Ο Βουλευτής Σερρών του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Λευτέρης Αβραμάκης, με αφορμή την επικοινωνιακή φιέστα του Πρωθυπουργού κατά την πολυδιαφημισμένη έναρξη των εργασιών στο Ελληνικό, δήλωσε:
«Η πολιτική του θεάματος αποτελεί πλέον παγιωμένη πρακτική της Κυβέρνησης της ΝΔ.
Η επένδυση δημόσιου χρήματος στην πραγματοποίηση επικοινωνιακών show προς τέρψη των πολιτών συνεχίζεται απαρέγκλιτα, χωρίς ίχνος αισθήματος ευθύνης και παραβλέποντας τις ανάγκες των καιρών.
Ο ελληνικός λαός, λοιπόν, έγινε την περασμένη Παρασκευή μάρτυρας άλλης μιας επικοινωνιακής φιέστας του Πρωθυπουργού.
Λίγοι εκσκαφείς μέσα στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, κάποιοι εργάτες, πολύ περισσότεροι δημοσιογράφοι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε πρώτο πλάνο ντυμένος ως εργολάβος αποτέλεσαν τους συντελεστές του νέου έργου της Κυβέρνησης με τίτλο «Έναρξη των εργασιών στο Ελληνικό».
Αυτό, όμως, που πράγματι συνέβη δεν ήταν τίποτα άλλο από την κατεδάφιση κάποιων λίγων κτιρίων από ένα μικρό συνεργείο με αποστολή μάλιστα του λογαριασμού στον Έλληνα πολίτη, αφού όπως φαίνεται, το «μεγαλόπνοο» έργο ξεκίνησε με χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου και όχι του αναδόχου.
Η μεγάλη επένδυση στο Ελληνικό, όπως ο καθένας θυμάται, αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ και συνδέθηκε άμεσα με το προφίλ που θέλησε αυτή να καλλιεργήσει στους Έλληνες ψηφοφόρους, ένα προφίλ φιλοεπενδυτικό και αναπτυξιακό, άμεσα συνδεδεμένο με την αγορά και μακριά από τις κρατιστικές αντιλήψεις.
Από κορωνίδα, όμως, της προεκλογικής ρητορείας του κυβερνώντος κόμματος μετατράπηκε σε ένα σύντομο ανέκδοτο, για να φτάσει τις προάλλες να γίνει και ταινία μικρού μήκους.
Ασφαλώς, δεν τα λέμε όλα αυτά από εμπάθεια ή επειδή πάσχουμε από κάποια αντιαναπτυξιακή ιδεολογία.
Το αντίθετο μάλιστα.
Συντρέχουν δεδομένα που καταδεικνύουν το επίπλαστο του πράγματος.
Αρχικά, τα πέντε κτίρια που κατεδαφίστηκαν κατά την έναρξη των εργασιών αποτελούν μόλις το 0,5% του συνολικού αριθμού των κτιρίων που πρέπει να κατεδαφιστούν, ώστε αν συνεχίσει το έργο με τον ίδιο ρυθμό θα χρειαστεί κοντά στον ένα χρόνο μόνο για την ολοκλήρωση του πρώτου σταδίου, που είναι το «καθάρισμα του οικοπέδου».
Ένα τέτοιο έργο, όμως, δεν μπορεί να ξεκινά με δυο – τρεις εκσκαφείς και δέκα εργάτες, εάν μιλάμε για την απαρχή μιας επένδυσης – μαμούθ.
Λευτέρης Αβραμάκης: Έπειτα, δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία μεταβίβασης των μετοχών από το Ελληνικό Δημόσιο στον ανάδοχο, καθώς αυτός ακόμη δεν έχει προβεί σε καταβολή του ποσού για την αγορά τους.
Επομένως, δεν είναι σε θέση να προχωρήσει στην αξιοποίηση της έκτασης.
Επιπλέον, υπάρχει σειρά ανοιχτών δικαστικών αγώνων μεταξύ της εταιρείας που πρόκειται να ανεγείρει το καζίνο και του ελληνικού κράτους σχετικά με την αδειοδότηση της πρώτης, ώστε η κατάσταση να μην έχει διευθετηθεί ακόμη νομικά κατά τρόπο ασφαλή και οριστικό.
Όλα αυτά μαζί δείχνουν πως η έναρξη της επένδυσης στο Ελληνικό δεν είναι ακόμη ώριμη. Αποδεικνύεται έτσι πως όλα όσα συνέβησαν την Παρασκευή στο χώρο εκείνο δεν ήταν παρά ένα ακόμη κεφάλαιο στην σπονδυλωτή σειρά μυθοπλασίας της ΝΔ για το success story της αριστείας.
Μια σειρά της οποίας την παραγωγή πληρώνει ο Έλληνας πολίτης, ο εκ περιτροπής εργαζόμενος και αυτός που η σύμβαση εργασίας του τέθηκε σε αναστολή, ο απολυμένος, αυτός που δεν κατάφερε να ανοίξει την επιχείρησή του μετά από το lockdown.
Ποιος ο λόγος, όμως, τώρα για να επιδοθεί ο Πρωθυπουργός σε αυτή τη φιέστα;
Εάν ετοιμάζεται να διαφύγει μπροστά στο υφεσιακό τσουνάμι που φαίνεται να πλησιάζει την ελληνική οικονομία είναι υπόλογος στους πολίτες που στήριξαν τις ελπίδες τους πάνω του.
Εάν προετοιμάζει το έδαφος για ένα νέο μνημόνιο είναι ο κύριος υπεύθυνος για την κατάληξη αυτή, αφού άφησε την ελληνική οικονομία να κατεδαφιστεί, όπως ακριβώς κατεδαφίζονταν χθες και τα κτίρια στο Ελληνικό.
Η φιέστα αυτή, κατά τη γνώμη μας, αποτελεί προσβολή για τον ελληνικό λαό.
Λευτέρης Αβραμάκης: Αποτελεί υποτίμηση της νοημοσύνης του και δείχνει ξεκάθαρα την αντίληψη που έχει το κυβερνητικό επιτελείο για τους Έλληνες πολίτες, αφού σαν άλλος κονκισταδόρ επιλέγει να τους παραμυθιάζει με καθρεφτάκια.
Και μάλιστα βάζοντας το χέρι στη τσέπη τους για όλα αυτά.
Όμως, όπως έχει δείξει η πολύ κοντινή ιστορία, τέτοιου είδους επικοινωνιακές απόπειρες τις αποδομεί γρήγορα ο ίδιος ο λαός.
Και η αποδόμηση του αφηγήματος των άριστων είναι πολύ κοντά.»
