλευρά, διετία σημαίνει άγχος, αν θα ανανεωθεί η σύμβασή σου από πλευράς του ιδιώτη. Να πάμε στην περίπτωση του ιδιώτη. Όταν έχεις μία εργατική νομοθεσία που δεν ξεχωρίσεις κάποια πράγματα και δεν μπορείς να τα ξεχωρίσεις σημαίνει ότι θα τον κυνηγούν φόροι, το ΙΚΑ, η επιθεώρηση εργασίας, θα τον κυνηγάει το τεκμαρτό και θα φτάσει ο άνθρωπος να μην μπορεί να πληρώσει τους δικούς του εκπαιδευτικούς, διότι οι γονείς που θα έχουν χάσει τη δουλειά τους δεν θα τους πληρώνουν στην ώρα τους τα δίδακτρα.
Για να είμαστε ρεαλιστές, τι γίνεται εδώ;
Έχουμε απέναντί μας ως εκπρόσωποι του λαού έναν καθρέφτη και μας διακατέχει ένας ναρκισσισμός.
Η εκπαίδευση λένε οι μεγάλοι φιλόσοφοι και ειδικά, η παιδεία πρέπει τους καθρέπτες να τους μετατρέψει σε παράθυρα.
Παράθυρα αυτή τη στιγμή δεν έχουμε.
Η εικόνα της αγοράς είναι τελείως διαφορετική.
Άρα, λοιπόν, και οι δύο πλευρές έχουν το δίκιο και το άδικο με το μέρος τους.
Από την άλλη πλευρά, βεβαίως, χρειάζεται προσοχή σε ό,τι αφορά, κυρία Υπουργέ, το πώς θα χρησιμοποιηθούν οι κτηριακές εγκαταστάσεις.
Δεν μπορούμε να μετατρέψουμε εκπαιδευτήρια σε Airbnb ούτε σε άλλες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις.
Αν πάμε κατά τη ραστώνη του θέρους για αυτές τις δραστηριότητες, θέλει προσοχή.
Διότι o εκπαιδευτικός για να δείξει το καλό πρόσωπο και να ανανεωθεί η σύμβασή ή αν είναι αορίστου να μην απολυθεί θα πάει και πολλές και αφιλοκερδώς. Άρα λοιπόν, πώς μπορούμε να στηρίξουμε την έξτρα αμοιβή και πώς αυτή μπορεί να διασφαλιστεί;
Από την άλλη πλευρά βεβαίως, το θέρος είναι ένα προνόμιο των παιδιών.
Εξάλλου, η λέξη «σχόλη» είναι ελληνική και σημαίνει συζήτηση.
Σημαίνει αυτό που είχαν πάρει αργότερα και οι Λατίνοι, καθότι μόνο κατά τον ελεύθερο χρόνο μπορούσαν να συζητήσουν. Από εκεί είναι και η λέξη σχολείο. Θέλει και την ανάπαυλα του.
Μη μετατρέψουμε λοιπόν το παιδί σε ένα όργανο πειθήνιο ή -αν θέλετε- σε έναν απλά εξειδικευμένο αυριανό πολίτη που δεν θα αγαπήσει τελικά το σχολείο.
Πολλές φορές, λένε οι Κινέζοι ότι ένα πράγμα σου το πω θα το ξεχάσεις.
Αν σου το δείξω, μπορεί και να το θυμηθείς. Αν το βιώσεις, όμως, δεν θα το ξεχάσεις ποτέ. Το σχολείο είναι βιώματα. Είναι παρέα. Είναι η μυρωδιά του σχολείου.
Τι έχουμε να θυμόμαστε εμείς σήμερα; Θυμόμαστε τα πειράγματα με τον καθηγητή, το σκληρό τεστ, τα παιχνίδια, τις εκδρομές, το σκασιαρχείο ενίοτε.
Όλα αυτά λοιπόν συνθέτουν μια εικόνα, με μόνη διαφορά ότι το σχολείο σε προετοιμάζει για έναν κόσμο, ο οποίος δεν υπάρχει. Διότι σε ένα μάθημα θα δώσεις τεστ.
Αντίθετα, οι μεγάλοι φιλόσοφοι λένε ότι στη ζωή δίνεις πρώτα το τεστ και μετά η ζωή σε οδηγεί ποιο μάθημα θα ακολουθήσεις.
Θέλει προσοχή λοιπόν. Είναι αδήριτη ανάγκη να πάμε σε αναβάθμιση της ιδιωτικής εκπαίδευσης χωρίς να χάσει τον δημόσιο χαρακτήρα η παιδεία. Πάνω από όλα όμως, θα πρέπει να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά. Το σύστημα των πανελληνίων σίγουρα είναι αδιάβλητο σύστημα. Λειτουργεί όμως ως προθάλαμος μόνο και τίποτα παραπάνω.
Κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω ότι υπάρχει μία ρήση του μεγάλου Διογένη που έχουμε πει: «Παιδεία τοις μεν νέοις σωφροσύνη…» οι νέοι πρέπει να έχουν σωφροσύνη, «…τοις δε πενήσι πλούτος» να είναι πλούτος για τους φτωχούς, «…τοις δε πλουσίοις κόσμος» να είναι κόσμημα.
Ή αυτό που έλεγε ο Ισοκράτης: «Παιδεία ευτυχούσι μεν κόσμος, ατυχούσι δε καταφύγιον». Για τους άτυχους πρέπει να είναι καταφύγιο η παιδεία, τόνισε ο Κώστας Μπούμπας.
Για τους πλουσίους πρέπει να είναι κόσμημα. Άρα, λοιπόν, πρέπει να τα συγκεράσουμε.
