Τόσο ο Μητροπολίτης Ζιχνών και Νευροκοπίου όσο και ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών για υπεξαίρεση μνημείων ιδιαίτερα μεγάλης αξίας από τον Ιερό Ναό Τίμιου Προδρόμου στην Αγγίστα
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων τους έκρινε ένοχους, αναγνωρίζοντάς τους το ελαφρυντικό του σύννομου βίου, ενώ αποφάσισε να μετατρέψει την ποινή προς 5 ευρώ, ημερησίως κι ανέστειλε την εκτέλεσή της ενόψει της δευτεροβάθμιας δίκης στο Εφετείο.
Αρνείται τις κατηγορίες τόσο ο Μητροπολίτης όσο και ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης που άσκησαν έφεση προκειμένου να κριθεί εκ νέου ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου.
Από τον Ιερό Ναό Τίμιου Προδρόμου στην Αγγίστα χάθηκαν ιερά κειμήλια
Η υπόθεση αφορά ιερά κειμήλια, όπως κάποια δισκοπότηρα, αλλά και ένας σταυρός, ιδιαίτερα μεγάλης συναισθηματικής και όχι οικονομικής αξίας, αλλά όλα τα ιερά κειμήλια χρονολογούνται προ του 1830.
Τα ιερά κειμήλια που επρόκειτο να δοθούν για συντήρηση και επισκευή, δόθηκαν στους ιερείς της Ιεράς Μητρόπολης Ζιχνών και Νευροκοπίου, αλλά δυστυχώς ουδέποτε επεστράφησαν
Μόνο που ευτυχώς τα εν λόγω αντικείμενα είχαν καταγραφεί και φωτογραφηθεί από ένα κάτοικο της Αγγίστας για την μελέτη ενός μεταπτυχιακού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να αμφισβητήσει τόσο την κατοχή , όσο και την διαχρονική παρουσία τους.
Στην δίκη κατέθεσαν ως μάρτυρες οι Χρήστος Παπακωνσταντίνου, Βασίλειος Κουτάλης, Παναγιώτης Μαρλάς, Χρήστος Τσερβένης, Γεώργιος Σαμαράς και Δημήτριος Τσιντάρης με αποτέλεσμα ο Μητροπολίτης και ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης να καταδικαστούν όπως κατηγορούνταν με ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών.
Ο π.Ζαχαρίας αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών, καθώς εκτελούσε εντολές τους (βοηθούσε) και δεν αφαίρεσε τα κείμενα για να τα ιδιοποιηθεί.
Η έφεση που άσκησαν βέβαια τόσο ο Μητροπολίτης όσο και ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα, δηλαδή δεν θα εκτελεστεί, μέχρι να εκδικαστεί από το Πενταμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης
Πάντως εάν καταδικαστούν και από το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, έχουν δικαίωμα να ασκήσουν αναίρεση μόνο στον Άρειο Πάγο.
Εφόσον απορριφθεί και εκεί η αναίρεσή τους, τότε και μόνο τότε θα αναλάβει η Ιερά Σύνοδος την τύχη τους, μία εκ των οποίων είναι η παύση των καθηκόντων τους και η αποπομπή τους από την εκκλησία.
Όσο για το θέμα της επιστροφής των κειμηλίων, φαίνεται κομμάτι δύσκολο καθώς με την γραμμή που κράτησαν οι κληρικοί είναι εγκλωβισμένοι και λογικά θα το πάνε έτσι μέχρι τέλους.
Και αυτό γιατί έχουν ήδη καταδικαστεί και ακόμη και αν φέρουν πίσω τα κειμήλια θα αντιμετωπιστεί μεν ως ελαφρυντικό, αλλά αποκλείεται να απαλλαγούν, αφού θα είναι εκτός των άλλων και ένα ομολογημένο έγκλημα.
Από την πλευρά τους οι κατηγορούμενοι είπαν ότι οι πόρτες της εκκλησίας παραμένουν επί χρόνια ορθάνοιχτες και ο καθένας μπαινοβγαίνει όποτε θέλει και ότι είναι βρώμικες και εγκαταλειμμένες, τα δε ιερά σκεύη τα βρήκαν τόσο ακάθαρτα σε σημείο που δεν ήθελαν να το περιγράψουν από ντροπή!
Ο Νομικός Εκπρόσωπος της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου
Κωνσταντίνος Ξ. Πεχλιβάνης, από την πλευρά του δήλωσε πως μετά από εξαντλητική επ’ ακροατηρίω διαδικασία, ενώπιον της Δικαιοσύνης, εξεδόθη πρωτοβάθμια δικαστική απόφαση, η οποία έκρινε σχετικά με την φερομένη ως υπεξαίρεση ιερών κειμηλίων από πλευράς εκπροσώπων της Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου.
Κατ΄αρχήν, δέον να αναφερθεί ότι οι εντολείς μου συνεχίζουν να αρνούνται ολοσχερώς το περιεχόμενο του κατηγορητηρίου, καθώς θεωρούν ακράδαντα ότι εκπροσωπούν την μόνη αλήθεια, που επίσης θεωρούν ότι εκπορεύεται και από το ίδιο το περιεχόμενο της συνταγείσης ποινικής δικογραφίας (έστω και εάν αυτή κρίθηκε, ως κρίθηκε, ήδη πρωτοδίκως).
Σημειωτέον ότι η εν λόγω δικαστική απόφαση δεν είναι αμετάκλητη και έχει ήδη ασκηθεί έφεση προκειμένου να κριθεί εκ νέου ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου.
Περαιτέρω, ένας εκ των κατηγορουμένων αθωώθηκε πρωτοβαθμίως δικαστικά, ενώ υπογραμμίζεται ότι, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, φέρεται πως ο εν λόγω κατηγορούμενος συνέπραξε ταυτόχρονα με έτερο κατηγορούμενο που πρωτοβαθμίως καταδικάσθηκε, οπότε η αθωωτική γι’ αυτόν απόφαση έχει κάθε νόμιμο λόγο να θεωρηθεί ότι θα συνεπηρεάσει δικαστικά στην κατ’ έφεση δίκη και την κρίση για τους έτερους δύο κατηγορούμενους και πρωτοδίκως καταδικασθέντες.
Τέλος, ναι μεν οι δικαστικές αποφάσεις είναι σεβαστές, πλην όμως δε, κρίνονται υπό τη βάση ενός δημοκρατικού πολιτεύματος˙ για το λόγο αυτό θεωρώ ότι, πριν σπεύσουμε να βγάλουμε τα όποια συμπεράσματα, οφείλουμε να αναμείνουμε την τελική, αμετάκλητη κρίση, της Ελληνικής Δικαιοσύνης, καθότι, ως τουλάχιστον εκ της ποινικής δικογραφίας προκύπτει, συνεχίζουν να τίθενται πλήθος ερωτημάτων και κενών αναφορικά με την φερομένη ως εμπλοκή της Μητροπόλεως στην όλη υπόθεση, τα οποία, αν και επιμόνως παρουσιάστηκαν πρωτοδίκως, εντούτοις η διαλεύκανσή τους δεν επιτεύχθηκε, κάτι που βάσιμα θεωρούμε ότι θα αντιμετωπιστεί επιτυχώς, πλέον δευτεροβαθμίως.
