Dr Θάνος Ε. Ασκητής
Νευρολόγος – Ψυχίατρος
Θα μπορούσε να είναι η αρχή ενός αστείου ανέκδοτου, όμως δυστυχώς δεν είναι. Η παραπάνω φράση αποτελεί την απεικόνιση της πραγματικότητας της σημερινής Ελλάδας, της Ελλάδας της κρίσης, που υποφέρει και μαζί με εκείνη, υποφέρει και το κρεβάτι μας. Μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά μέσα στον βούρκο της οικονομικής, ηθικής, ψυχολογικής και σχεσιακής κρίσης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απογύμνωση του σεξουαλικού μας ρόλου.
Συνηθίζουμε να μιλάμε μέσα από την κλινική εικόνα, αναφέροντας παραδείγματα από ασθενείς που μας επισκέπτονται στο χώρο μας, μα όλοι αυτοί ανήκουν στην κοινωνία μας και σκιαγραφούν μια μικρογραφία της, που μας μεταφέρει πολλά σημαντικά στοιχεία. Ο ασθενής που θα χτυπήσει την πόρτα του γραφείου μας, αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού που νιώθει ότι βάλλεται η σεξουαλική του ζωή από την κρίση, όμως δεν τολμάει να διεκδικήσει βοήθεια. Εδώ καλά καλά, δεν καταλαβαίνει ότι η οποιαδήποτε σεξουαλική δυσκολία, μπορεί να αποτελεί παράγωγό της. Θαρραλέοι όμως, όλοι εκείνοι που έρχονται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που τους ταλαιπωρεί, μένοντας με το στόμα ανοιχτό, όταν τελικά αντιλαμβάνονται τον αντίκτυπό της στην κρεβατοκάμαρά τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο 39χρονος που έχασε τη δουλειά του, μια δουλειά που του πρόσφερε τόσο έναν πολύ καλό μισθό, όσο και μια υψηλή κοινωνική θέση. Μένοντας σε ένα σπίτι με κάθε πολυτέλεια, αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω στο πατρικό του και να συγκατοικήσει με τους γονείς του, σαν να ήταν και πάλι ένα 15χρονο αγόρι. Έχοντας δημιουργήσει πρόσφατα σχέση με μια κοπέλα που πολιορκούσε εδώ καιρό, όμως η σχέση δυστυχώς παρέμενε πλατωνική.
Με κατεβασμένο το κεφάλι και με όση αξιοπρέπεια θεωρούσε ότι του είχε μείνει, αναφώνησε στην πρώτη μας συνάντηση, σαν να προσπαθούσε να δικαιολογήσει τον εαυτό του: «Την θέλω γιατρέ, αλλά δεν…». Πεπεισμένος για την οργανικότητα του προβλήματός του, αναθάρεψε σαν σκύλος πεινασμένος που πετάγεται μόλις του πετάς ένα κομμάτι καλοψημένου κρέατος, όταν άκουσε για την επίδραση αυτής της δυσμενούς κατάστασης στη σεξουαλικότητά του. Φυσικά, ακολούθησε η φάση από την οποία περνάει κάθε ένας που σέβεται τον εαυτό του, αρχίζοντας την μουρμούρα και τις “ευχές” προς όλους εκείνους «που έφεραν τη χώρα σε αυτή την κατάσταση». Η συνειδητοποίηση λοιπόν αυτή, μπορεί να μην έλυσε το οικονομικό πρόβλημα του 39χρονου, όμως σίγουρα βελτίωσε την οπτική και την επίγνωση του σεξουαλικού του προβλήματος.
Γίνεται φανερός λοιπόν εδώ, ο αντίκτυπος της ανεργίας, η οποία δυστυχώς αποτελεί μια σημαντική και συνηθισμένη πλέον παράμετρο της κρίσης και ένα καθημερινό κοινωνικό φαινόμενο που πλήττει τον μεγαλύτερο πληθυσμό της χώρας. Η ανεργία μπορεί να καταβροχθίσει το σεξ, αφού μασουλάει αργά και βασανιστικά την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμηση του άνεργου ανθρώπου. Ειδικότερα, όταν ο άνεργος είναι γένους αρσενικού, τότε το γεύμα της γίνεται ακόμα πιο πλούσιο. Ο άντρας είναι εκείνος του οποίου η σεξουαλική διάθεση επηρεάζεται περισσότερο από οικονομικές, κοινωνικές και επαγγελματικές παραμέτρους, καθώς μέσα από την επαγγελματική του απασχόληση, επιβεβαιώνει τον ρόλο του τόσο στην κοινωνία, όσο και μέσα στην οικογένεια. Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια που του ξυπνάει η ανεργία, τον κατακλύζουν, μην αφήνοντάς του τα περιθώρια να σκεφτεί τις σεξουαλικές του ανάγκες.
Η άνεργη γυναίκα, παρόλο που παλεύει τόσα χρόνια για την επαγγελματική της καταξίωση, δεν λαβώνεται τόσο έντονα από την ανικανότητα εύρεσης εργασίας, καθώς δεν συνδέει την αίσθηση της θηλυκότητας και της σεξουαλικότητάς της με τη δουλειά της. Σίγουρα την επηρεάζει σε πρακτικό και ψυχολογικό επίπεδο, όμως όχι τόσο στο σεξουαλικό.
Ο ανδρισμός, σαν ιδεοληψία, έχει ισχυρό υπόβαθρο και συχνά οι άντρες τον τοποθετούν ψηλά, σαν εικόνα προς προσκύνημα. Οτιδήποτε ματαιώνει τον ανδρισμό τους, πληγώνει και τη σεξουαλικότητά τους. Ποιο είναι χειρότερο χτύπημα του ανδρισμού, από το «δεν έχω δουλειά, συνεπώς δεν έχω και λεφτά»; Οι περισσότεροι δυστυχώς, βλέπουν την οικονομική δυσπραγία σαν μια τρομερή απειλή ή έλλειμμα ανδρισμού, με αποτέλεσμα να την εκφράζουν υποσυνείδητα ως ελάττωση ή έλλειψη ερωτικής επιθυμίας. Όλα αυτά, καθώς έχουν χτιστεί αιώνες τώρα τα στερεότυπα εκείνα, που θέλουν τους άντρες να είναι οντότητες που διαχειρίζονται τη δύναμή τους μέσω της υλικής απόκτησης αγαθών. Όταν λοιπόν χαθεί αυτό το προνόμιό τους, τότε θρηνούν την απώλειά τους, μειώνεται η αυτοπεποίθησή τους και νιώθουν λιγότερο σεξουαλικοί. Ποιος άνδρας, με μια τόσο τραυματισμένη αυτοπεποίθηση και με έναν εξίσου πληγωμένο ανδρισμό, θα αποζητήσει τη σεξουαλική του έκφραση;
Όμως και για το άτομο που έχει δουλειά στις μέρες μας, με τα ελάχιστα χρήματα που παίρνει, τα πράγματα δε δείχνουν να είναι καλύτερα. Οι άντρες που καλούν στη Συμβουλευτική Γραμμή του Ινστιτούτου μας για σεξουαλικά προβλήματα και ειδικότερα για πρόβλημα στύσης, στο μεγαλύτερο ποσοστό έχουν δεχτεί μεταβολή στο οικονομικό τους προφίλ.
Είναι εύλογη η απορία, πώς να έχει κανείς ερωτική διάθεση, όταν τρέχει από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάνοντας ίσως και παραπάνω από μια δουλειές, για να τα βγάλει πέρα;
Η κούραση τότε, αγγίζει τα όρια της εξουθένωσης, τόσο της σωματικής, όσο και της ψυχολογικής και το σεξ φυλακίζεται σε ένα παιχνίδι που συνεχώς παίρνει αναβολές για «αύριο». Πρακτικά λοιπόν, ο σύγχρονος άνθρωπος λόγω του αναγκαστικού φόρτου εργασίας, δεν έχει χρόνο να σκεφτεί το σεξ. Ειδικότερα, όταν εργάζονται και οι δύο σύντροφοι, τότε ο κοινός χρόνος για σεξ, γίνεται ακόμα πιο δυσεύρετος και από τον ταυτόχρονο οργασμό τους.
Ακόμα όμως και όταν βρεθεί αυτός ο χρόνος, τότε το κλίμα δεν σημαίνει πως είναι και το πιο ευχάριστο μεταξύ τους. Όταν τα έσοδα του σπιτιού μειώνονται, σε αντίθεση με τα έξοδα που πληθαίνουν, τότε η γκρίνια και η ετεροχρέωση αυξάνονται εξίσου. Όταν η μοναδική σκέψη που κατακλύζει το μυαλό του άνδρα είναι «πώς θα καταφέρω να πληρώσω τον ΕΝΦΙΑ;», πώς να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα σεξουαλικά του καθήκοντα; Επιπλέον, όταν η γυναίκα του, δείχνει θυμωμένη, χρεωστική και σκληρή απέναντί του, καθώς θεωρεί ότι δεν μπορεί να της καλύψει βασικές ανάγκες της ζωής της, αυτό ενισχύει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα. Κάπως έτσι, οι σύντροφοι καταλήγουν να είναι συναισθηματικά απόμακροι και με τη σειρά τους, μειώνεται τόσο η ποιότητα, όσο και η ποσότητα του σεξ.
Συμπερασματικά, φαίνεται πως η κρίση έχει βάλει στο μάτι κυρίως τον σεξουαλικό ρόλο του άνδρα, δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως και αυτή είναι γένους θηλυκού. Για αυτό το λόγο όμως, ο άντρας θα πρέπει, όσο εκείνη προσπαθεί να τον κατατροπώσει, τόσο εκείνος να υψώνει το ανάστημα του. Δεν είναι σωστό να περιμένει κανείς την οικονομία να πάρει τα πάνω της, μήπως τελικά ανέβει και τίποτα …άλλο! Καθώς όλα δείχνουν πως η οικονομική ανάκαμψη της χώρας θα αργήσει να επέλθει, εμείς οφείλουμε να μην καταδικάσουμε τους εαυτούς μας σε αιώνια αποχή. Το σεξ θα πρέπει να είναι μια ανάσα οξυγόνου μέσα σε μια πόλη γεμάτη καυσαέριο, σαν μια όαση μέσα σε μια καυτή έρημο, σαν ένα φυσικό αγχολυτικό χάπι, που έχει τη δύναμη να αλλάξει τη ψυχολογία μας, στους χαλεπούς αυτούς καιρούς…
Διαβάστε ολόκληρο το τεύχος του SocialProfile εδώ
