Ξεκίνησε στις 3 ακριβώς το μεσημέρι της Τετάρτης στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας η απολογία της Ρούλας Πισπιρίγκου για την υπόθεση θανάτου της Τζωρτζίνας.
Απολογία Πισπιρίγκου: «Ήμουν και θα είμαι η μαμά της Τζωρτζίνας και αυτό το δικαίωμα δεν θα μου το στερήσει ποτέ κανείς. Αρνούμαι κατηγορηματικά τις κατηγορίες.
Δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό μου να πειράξω μια τρίχα από τη κόρη μου. Εδώ δεν μιλούσαν για το παιδί το δικό μου. Η Τζωρτζίνα γεννήθηκε το 2013 στη Πάτρα, είχα ομαλή εγκυμοσύνη.
Γεννήθηκε με καισαρική γιατί έκανε παλμούς τις τελευταίες ώρες του τοκετού», είπε αρχίζοντας την απολογία της η κατηγορούμενη Πισπιρίγκου: μιλώντας συχνά για τη πρωτότοκη κόρη της σε ενεστώτα χρόνο.
Με σπασμένη φωνή και δάκρυα στα μάτια, η Πισπιρίγκου συνέχισε: «Μόλις την είδα πρώτη φορά ήταν ένα πλασματάκι…. με κοίταξε….
Στη πρώτη φωτογραφία μας και με το μπαμπά της την κοιτάμε με τόση αγάπη. Αυτό το πλασματάκι με έκανε μαμά για πρώτη φορά.
Όταν με κοίταξε μου έδωσε το νόημα της ζωής. Εκείνη την ημέρα της ορκίστηκα ότι θα είμαι για πάντα δίπλα της για ότι χρειαστεί. Όσο ήταν μωρό είχε κολικούς, όμως μεγάλωνε φυσιολογικά δίπλα μας. Ζούσαμε σε σπίτι που μου είχε παραχωρήσει ο θείος μου. Το 2014 μετακομίσαμε και για να έχει ένα δωμάτιο η Τζωρτζίνα.
Είχε δικό της δωμάτιο όταν μετακομίσαμε. Είχε το παρατσούκλι το δωμάτιο αυτό Τζωρτζίνα – πεταλούδα. Ήταν ένα δωμάτιο φωτεινό (…). Όταν έγινε 1,5 γεννήθηκε και η Μαλένα, ήταν μαζί στο ίδιο δωμάτιο».
Συνεχίζοντας να απολογείται η Ρούλα Πισπιρίγκου είπε ακόμη:
«Θέλω να σας πω για το χαρακτήρα της Τζωρτζίνας μου. Ήταν ένα παιδί που είναι πολύ κοινωνικό. Την ήθελαν για φίλη όσα παιδιά ήταν στον περίγυρό της. Την έλεγαν αρχηγό. Της είχαν τρομερή αδυναμία οι δασκάλες της. Άκουσα ανακρίβειες για τη δασκάλα και το διευθυντή του σχολείου.
Η δασκάλα της Τζωρτζίνας μετά το θάνατο της Μαλένας μας αρρώστησε και έλειπε. Και η Τζωρτζίνα ζήτησε από εμένα να βρω το τηλέφωνο να επικοινωνήσουμε με τη δασκάλα. Η Τζωρτζίνα ήταν ένα παιδί που δεν είχε κανόνες δεν άκουγε.
Δεν είναι το κλασσικό κοριτσάκι με τις κούκλες και τα παραμύθια. Είναι ένα παιδί του έξω, κοινωνικό. Έπαιζε μπάλα, είχε πάει στην ομάδα που ήταν ο πατέρας της».
Πρόεδρος: Λέγατε για τη δασκάλα….
Πισπιρίγκου: Ναι, μου ζήτησε να τη πάρω τηλέφωνο για να δει αν θα ξαναγυρίσει. Όσο για τον διευθυντή του σχολείου αυτό είναι εκτός πραγματικότητας.
Αυτό που άκουσα ότι ήταν φοβισμένη και πήγαινε στο γραφείο του διευθυντή να βρει παρηγοριά είναι εκτός πραγματικότητας. Χτύπαγε το χέρι του διευθυντή και του έλεγε ΑΕΚάρα. Η Τζωρτζίνα ήταν πολυλογού, κοινωνική, δεν ήταν κλεισμένη.
Ήταν απίστευτη, είχε τις χάρες όλες. Αυτή η εντύπωση που ήθελαν να δώσουν για το παιδί μου ήταν λανθασμένη.
Συνεχίζοντας η Ρ. Πισπιρίγκου είπε για την κόρη της:
«Ήταν καλή μαθήτρια αλλά μαζί διαβάζαμε. Κάποια στιγμή πήγε ολοήμερο. Τη σταμάτησα, δεν έτρωγε εκεί και ήθελα να την έχω υπό την επίβλεψή μου στο θέμα του φαγητού, μου έμοιασε σε αυτό, είμαι και εγώ επιλεκτική στο φαγητό (…).
Μού είναι δύσκολο να μιλάω για εκείνη σε παρελθόντα χρόνο. …Η Τζωρτζίνα ήθελε να παίζει με πράγματα όχι και τόσο κοριτσίστικα. Είχε πατίνια και ποδήλατο, της άρεσε το έξω. Ήμασταν συνέχεια στις κούνιες…».
Η κατηγορούμενη μητέρα αναφέρθηκε σε αρκετές στιγμές που έζησε με τα παιδιά της (παιχνίδια, κ.ά), και όπως είπε «δυστυχώς αυτές δεν ξαναγυρνάνε πίσω».
Στη συνέχεια μίλησε για την υγεία της Τζωρτζίνας για να αναφέρει:
«Είχε πρόβλημα με αμυγδαλές και κρεατάκια και πάθαινε ωτίτιδες, χειρουργήθηκε και της αφαίρεσαν αμυγδαλές και κρεατάκια, είχε και πρόβλημα στα αυτάκια της και ήταν έξι μήνες με βαμβάκια.
Επίσης είχε ένα λίπωμα στο μέτωπο και είχε χειρουργηθεί και εκεί. Οι νοσηλείες της ήταν για γαστρεντερίτιδα μόνο. Και μια φορά την είχαμε πάει στο Καραμανδάνειο γιατί στο σχολείο έπεσε πάνω στη μπασκέτα και είχε γίνει το μέτωπο της μπλε. Της έκαναν εξετάσεις, δεν είχε κάτι. Είχε ένα καρούμπαλο μόνο».
Ακολούθως, η Ρ. Πισπιρίγκου είπε κλαίγοντας:
«Μαζί της έγινα καλύτερος άνθρωπος, η γέννησή της ήταν θαύμα. Ήταν πρωτόγνωρα τα συναισθήματα που έζησα. Γιατί ήταν η πρώτη φορά που έγινα μαμά….. Κανείς μέχρι σήμερα δεν μας έχει πει γιατί η Τζωρτζίνα μας έμεινε τετραπληγική.
Ούτε σε εμένα ούτε στον πατέρα της. Να μας το πει με αποδείξεις όμως, όχι με εικασίες». «Από τη μέρα που γεννήθηκε μέχρι και που έφυγε ήμασταν όλη την ώρα μαζί. Δεν την παράτησα, ήμασταν δίπλα της σε όλα.
Έγινα καλύτερος άνθρωπος με τη Τζωρτζίνα, μεγάλωνα μαζί της, ήταν πρωτόγνωρα τα συναισθήματα. Θέλαμε να της δώσουμε βάσεις για τη ζωή της, αξίες, να γίνει καλός άνθρωπος. Προσπαθήσαμε ήμασταν πολύ νέοι…
Μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχω μάθει το γιατί. Εγώ την αιτία για την ανακοπή δεν την έχω μάθει. Ενας γιατρός δεν μας έχει πει τι της την προκάλεσε. Κανείς δεν μας έχει πει με αποδείξεις τι έπαθε το παιδί. Με δεδομένα, όχι με εικασίες (….)».
Συνεχίζοντας η Ρούλα Πισπιρίγκου είπε:
«Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι, με έχουν χαρακτηρίσει ως ψυχρή, δεν είμαι. Προσπαθώ να εκφραστώ, να μιλήσω για το παιδί μου όπως εγώ το ξέρω. … Ούτε να προφέρω δεν μπορώ για αυτό το πράγμα που με κατηγορήσανε.
Άκουσα για φοβισμένο παιδί, έχω ακούσει πράγματα που δεν στέκουν με τίποτα. Μέσα σου όλο τον καιρό παλεύεις να μη μιλήσεις και δεν μπορείς. Έχω ακούσει τέρατα εδώ μέσα, μιλούσαν για το παιδί μου αλλά αυτό που περιέγραφαν ήταν ένα άλλο παιδί.
Στο Καραμανδάνειο πιστέψαμε ότι ήταν κάτι ψυχολογικό αυτό που είχε. Ήταν μπροστά σε ένα περιστατικό βίας του μπαμπά της προς εμένα. … Είχα ανακοινώσει στη Τζωρτζίνα την 4η εγκυμοσύνη μου. Με αγκάλιασε δυνατά. Μου είπε «μαμά μου σε ευχαριστώ».
Δεν της είχα πει τίποτα για το μπαμπά της. Τη Μαλένα και τη Τζωρτζίνα προσπαθούσα να τις προστατεύω να μην επηρεάζονται καθόλου και από τίποτα. Μπορεί να φωνάζαμε με το μπαμπά τους και να μας ακούγανε.
Κακώς. Τότε σε αυτό το περιστατικό βίας η Τζωρτζίνα δεν εκφράστηκε ποτέ. Μας είχε κινήσει την περιέργεια αυτό. Δυστυχώς έζησε την απώλεια των δυο μικρότερων αδελφών της, δεν την εξέφρασε ποτέ. Και αυτό μας προβλημάτισε.
Είχαμε ρωτήσει ψυχολόγο. Με δική της προτροπή η Τζωρτζίνα πήγε στο γραφείο τελετών. Η ψυχολόγος μας είπε όχι για τις κηδείες. Όταν αντικρίσαμε τη Μαλένα, η Τζωρτζίνα πήγε κοντά και της μιλούσε. Της έλεγε «εγώ θα σε βλέπω στα σύννεφα». Της είχα πει και εγώ ότι θα γίνει άγγελος. Όμως την Ίριδα πήγε κοντά και την ακούμπησε. Της ακούμπησε το παγωμένο χεράκι της και τραβήχτηκε.
Στη Μαλένα ένιωσα το πένθος πάρα πολύ μέσα μου, δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεβάτι δεν είχα κουράγιο για τίποτα.
Κάποια στιγμή ήρθε η Τζωρτζίνα και μου ζήτησε να βγάλω τα μαύρα. Μου είπε «εγώ και ο μπαμπάς είμαστε δυνατοί, γίνε και εσύ δυνατή». Την επόμενη ημέρα έβγαλα τα μαύρα και την πήγα στο σχολείο.
Στην Ίριδα με είχε κατακλύσει ένας τεράστιος θυμός. Γιατί σε εμάς; ….Με όλα τα είχα βάλει, θεούς και δαίμονες, δεν έπαιρνα απαντήσεις».
Μιλώντας για την ανάνηψη που έγινε στο παιδί στο Καραμανδάνειο νοσοκομείο της Πάτρας η κατηγορούμενη είπε:
«Στον κ. Τζιούβα είχε πει να μπει μέσα και να μην την αφήσει. Αν μου έλεγαν ότι θα έμενε παραπληγική την ίδια απάντηση θα έπαιρναν από εμένα. Εγώ την θέλω. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ ότι κάποιος γονιός θα έλεγε κάτι διαφορετικό».
Η Ρούλα Πισπιρίγκου θα συνεχίσει την απολογία της την ερχόμενη εβδομάδα, στις 23 Νοεμβρίου.
Άρτα: Θύμα απάτης έπεσε γυναίκα – Πλήρωσε για ηλεκτρικές συσκευές που δεν παρέλαβε
