«Μόνη μου δέθηκα. Ας κάνουν οι σειρήνες τη βρώμικη δουλειά τους»
Σαν σήμερα, στις 3 Οκτωβρίου 1993, πεθαίνει η επαναστάτρια – ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, αποφασίζοντας να βάλει τέλος στη ζωή της, λαμβάνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ.
Η ηθοποιός και ποιήτρια Κατερίνα Γώγου, γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουνίου 1940.
Από πολύ μικρή ηλικία συμμετείχε σε παιδικούς θιάσους και λίγο αργότερα εμφανίζεται σε διάφορες ταινίες κυρίως της Φίνος Φίλμς, εκεί είναι που θα γίνει ευρύτερα γνωστή στο ελληνικό κοινό.
Συμμετείχε σε πολλές ταινίες («Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο/1959», «Άπονη ζωή/1964», «Δεσποινίς Διευθυντής/1964», «Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα/1965», «Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση/1971» κ.ά.).
Πρωταγωνίστησε επίσης στις ταινίες «Το & βαρύ πεπόνι» (Π. Τάσιου, 1977) για την οποία κέρδισε το Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, «Παραγγελιά» (Π. Τάσιου, 1980 μέρος της ταινίας βασίζεται σε ποιήματά της) και «Όστρια» (Α. Θωμόπουλου, 1984», ταινία για την οποία συνεργάστηκε στο σενάριο.
Για την τελευταία έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ερμηνείας και μοιράστηκε το Βραβείο Σεναρίου με τον Α. Θωμόπουλο.
Η ελεύθερη Κατερίνα
Η Κατερίνα Γώγου ήρθε και έφυγε από αυτόν τον κόσμο ελεύθερη.
Η ίδια δεν απαρνήθηκε ποτέ τα πιστεύω της, μεγάλωσε στα Εξάρχεια και άφησε την τελευταία της πνοή στις γειτονίες του κέντρου που αγάπησε και την αγάπησαν, που την έκαναν κομμάτι τους και συνέδεσαν το όνομα της με την «ποιητική εκπροσώπηση» της αναρχικής ιδεολογίας.
Ήταν ένας άνθρωπος ασυμβίβαστος, μέσα από τους οργισμένους στίχους της καταδίκαζε τον πόνο και την αθλιότητα γύρω της.
Μια τραγική φιγούρα της εποχής της, γεμάτη ζωή και θάνατο.
Μια μαχόμενη καρδιά, μια επαναστατημένη γυναίκα που έδωσε τον προσωπικό της αγώνα.
Οι αιχμηροί και γεμάτοι πάθος στίχοι της προκάλεσαν σοκ σε πολλούς, το χαριτωμένο κοριτσάκι του παλιού ελληνικού κινηματογράφου είχε μετατραπεί σε μια παθιασμένη ποιήτρια που μιλά για την επανάσταση, για τον έρωτα και την ελευθερία.
«Η Κατερίνα ένιωθε σαν αγρίμι παγιδευμένο, ήταν διαρκώς σε διωγμό.
Τελικά δεν άντεξε και έφυγε… άφησε όμως πίσω τα ποιήματά της που μιλούν ακόμη για εκείνη, με φοβερή δύναμη και άσβηστο πάθος…» σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Ν. Κούνδουρος.
Λίγο από το έργο της…
«Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά. Γι’ αυτό σου λέω.
Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε.
Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε!» – Η ζωή μας είναι σουγιάδες
«Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.
Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε;» – Το μυαλό είναι ο στόχος
«Πάρε με λοιπόν από δω. Θέλω να σου δείξω τα καλοκαιριάτικα θέατρα, πώς ζούνε το χειμώνα.
Πόσο άδεια είναι τα σχολικά όταν έχουν αργία κι όλους τους φίλους που φύγανε και δεν μπορούν πια να με προδώσουν.
Πάμε από δω πάμε εκδρομή σε μέρος που δεν έγινε, αφού στο ‘χω γράψει στο ‘χω πει, όπου κι αν πάτησα άφηνα αίμα, γι’ αυτό δεν μπορώ ποτέ πού να σταθώ κι όλο αλλάζω σεντόνια» – Έλα πάρε με από εδώ
Αθηναΐς Νέγκα: «Γενικά δεν συγχωρώ, είμαι κακόψυχη»
Δήμος Βισαλτίας: Εγκαινιάστηκε το κτήριο πολλαπλών χρήσεων Δημητριτσίου!
