Έκτακτα τοποθετήθηκε στη Λογοδοσία του Δημάρχου Σερρών για το 2021 η δημοτική σύμβουλος και υποψήφια δήμαρχος Σερρών Βαρβάρβα Μητλιάγκα.
Άκουσα με προσοχή τα όσα ο Δήμαρχος περιέγραψε για την πόλη μας και έδειξε με όμορφες εικόνες. Για κάποιον που δεν ζει στις Σέρρες, αυτό που φαντάζεται ακούγοντας την περιγραφή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Ζούμε στην ίδια πόλη κ. Χρυσάφη;
Για μας που ζούμε εδώ με τις οικογένειές μας, μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και δουλεύουμε καθημερινά, η πραγματικότητα είναι διαφορετική και απογοητευτική.
Το 2021 ήταν ομολογουμένως μια δύσκολη χρονιά για όλους, λόγω του covid. Κυριαρχούσε η ανασφάλεια και η αγωνία για μας, τους γονείς μας, τα παιδιά μας, τις δουλειές μας.
Ως αποτέλεσμα ήμασταν όλοι πιο ανεκτικοί με τη διαχείριση του Δήμου, με την ανάγκη να αντιμετωπιστεί η υγειονομική κρίση, αποδεχόμενοι με ευκολία τις δαπάνες για την αντιμετώπιση του covid, γιατί κανείς δεν θέλει να κάνει μικροπολιτική σε τέτοιες εποχές.
Τη χρονιά αυτή η δημοτική αρχή του κυρίου Χρυσάφη διένυε ήδη τον τρίτο χρόνο στο τιμόνι του Δήμου, οπότε και είχαν φανεί πλέον διαθέσεις, προθέσεις, προτεραιότητες και κυρίως νοοτροπίες.
Και ξεκινώ με μια γενική παρατήρηση.
Για μένα ένας άρχοντας, μια Δημοτική Αρχή, οφείλει να ασκήσει διοίκηση/διαχείριση με τη λογική ότι ο Δήμος είναι μια μεγάλη μόνιμη Υπηρεσία, με μόνιμους υπαλλήλους και ανθρώπινο δυναμικό που υπηρετεί τον δημότη στην καθημερινότητά του.
Ο Δήμος δεν είναι ιδιοκτησία κανενός Δήμαρχου, ήταν είναι και θα είναι εκεί όσο οι εκάστοτε δημοτικές αρχές έρχονται και παρέρχονται.
Μοναδικό μας μέλημα, όσοι έχουμε την τιμή να εκλεγόμαστε από τους συνδημότες μας, είναι να σεβαστούμε αυτό που παραλαμβάνουμε, να διαχειριστούμε ορθά, με σεβασμό και αξιοκρατία τους πόρους, τους ανθρώπους του Δήμου και την καθημερινότητα, με την ελπίδα να αφήσουμε ένα θετικό αποτύπωμα.
Να παραδώσουμε στους επόμενους τα πράγματα έστω και λίγο καλύτερα απ’ ότι τα βρήκαμε.
Νομίζω πως ο αυταρχικός τρόπος με τον οποίο ασκεί τη διοίκηση η σημερινή δημοτική αρχή δε συμβαδίζει με το μοντέλο αυτό.
Θα ήταν εύκολο να κρίνουμε το έργο της Δημοτικής Αρχής απλά και μόνο συγκρίνοντας την πραγματικότητα με το προεκλογικό πρόγραμμα της συμμαχίας Σερραίων.
Ομολογουμένως κοινή διαπίστωση είναι η εξής: πολλές καθυστερήσεις και λάθη ακόμη και σε εξασφαλισμένες χρηματοδοτήσεις (π.χ., Νέο Κολυμβητήριο, Δημοτικό Γήπεδο – διαχείριση 1.000.000,00 €, Νέο Δικαστικό Μέγαρο, Λαϊλιάς).
Ακόμη και ο διαγωνισμός των LED που τόσο διαφημίστηκε και προωθήθηκε, δεν προχωρά με τους ρυθμούς που θα έπρεπε.
Κι αυτό γιατί κατά την άποψή μου, αναλώνεται στη μικροπολιτική και τις εξυπηρετήσεις ημετέρων, χωρίς να έχει ως προτεραιότητα το κοινό συμφέρον.
Ας πιάσουμε το θέμα των απ’ ευθείας αναθέσεων: Να ξεκαθαρίσουμε ότι βρίσκονται στη διακριτική ευχέρεια και δικαιοδοσία του Δημάρχου και των Αντιδημάρχων.
Παράνομες δεν είναι.
Κάποτε ο νόμος προέβλεπε τη χρήση τους μόνο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, αλλά αυτό δεν ισχύει πλέον.
Ο νόμος βέβαια μπορεί να μην απαιτεί πλέον ως προϋπόθεση τίποτα άλλο πέραν του ποσού, όμως η λογική της ορθής διαχείρισης λέει ότι δεν τις χρησιμοποιούμε ως εργαλείο για να μοιράσουμε λεφτά, αλλά ως εργαλείο για να καλύψουμε τις ανάγκες του Δήμου με αμεσότητα και ευελιξία.
Το πρόβλημα ξεκινά από το γεγονός ότι η υπερβολική καταφυγή σε απ’ ευθείας αναθέσεις δεν προσφέρεται για εξοικονόμηση πόρων, όπως μπορεί να γίνει με τις εκπτώσεις που επιτυγχάνονται στους διαγωνισμούς (κυρίως όταν αυτοί δεν είναι φωτογραφικοί).
Μεγάλο ηθικό πρόβλημα επίσης η χρήση τους ως μέσο ανταλλαγής για εξαγορά συνειδήσεων και ψήφων.
Το αν συμβαίνει κάτι τέτοιο θα το κρίνει ο κόσμος.
Η Δημοτική Αρχή όμως παίρνει άριστα σε ένα πράγμα:
την επικοινωνιακή διαχείριση και διαφήμιση του εαυτού της μέσω facebook κλπ.
Αποτελεί είδηση κατά την άποψή της για το Σερραίο δημότη ότι αποκαταστάθηκε ένα πεζοδρόμιο, ή βάφτηκε μια διάβαση, ότι πλύθηκαν οι δρόμοι, ότι μοιράστηκαν οι διατακτικές στους άπορους, και ότι λειτούργησε η κοινωνική κουζίνα και το κοινωνικό φαρμακείο, ότι υπογράφηκε μια σύμβαση με έναν εργολάβο.
Μα αυτά είναι τα αυτονόητα.
Δεύτερο άριστα της δημοτικής αρχής και τα λουλούδια στο κέντρο.
Αλήθεια αναρωτήθηκε ποτέ η Δημοτική Αρχή πόσο μας κοστίζουν αυτά τα λουλούδια και πόση εξοικονόμηση θα μπορούσε να γίνει αν φυτεύαμε πολυετή φυτά, τα οποία δεν αλλάζαμε κάθε τρεις και λίγο;
Αυτά είναι έργα βιτρίνας, όχι ουσίας.
Έργα ουσίας θα ήταν, κατά την άποψή μου να ασχοληθούμε σοβαρά και να βάλουμε σε προτεραιότητα:
1) Το Αυτοκινητοδρόμιο (σχεδιασμός δράσεων, προβολής και εξωστρέφειας).
Μιλάμε για επισκεψιμότητα στο Δήμο μας και αφήνουμε ανεκμετάλλευτο το αυτοκινητοδρόμιο το οποίο λόγω της μοναδικότητας τους στα Βαλκάνια μπορεί να γίνει πόλος έλξης στην πόλη.
2) Αθλητικές υποδομές.
Το Αθλητικό Πάρκο Ομόνοιας είναι παρατημένο, το Νέο Κολυμβητήριο καθυστερεί αδικαιολόγητα, το Δημοτικό Στάδιο έχει σοβαρές ελλείψεις, και τα γυμναστήρια και οι αθλητικές δομές στα σχολεία είναι υποβαθμισμένες.
3) Πολιτισμός.
Ο Δήμος μας πάσχει από βασικές δομές, όπως ένα ανοιχτό θέατρο για να φιλοξενεί παραστάσεις και εκδηλώσεις.
Ο πολιτισμός δεν είναι γιορτές και πανηγύρια, δεν είναι απλά ψυχαγωγία.
Είναι υποδομές και ενίσχυση της δημιουργικότητας του τοπικού ανθρώπινου δυναμικού.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω το εξής:
Η Δημοτική Αρχή από την αρχή διαφήμισε σ’ εμάς τους δημοτικούς συμβούλους και τους δημότες ότι θέλει τη συναίνεση και τη συνεργασία.
Στην πράξη όμως ο κύριος Χρυσάφης απέδειξε ότι με τον όρο συναίνεση εννοεί να συμφωνούν οι υπόλοιποι με τη δική του άποψη.
Παραδείγματα:
1) Ο διαγωνισμός για τα LED (παραχώρηση τελών οδοφωτισμού για 12 χρόνια σε ιδιώτη).
Έγιναν συζητήσεις επί συζητήσεων όχι για να προσεγγίσουμε και να αναλύσουμε τις διαφορετικές απόψεις (οι οποίες σημειωτέον δε μελετήθηκαν ποτέ επαρκώς), αλλά για να πειστούμε ότι η ειλημμένη απόφαση του κ. Χρυσάφη ήταν η καλύτερη!
2) Αγνοήθηκε από τη Δημοτική Αρχή ο θεσμός του συμπαραστάτη του Δημότη.
Έγινε μια προσπάθεια η οποία απέτυχε γιατί δεν συναινέσαμε όλοι στο πρόσωπο της προτίμησης του κ. Χρυσάφη.
Σταμάτησε εκεί.
Συναίνεση όμως θα πει αποδέχομαι να με ελέγχει ένας άνθρωπος κοινής αποδοχής, που μπορεί να μην είναι της δικής μου επιλογής.
Τέλος, κλείνω με το εξής:
Ωραία τα μεγάλα λόγια και οι όμορφες εικόνες, η πραγματικότητα όμως είναι αδυσώπητη.
Όπως κι αν θέλουμε να την παρουσιάσουμε, η πραγματικότητα λέει ότι μετά από 3,5 χρόνια με τον κ. Χρυσάφη στο τιμόνι του Δήμου και πορευόμαστε χωρίς όραμα.
