Χλιαρή και ανούσια κριτική κάνει από την πλευρά του ο πρώην Πρόεδρος της ΚΕΔΗΣ Βασίλης Τερζής, για τα ΚΔΑΠ και τα ΚΔΑΠ ΜΕΑ.
Μου μπορεί να μείωσε στη θητεία του τους μαθητές, από ότι στο παρελθόν, αλλά τουλάχιστο κράτησε σταθερή(;) την οικονομική τους πορεία
Ουσιαστικά μας λέει πως «ο ανταγωνισμός είναι άνισος για τα δημοτικά ΚΔΑΠ, καθώς ο ιδιωτικός τομέας, έχοντας επενδύσει σε κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή προκειμένου να αδειοδοτηθεί, εύλογα διαμαρτύρεται μιας και αποκλείεται προς το παρόν από την κεντρική χρηματοδότηση και δεν έχει την ταμειακή βοήθεια του Δήμου ή του Νομικού Προσώπου.
Επιπλέον εκείνοι που ήδη λειτουργούσαν τα προηγούμενα χρόνια είναι αναγκασμένοι να μην ανανεώσουν συμβάσεις με το προσωπικό τους και να μειώσουν τις ώρες εργασίας σε άλλους.»
Στην ουσία μας λέει πως «Το πρόβλημα προσωρινά «καλύπτεται» αλλά παραμένει εάν δεν υπάρξει την επόμενη πλέον περίοδο μόνιμη και γενναία αύξηση της χρηματοδότησης μέσω του προγράμματος «Εναρμόνισης Οικογενειακής και Επαγγελματικής ζωής» και την εξεύρεση νέων σταθερών πόρων από άλλα χρηματοδοτικά προγράμματα και εργαλεία.»
Και σαν λύση προτείνει «Είναι απαραίτητο να σταματήσει, αν και αντιτίθεται στους κανόνες και τις αρχές της ελεύθερης, ανοικτής και ανταγωνιστικής αγοράς και οικονομίας, η ανεξέλεγκτη και υπέρμετρη δημιουργία και λειτουργία Κ.Δ.Α.Π, (ιδιωτικών και Δημόσιων) θέτοντας αριθμητικό πλαφόν κατά τόπο, λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψη πληθυσμιακά και γεωγραφικά κριτήρια καθώς και τα χαρακτηριστικά της τοπικής οικονομίας και ανάπτυξης.
Είναι επιβεβλημένο να γίνει εκ νέου κατανομή των θέσεων των κατηγοριών (βρεφικών, παιδικών, ΚΔ.Α.Π. Μ.Ε.Α.) και ανακατανομή των αδιάθετων πόρων λόγω έλλειψης διαθέσιμων θέσεων.
Θα πρέπει να θεσπιστούν υψηλά κριτήρια στην αδειοδότηση των Κ.Δ.Α.Π. και να υπάρξει συνεχής έλεγχος στην τήρηση των όρων και των κανονισμών σε συνδυασμό με αυστηρά πρόστιμα έως και την αφαίρεση των αδειών.»
Και τελειώνει λέγοντας:
«Τέλος, ένας συνολικός Εθνικός Σχεδιασμός θα διατηρήσει και θα βελτιώσει τις κοινωνικές δομές και την κοινωνική πολιτική στους Δήμους, θα διασφαλίσει τους εργαζόμενους ενώ παράλληλα θα δημιουργήσει συνθήκες υγιούς ανταγωνιστικότητας, βιωσιμότητας της απαραίτητης ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας, εξασφαλίζοντάς και θέσεις εργασίας και υψηλής ποιότητας παροχή υπηρεσιών.»
Δηλαδή φταίει το κράτος τελικά για όλα, μικρά και μεγάλα, δημοτικά και ιδιωτικά…
Και όχι το στραβό μας το κεφάλι!’
