Ακόμα δεν έγιναν οι εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ και ήδη τσίμπησε το ΠΑΣΟΚ, (έτσι δεν θα μετονομαστεί;) πέντε με έξη ποντάκια, αποδεικνύοντας πως ο Ανδρουλάκης ήταν η απάντηση στο αίτημα για ανανέωση.
Βέβαια η προσδοκία για επιστροφή του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ως πρωταγωνιστή των πολιτικών πραγμάτων, την οποία εκτιμούν ότι μπορεί να επιτύχει οι ψηφοφόροι του κόμματος ο Νίκος Ανδρουλάκης, εκτιμήθηκε ότι συνιστά μια νέα αρχή που θα μπορέσει να ενισχύσει το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και να το φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής
Όσο για την καμπάνια του Γιώργου Παπανδρέου θεωρείται παράδειγμα προς αποφυγή.
Καταρχήν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του χωρίς να εξηγήσει επαρκώς γιατί θέλησε να επιστρέψει στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, στην συνέχεια άρχισε να φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ υποτιμώντας το αντι-σύριζα συναίσθημα των ψηφοφόρων του κόμματος και κυρίως διεξήγαγε μια προεκλογική εκστρατεία, που αποξένωσε ακόμα και εκείνους τους ψηφοφόρους που τον συμπαθούσαν ως πρόσωπο.
Η σταγόνα όμως που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η καταγγελία του για νοθεία στις εκλογές, καταγγελία που έσπευσε να αποσύρει μετά τον σάλο και τις αντιδράσεις.
Ο Ανδρουλάκης από την πλευρά του έκανε μια καμπάνια χαμηλών τόνων, ενωτική, απέφυγε τις επιθέσεις στους συνυποψηφίους του και κέρδισε τη συμπάθεια ακόμα και εκείνων των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ που τον θεωρούν άγνωστο πρόσωπο και ίσως δεν έχουν ακόμα πειστεί για τις πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος.
Με άλλα λόγια η σαρωτική νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη εκτός από προσωπική επιτυχία του νεαρού ευρωβουλευτή, είναι και μια καταδίκη των ψηφοφόρων του κόμματος για τον Γιώργο Παπανδρέου
Ή έχω άδικο;
