Γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης
«Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι όλοι εμείς …»
Δεν χαρίζεται ο ποιητής , όχι , δεν μας κανακεύει
Ξ Ε Μ Π Α Ρ Κ Ο Ι ναί, καλά τ’ ακούτε , ναί, καλά διαβάζετε, ξέμπαρκοι όλοι εμείς … ενώ, στο μεταξύ, η Ελλάδα ταξιδεύει !
Σκληρό, πράγματι !
Σκληρός λόγος , κατακούτελα !
Ναι, ξέμπαρκοι …
Βίωσε όλη την τραγωδία της Ελλάδας του πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα, πολέμους ξανά και πάλιν, θριάμβους και καταστροφές, προσφυγιές και κατατρεγμούς, Μικρασιάτης αυτός της Ιωνίας, εμφύλιους σπαραγμούς και Κυπριακό, τα δεινά της Κωνσταντινούπολης και της Αλεξάνδρειας, την εγκατάλειψη της Βόρειας Ηπείρου, ο πρέσβυς ο ίδιος, ο νομπελίστας ποιητής, τ’ αηδόνια άκουγε να κελαηδούν στις Πλάτρες, δεν θα δίσταζε, ορθός ο λόγος, ίσιος, …. ξέμπαρκοι !
Σε εμάς το λέει !
Καταπρόσωπον !
Τούτο το ποίημα , τούτη η σκληρή ωραιότητα, αυτή η συγκλονιστική παρακαταθήκη ,
γιά εμάς !
Άλλωστε , το είχε ξεκαθαρίσει πρότερα ο ποιητής, τον Διονύσιο επικαλούμαι τώρα, τον της Ζακύνθου Σολωμό, πώς το Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικόν ότι είναι αληθές !
Και το αληθές , της ρήσης του Σολωμού, το ξεστομίζει με θάρρος ο Σεφέρης :
Ξέμπαρκοι όλοι εμείς , ενώ η Ελλάδα ταξιδεύει , καθώς ο γέρο Όμηρος τραγούδησε, ο πολυμήχανος Οδυσσέας πάλιν στο δοιάκι, κι άς στη γωνία στροβιλίζεται η Σκύλα με την Χάρυβδη, κι άς πετά βράχους στα πέλαγα ο Κύκλωπας , τυφλή η ισχύς, κι άς επιχειρούν να σαγηνεύσουν οι Σειρήνες τους ανέγνοιαστους, ξέμπαρκοι,
όλοι εμείς, ανιστόρητοι κι αγεωγράφητοι, οι γιαλαντζί, μικρόψυχοι καθώς είμαστε και ιδιοτελείς, με κλειστούς ορίζοντες, «δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν …», την πίκρα του λιμανιού, βαλτώσαμε , ενώ ταξιδεύουν όλα τα βαπόρια !
Τι ράπισμα και τούτο !
Γιαυτό , τους ποιητές και τα μείζονα μιάς συγκλονιστικής διαχρονίας Πολιτισμού , Παιδείας και Γλώσσας, τους ψαλιδίζουμε τους ποιητές από τα σχολειά, είναι επικίνδυνος ο Σοφοκλής κι η Αντιγόνη, είναι επικίνδυνος ο Ηράκλειτος, ακούς εκεί, ξέμπαρκοι, ναί, ξέμπαρκοι στα βρώμικα του λιμανιού, σάματις δεν είναι επικίνδυνος ο Σεφέρης, ο Παλαμάς κι ο Σολωμός, κι ο Μακρυγιάννης,
και πώς να μπαρκάρεις, πώς , χωρίς ένδυμα γάμου , πώς να ταξιδέψεις, χωρίς επίγνωση της διαχρονίας , πώς να ανέβεις στο καράβι, και «ένδυμα ουκ έχω ίνα εισέλθω εν αυτώ» , ταξιδεύουν όλα τα βαπόρια, στην ανοιχτωσιά των θαλασσών, στην ανοιχτοσύνη των καιρών !
Ανάξιοι της παρακαταθήκης, εμείς, στα λερά του λιμανιού, ανέλπιδοι, στα στενά , στα σκοτεινά , θαρρούμε πώς τάχα είναι ο Τόπος , ξεθαρρευόμαστε πώς μας σώζει τ’ Όνομα , αρκεί δήθεν τ’ όνομα να εμπορευτούμε στα διεθνή fora, όχι , γελασμένοι είμαστε , εδώ, στην πίκρα του λιμανιού, εδώ, ξέμπαρκοι, καταδικασμένοι, στα τσιμέντα ξέμπαρκοι , αυτοκαταδικασμένοι,
όσοι δεν νογούμε πώς ουχ ο τόπος αλλ’ ο τρόπος , σαφής ο Χρυσόστομος, ο τρόπος είναι που εξασφαλίζει το ναυτικό φυλλάδιο γιά τα μπαρκάρισμα, ουχ ο τόπος αλλ’ ο τρόπος προβάρει το πολύτιμο ένδυμα γάμου, τι τραγωδία … οι καημένοι, ξέμπαρκοι, αυτοαποκλεισμένοι, στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει !
Κι εμείς , ούτε την πίκρα ξέρουμε του λιμανιού, περιγελάμε εκείνους που νιώθουν, κι εμείς στην Γλώσσα την ατίμητη ασχημονούμε, της Παιδείας αφιππεύσαμε λογχομαχούντες περί όνου σκιάς, του Πολιτισμού διαζευχθήκαμε από τους τουρίστες αναμένοντες φιλοδώρημα, την Δικαιοσύνη ατιμάζουμε κατά τά των κρατούντων ανομήματα και συμφέροντα, την Βουλή και την Δημοκρατία ευτελίζουμε,
παλιά υποτιμούσαμε την δραχμή , τώρα την Δημοκρατία, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, σφηνώνει ο Βάρναλης, στο καπηλειό το λιμανίσιο, ανίδεοι ότι είμαστε παρατημένοι στη στεριά , στα λερά της διαπλοκής, ψυχές που σέπονται, στη χώρα μήπως των Λωτοφάγων, της πρέζας, ενώ οι σύντροφοι λάμνουν, ενώ η Ελλάδα ταξιδεύει κι ο Αίολος φουσκώνει τα πανιά, εμείς μοιραίοι , άβουλοι , ξέμπαρκοι … χωρίς κάν να προσμένουμε ένα θαύμα .
Α ! « δεν έχει γιά Σε πλοίο , δεν έχει οδό , έτσι που την ζωή σου χάλασες εδώ», σταράτες κουβέντες από τον σοφό Αλεξανδρινό, Κωνσταντίνος και γάρ ο Καβάφης φθέγγεται, «έτσι που την ζωή σου χάλασες εδώ στην κόχη τούτη την μικρή σ’ όλη την γή την χάλασες» !
Γιαυτό , ξέμπαρκοι , απομείναμε !
Αδέρφια , τον νού μας !
Στο τρελοβάπορο του Ελύτη , ελάτε , τσούρμο να πιαστούμε , στα κουπιά ελάτε , λαμνοκόποι της γλώσσας, η Ελλάδα ταξιδεύει , ελάτε , αρμενάκια εμείς, της ποίησης ναύτες …
μή , την ζωή μας, μή, μη την χαλάμε εδώ , ξέμπαρκοι, ρεμάλια …
Νύν καιρός ευπρόσδεκτος !
Με την πρώτη Άνοιξη και με τα χελιδόνια , καθώς τραγουδά ο Νικόλας ο Σκουλάς .
Καλοτάξιδος ο Μάρτης !
Ημερίδα για τη γιορτή της Γυναίκας από τον Πανηπειρωτικό Σύλλογο Ν. Σερρών
Αγγελία Εργασίας: Η Κοινοπραξία Envitec Α.Ε.- ΤΕΣ Α.Ε., αναζητά Ηλεκτρολόγο Μηχανικό στις Σέρρες
