Έχουν περάσει 32 χρόνια από εκείνον τον Οκτώβριο του 1992, όταν ο κ. Σαμαράς παραιτήθηκε από τη ΝΔ και παρέδωσε την έδρα του στη Μεσσηνία.
Ο νέος και ωραίος τότε Σαμαράς και άλλοτε αγαπημένο παιδί των προέδρων της ΝΔ είχε νωρίτερα «καρατομηθεί» από τη θέση του υπουργού Εξωτερικών και αντιλαμβανόταν ότι μπορούσε να είναι ρυθμιστής εξελίξεων.
Ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη, κατεύθυνε τους πολιτικούς του φίλους Στέφανο Στεφανόπουλο και Γιώργο Συμπιλίδη να ανεξαρτητοποιηθούν και η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπεσε.
Τότε ήταν 42 ετών και έμοιαζε να τα έχει όλα μπροστά του, παρά το ότι ήταν βουλευτής από το 1977.
Σήμερα, στα 73 του και με μια μακρά πολιτική θητεία πίσω του, το επόμενο του βήμα μοιάζει αβέβαιο.
Και πάμε πίσω στο σήμερα.
Σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που εδώ και καιρό μεθόδευε τον εξοβελισμό του.
Αλλά όλοι ξέρουμε καλά πως ο Σαμαράς ήθελε να πάρει την θέση του Αντιπροέδρου στην Ε.Ε.
Όχι τώρα, αλλά πριν μια πενταετία
Κάτι που δεν έγινε, είτε γιατί δεν ήθελε ο Μητσοτάκης, είτε γιατί δεν μπορούσε
Όσο για τις απόψεις του παραμένουν οι ίδιες και απαράλακτες
Σε αυτό έχει δίκιο
Όπως και στο ότι οι απόψεις του δικαιώθηκαν
Κυρίως με την πάροδο του χρόνου
Μας έλεγε μάλιστα εδώ και καιρό για τη στροφή που λαμβάνει χώρα προς τα δεξιά στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
Πρώτος και καλύτερος μας μίλησε για την επικράτηση της woke agenda και του άκρατου δικαιωματισμού.
Και άπαντες έβλεπαν τον εξοβελισμό του.
Κι ας ο ίδιος έκανε υπουργό την Κυριάκο, κι ας τον στήριξε ως υποψήφιο πρόεδρο της ΝΔ.
Βλέπετε ο Κυριάκος έγινε από νοικάρης, νοικοκύρης!
Και απολαμβάνει σήμερα τουλάχιστον την κυριαρχία του
Αλλά στην πολιτική ποτέ μη λες ποτέ
Γιατί έρχεται πάντα η ώρα που οι έσχατοι έρχονται πρώτοι
Όπως και το αντίθετο…
